Eclesiastés 10
1 LAS moscas muertas hacen heder [y] dar mal olor el perfume del perfumista: [así] una pequeña locura, al estimado por sabiduría y honra.
Dode vliegen verpesten welriekende balsem; Zo verliest de edelste wijsheid door een weinig dwaasheid haar roem.
2 El corazón del sabio está á su mano derecha; mas el corazón del necio á su mano izquierda.
Het hart van den wijze zit rechts, Het hart van den dwaze zit links.
3 Y aun mientras va el necio por el camino, fálta[le] su cordura, y dice á todos, [que] es necio.
Welke weg de dwaas ook gaat, zijn verstand schiet te kort; Maar van iedereen zegt hij: Wat een dwaas!
4 Si el espíritu del príncipe se exaltare contra ti, no dejes tu lugar; porque la lenidad hará cesar grandes ofensas.
Als de toorn van een vorst u bedreigt, Loop dan niet weg van uw post; Want kalmte brengt grote opwinding tot bedaren.
5 Hay un mal que debajo del sol he visto, á manera de error emanado del príncipe:
Nog een ander kwaad zag ik onder de zon: Vergissingen door vorsten begaan.
6 La necedad está colocada en grandes alturas, y los ricos están sentados en lugar bajo.
De dwaas wordt op hoge posten geplaatst, En vele aanzienlijken blijven ten achter;
7 Vi siervos en caballos, y príncipes que andaban como siervos sobre la tierra.
Dienstknechten zag ik te paard, En prinsen gingen als slaven te voet.
8 El que hiciere el hoyo caerá en él; y el que aportillare el vallado, morderále la serpiente.
Wie een kuil graaft, valt er zelf in; Wie een muur doorbreekt, wordt door een slang gebeten.
9 El que mudare las piedras, trabajo tendrá en ellas: el que cortare la leña, en ella peligrará.
Wie stenen draagt, bezeert zich er aan; Wie hout klooft, loopt gevaar, zich te wonden.
10 Si se embotare el hierro, y su filo no fuere amolado, hay que añadir entonces más fuerza: empero excede la bondad de la sabiduría.
Is het ijzer stomp geworden, En slijpt men de snede niet, Dan moet men zijn krachten verdubbelen; Zo biedt de wijsheid een voordeel.
11 Muerde la serpiente cuando no está encantada, y el lenguaraz no es mejor.
En als de slang bijt, omdat ze niet wordt bezworen, Heeft de slangenbezweerder geen nut van zijn kunde.
12 Las palabras de la boca del sabio son gracia; mas los labios del necio causan su propia ruina.
Aangenaam zijn woorden uit de mond van een wijze; Maar de lippen van een dwaas brengen hem verderf.
13 El principio de las palabras de su boca es necedad; y el fin de su charla nocivo desvarío.
Reeds het begin van zijn woorden is dwaasheid, En het einde ervan barre onzin;
14 El necio multiplica palabras: no sabe hombre lo que ha de ser; ¿y quién le hará saber lo que después de él será?
Want de dwaas verspilt vele woorden. Niemand weet, wat de toekomst brengt; Want wie kan hem zeggen, wat er later komt?
15 El trabajo de los necios los fatiga; porque no saben por dónde ir á la ciudad.
De domme slooft zich af bij zijn werk, Omdat hij niet eens de weg naar de stad kent.
16 ¡Ay de ti, tierra, cuando tu rey es muchacho, y tus príncipes comen de mañana!
Wee u, land, als uw koning een kind is, En uw prinsen in de morgenstond slempen.
17 ¡Bienaventurada, tú, tierra, cuando tu rey es hijo de nobles, y tus príncipes comen á su hora, por refección, y no por el beber!
Heil u, land, als uw koning een edelman is, En uw prinsen op tijd maaltijd houden, Stevig, maar zonder zich te bedrinken.
18 Por la pereza se cae la techumbre, y por flojedad de manos se llueve la casa.
Bij luiheid verzakken de balken, En het huis wordt lek door traagheid van handen.
19 Por el placer se hace el convite, y el vino alegra los vivos: y el dinero responde á todo.
Om te genieten legt men maaltijden aan, En wijn vervrolijkt het leven; Voor geld is alles te krijgen.
20 Ni aun en tu pensamiento digas mal del rey, ni en los secretos de tu cámara digas mal del rico; porque las aves del cielo llevarán la voz, y las que tienen alas harán saber la palabra.
Vloek den koning zelfs niet op uw sponde, En scheld zelfs in uw slaapvertrek niet op den rijke; Want de vogels in de lucht kraaien het rond, En de fladderaars brengen het uit.
