Salmos 69

1 Sálvame, o! Dios, porque las aguas han entrado hasta el alma.

Al la ĥorestro. Por ŝoŝanoj. De David. Savu min, ho Dio; Ĉar la akvoj venis ĝis mia animo.

2 Estoy zabullido en cieno profundo, que no hay pie; soy venido en profundos de aguas, y la corriente me ha anegado.

Mi profundiĝis en profundan marĉon, kaj mi ne havas, sur kio stari; Mi enfalis en la profundon de la akvo, kaj la fluo min forportas.

3 He trabajado llamando; mi garganta se ha enronquecido; han desfallecido mis ojos de esperar a mi Dios.

Mi senfortiĝis de mia kriado, sekiĝis mia gorĝo; Laciĝis miaj okuloj de la atendado de mia Dio.

4 Hánse aumentado más que los cabellos de mi cabeza los que me aborrecen sin causa; hánse fortalecido mis enemigos, los que me destruyen sin porqué: lo que no hurté, entonces lo volví.

Pli multaj ol la haroj de mia kapo estas miaj senkaŭzaj malamantoj; Fortiĝis miaj premantoj, miaj maljustaj malamikoj; Kion mi ne rabis, tion mi devas fordoni.

5 Dios, tú sabes mi insensatez; y mis delitos no te son ocultos.

Ho Dio, Vi scias mian malsaĝecon; Kaj miaj kulpoj ne estas kaŝitaj por Vi.

6 No sean avergonzados por mí, los que te esperan, Señor Jehová de los ejércitos; no sean confusos por mí los que te buscan, o! Dios de Israel.

Ne hontiĝu per mi tiuj, kiuj esperas al Vi, ho mia Sinjoro, Eternulo Cebaot! Ne hontiĝu per mi tiuj, kiuj Vin serĉas, ho Dio de Izrael!

7 Porque por ti he sufrido vergüenza; confusión ha cubierto mi rostro.

Ĉar pro Vi mi portas malhonoron, Honto kovras mian vizaĝon.

8 He sido extrañado de mis hermanos, y extraño a los hijos de mi madre.

Mi fariĝis fremda por miaj fratoj, Nekonato por la filoj de mia patrino.

9 Porque el zelo de tu casa me comió, y los denuestos de los que te denuestan, cayeron sobre mí.

Ĉar fervoro pri Via domo min konsumis, Kaj la insultoj de Viaj insultantoj falis sur min.

10 Y lloré con ayuno de mi alma, y esto me ha sido por afrenta.

Kaj mi ploras, mia animo estas en fasto, Kaj pri tio oni min hontigas.

11 Y puse saco por mi vestido, y fui a ellos por proverbio.

Kiel veston mi metis sur min sakon, Kaj mi fariĝis moka ekzemplo por ili.

12 Hablaban contra mí los que se sentaban a la puerta, y en las canciones de los bebedores de sidra.

Parolas pri mi la sidantoj ĉe la pordego, Kaj la drinkantoj kantas pri mi.

13 Y yo enderazaba mi oración a ti, o! Jehová, al tiempo de la buena voluntad: o! Dios, por la multitud de tu misericordia óyeme, por la verdad de tu salud.

Kaj mi preĝas al Vi, ho Eternulo, en favora tempo; Ho Dio, pro Via granda boneco respondu al mi per Via vera helpo.

14 Escápame del lodo, y no sea yo anegado; y sea yo librado de los que me aborrecen, y de los profundos de las aguas.

Eligu min el la ŝlimo, ke mi ne dronu; Mi estu savita kontraŭ miaj malamantoj kaj el profunda akvo.

15 No me anegue el ímpetu de las aguas, ni me suerba la hondura, ni el pozo cierre sobre mí su boca.

Ne fortiru min fluo de la akvo, Ne englutu min profundo, Kaj abismo ne fermu super mi sian buŝon.

16 Oyeme, Jehová; porque benigna es tu misericordia: conforme a la multitud de tus miseraciones mira por mí.

Aŭskultu min, ho Eternulo, ĉar bona estas Via favorkoreco; Laŭ Via kompatemeco turnu Vin al mi.

17 Y no escondas tu rostro de tu siervo; porque estoy angustiado; apresúrate, óyeme.

Kaj ne kaŝu antaŭ Via sklavo Vian vizaĝon, ĉar mi suferas; Rapidu, aŭskultu min.

18 Acércate a mi alma, redímela: por causa de mis enemigos líbrame.

Alproksimiĝu al mia animo, savu ĝin; Spite miajn malamikojn liberigu min.

19 Tú sabes mi afrenta, y mi confusión, y mi vergüenza; delante de ti están todos mis enemigos.

Vi scias mian malhonoron kaj mian honton kaj mian mokatecon; Antaŭ Vi estas ĉiuj miaj premantoj.

20 La afrenta ha quebrantado mi corazón; y he tenido dolor; y he esperado quien se compadeciese de mí, y no lo hubo, y consoladores, y no hallé.

Honto rompis mian koron, kaj mi senfortiĝis; Mi atendis kompatantojn, sed ili