< Salmos 78 >
1 Escucha, pueblo mío, mi ley: inclinád vuestro oído a las palabras de mi boca.
Psalmus. Intellectus Asaph. Attendite popule meus legem meam: inclinate aurem vestram in verba oris mei.
2 Abriré en parábola mi boca: hablaré enigmas del tiempo antiguo:
Aperiam in parabolis os meum: loquar propositiones ab initio.
3 Los cuales hemos oído y entendido: que nuestros padres nos los contaron.
Quanta audivimus et cognovimus ea: et patres nostri narraverunt nobis.
4 No los encubriremos a sus hijos, contando a la generación postrera las alabanzas de Jehová: y su fortaleza, y sus maravillas, que hizo.
Non sunt occultata a filiis eorum, in generatione altera. Narrantes laudes Domini, et virtutes eius, et mirabilia eius quae fecit.
5 Que levantó testimonio en Jacob, y puso ley en Israel: la cual mandó a nuestros padres, que la notificasen a sus hijos:
Et suscitavit testimonium in Iacob: et legem posuit in Israel. Quanta mandavit patribus nostris nota facere ea filiis suis:
6 Para que sepa la generación postrera: y los hijos que nacerán, que se levantarán, cuenten a sus hijos:
ut cognoscat generatio altera. Filii qui nascentur, et exurgent, et narrabunt filiis suis,
7 Y pondrán en Dios su confianza, y no se olvidarán de las obras de Dios: y guardarán sus mandamientos.
Ut ponant in Deo spem suam, et non obliviscantur operum Dei: et mandata eius exquirant.
8 Y no serán como sus padres, generación contumaz, y rebelde: generación que no compuso su corazón, ni su espíritu fue fiel con Dios.
Ne fiant sicut patres eorum: generatio prava et exasperans. Generatio, quae non direxit cor suum: et non est creditus cum Deo spiritus eius.
9 Los hijos de Efraím armados, flecheros, volvieron las espaldas el día de la batalla.
Filii Ephrem intendentes et mittentes arcum: conversi sunt in die belli.
10 No guardaron el concierto de Dios: ni quisieron andar en su ley,
Non custodierunt testamentum Dei, et in lege eius noluerunt ambulare.
11 Antes se olvidaron de sus obras, y de sus maravillas que les había mostrado.
Et obliti sunt benefactorum eius, et mirabilium eius quae ostendit eis.
12 Delante de sus padres hizo maravillas en la tierra de Egipto, en el campo de Soan.
Coram patribus eorum fecit mirabilia in terra Aegypti, in campo Taneos.
13 Rompió la mar, e hízolos pasar: e hizo estar las aguas como en un montón.
Interrupit mare, et perduxit eos: et statuit aquas quasi in utre.
14 Y llevólos con nube de día, y toda la noche con lumbre de fuego.
Et deduxit eos in nube diei: et tota nocte in illuminatione ignis.
15 Hendió las peñas en el desierto: y dióles a beber de abismos grandes.
Interrupit petram in eremo: et adaquavit eos velut in abysso multa.
16 Y sacó de la peña corrientes, e hizo descender aguas, como ríos.
Et eduxit aquam de petra: et deduxit tamquam flumina aquas.
17 Y tornaron aun a pecar contra él, enojando al Altísimo en la soledad.
Et apposuerunt adhuc peccare ei: in iram excitaverunt Excelsum in inaquoso.
18 Y tentaron a Dios en su corazón, pidiendo comida para su alma.
Et tentaverunt Deum in cordibus suis: ut peterent escas animabus suis.
19 Y hablaron contra Dios, diciendo: ¿Podrá Dios poner nos mesa en el desierto?
Et male locuti sunt de Deo: dixerunt: Numquid poterit Deus parare mensam in deserto?
20 He aquí, ha herido la peña, y corrieron aguas, y arroyos salieron ondeando: ¿podrá también dar pan? ¿aparejará carne a su pueblo?
Quoniam percussit petram, et fluxerunt aquae, et torrentes inundaverunt. Numquid et panem poterit dare, aut parare mensam populo suo?
21 Por tanto oyó Jehová, y enojóse: y encendióse el fuego en Jacob, y el furor subió también en Israel.
Ideo audivit Dominus, et distulit: et ignis accensus est in Iacob, et ira ascendit in Israel:
22 Porque no habían creído a Dios, ni habían confiado de su salud.
Quia non crediderunt in Deo, nec speraverunt in salutari eius:
23 Y mandó a las nubes de arriba: y abrió las puertas de los cielos.
Et mandavit nubibus desuper, et ianuas caeli aperuit.
24 E hizo llover sobre ellos maná para comer, y dióles trigo de los cielos.
Et pluit illis manna ad manducandum, et panem caeli dedit eis.
25 Pan de nobles comió el hombre: envióles comida a hartura.
Panem angelorum manducavit homo: cibaria misit eis in abundantia.
26 Movió al solano en el cielo; y trajo con su fortaleza al austro,
Transtulit Austrum de caelo: et induxit in virtute sua Africum.
27 E hizo llover sobre ellos carne, como polvo: y aves de alas como arena de la mar.
Et pluit super eos sicut pulverem carnes, et sicut arenam maris volatilia pennata.
28 E hízo las caer en medio de su campo, al rededor de sus tiendas.
Et ceciderunt in medio castrorum eorum: circa tabernacula eorum.
29 Y comieron, y hartáronse mucho: y cumplióles su deseo.
Et manducaverunt et saturati sunt nimis, et desiderium eorum attulit eis:
30 No habían aun quitado de sí su deseo, aun su vianda estaba en su boca,
non sunt fraudati a desiderio suo. Adhuc escae eorum erant in ore ipsorum,
31 Cuando vino sobre ellos el furor de Dios, y mató en los gruesos de ellos, y derribó los escogidos de Israel.
et ira Dei ascendit super eos. Et occidit pingues eorum, et electos Israel impedivit.
32 Con todo esto pecaron aun; y no dieron crédito a sus maravillas.
In omnibus his peccaverunt adhuc: et non crediderunt in mirabilibus eius.
33 Y consumió en muy poco sus días, y sus años apresuradamente.
Et defecerunt in vanitate dies eorum: et anni eorum cum festinatione.
34 Si los mataba, entonces le buscaban; y convertíanse, y buscaban a Dios de mañana.
Cum occideret eos, quaerebant eum: et revertebantur, et diluculo veniebant ad eum.
35 Y acordábanse que Dios era su refugio: y el Dios Alto su redentor.
Et rememorati sunt quia Deus adiutor est eorum: et Deus excelsus redemptor eorum est.
36 Y lisonjeábanle con su boca; y con su lengua le mentían:
Et dilexerunt eum in ore suo, et lingua sua mentiti sunt ei:
37 Mas sus corazones no eran rectos con él: ni estuvieron firmes en su concierto.
Cor autem eorum non erat rectum cum eo: nec fideles habiti sunt in testamento eius.
38 Mas él, misericordioso perdonaba la maldad, y no los destruyó: y abundó su misericordia para apartar su ira, y no despertó toda su ira.
Ipse autem est misericors, et propitius fiet peccatis eorum: et non disperdet eos. Et abundavit ut averteret iram suam: et non accendit omnem iram suam:
39 Y acordóse que eran carne: espíritu que va y no vuelve.
Et recordatus est quia caro sunt: spiritus vadens, et non rediens.
40 ¡Cuántas veces le ensañaron en el desierto, le enojaron en la soledad!
Quoties exacerbaverunt eum in deserto, in iram concitaverunt eum in inaquoso?
41 Y volvieron, y tentaron a Dios: y limitaron al Santo de Israel.
Et conversi sunt, et tentaverunt Deum: et sanctum Israel exacerbaverunt.
42 No se acordaron de su mano: del día que les redimió de angustia;
Non sunt recordati manus eius, die qua redemit eos de manu tribulantis,
43 Que había puesto en Egipto sus señales: y sus maravillas en el campo de Soan:
Sicut posuit in Aegypto signa sua, et prodigia sua in campo Taneos.
44 Y había vuelto sus ríos en sangre: y sus corrientes porque no bebiesen:
Et convertit in sanguinem flumina eorum, et imbres eorum, ne biberent.
45 Había enviado en ellos una mezcla de moscas que los había comido: asimismo ranas que los destruyeron.
Misit in eos cynomyiam, et comedit eos: et ranam, et disperdidit eos.
46 Y había dado al pulgón sus frutos: y sus trabajos a la langosta.
Et dedit aerugini fructus eorum: et labores eorum locustae.
47 Había destruido sus viñas con granizo, y sus higuerales con piedra.
Et occidit in grandine vineas eorum: et moros eorum in pruina.
48 Y entregó al pedrisco sus bestias, y sus ganados al fuego.
Et tradidit grandini iumenta eorum: et possessionem eorum igni.
49 Había enviado en ellos el furor de su saña: ira y enojo, y angustia, y ángeles malos.
Misit in eos iram indignationis suae: indignationem, et iram, et tribulationem: immissiones per angelos malos.
50 Enderezó el camino a su furor: no detuvo la vida de ellos de la muerte, antes entregó su vida a la mortandad:
Viam fecit semitae irae suae, non pepercit a morte animabus eorum: et iumenta eorum in morte conclusit.
51 E hirió a todo primogénito en Egipto; las primicias de las fuerzas en las tiendas de Cam.
Et percussit omne primogenitum in terra Aegypti: primitias omnis laboris eorum in tabernaculis Cham.
52 E hizo partir, como hato de ovejas, su pueblo; y llevólos, como a un rebaño, por el desierto.
Et abstulit sicut oves populum suum: et perduxit eos tamquam gregem in deserto.
53 Y guiólos con seguridad, que no tuvieron miedo; y a sus enemigos cubrió la mar.
Et eduxit eos in spe, et non timuerunt: et inimicos eorum operuit mare.
54 Metiólos en los términos de su tierra santa; en este monte, que ganó su mano derecha.
Et induxit eos in montem sanctificationis suae, montem, quem acquisivit dextera eius. Et eiecit a facie eorum Gentes: et sorte divisit eis terram in funiculo distributionis.
55 Y echó las naciones de delante de ellos, e hízolas caer en cordel de heredad: e hizo habitar en sus moradas a las tribus de Israel.
Et habitare fecit in tabernaculis eorum tribus Israel.
56 Y tentaron, y enojaron al Dios Altísimo; y no guardaron sus testimonios.
Et tentaverunt, et exacerbaverunt Deum excelsum: et testimonia eius non custodierunt.
57 Y volviéronse, y rebeláronse como sus padres; volviéronse como arco engañoso.
Et averterunt se, et non servaverunt pactum: quemadmodum patres eorum, conversi sunt in arcum pravum.
58 Y enojáronle con sus altos; y provocáronle a zelo con sus esculturas.
In iram concitaverunt eum in collibus suis: et in sculptilibus suis ad aemulationem eum provocaverunt.
59 Oyó Dios, y enojóse; y aborreció en grande manera a Israel.
Audivit Deus, et sprevit: et ad nihilum redegit valde Israel.
60 Por esta causa dejó el tabernáculo de Silo, la tienda en que habitó entre los hombres.
Et repulit tabernaculum Silo, tabernaculum suum, ubi habitavit in hominibus.
61 Y dio en cautividad su fortaleza; y su gloria en mano del enemigo.
Et tradidit in captivitatem virtutem eorum: et pulchritudinem eorum in manus inimici.
62 Y entregó a su pueblo a la espada; y airóse contra su heredad.
Et conclusit in gladio populum suum: et hereditatem suam sprevit.
63 A sus mancebos tragó el fuego; y sus vírgenes no fueron loadas.
Iuvenes eorum comedit ignis: et virgines eorum non sunt lamentatae.
64 Sus sacerdotes cayeron a espada: y sus viudas no lamentaron.
Sacerdotes eorum in gladio ceciderunt: et viduae eorum non plorabantur.
65 Y despertóse el Señor, como un dormido: como un valiente, que da voces a causa del vino:
Et excitatus est tamquam dormiens Dominus, tamquam potens crapulatus a vino.
66 E hirió a sus enemigos detrás: dióles vergüenza perpetua.
Et percussit inimicos suos in posteriora: opprobrium sempiternum dedit illis.
67 Y aborreció la tienda de José; y no escogió a la tribu de Efraím:
Et repulit tabernaculum Ioseph: et tribum Ephraim non elegit:
68 Mas escogió a la tribu de Judá: al monte de Sión, al cual amó.
Sed elegit tribum Iuda, montem Sion quem dilexit.
69 Y edificó, como alturas, su santuario: como la tierra, lo acimentó para siempre.
Et aedificavit sicut unicornium sanctificium suum in terra, quam fundavit in saecula.
70 Y eligió a David su siervo: y tomóle de las majadas de las ovejas.
Et elegit David servum suum, et sustulit eum de gregibus ovium: de post foetantes accepit eum.
71 Detrás de las paridas le trajo: para que apacentase a Jacob su pueblo, y a Israel su heredad.
Pascere Iacob servum suum, et Israel hereditatem suam:
72 Y apacentólos con enterez de su corazón: y con las industrias de sus manos los pastoreó.
Et pavit eos in innocentia cordis sui: et in intellectibus manuum suarum deduxit eos.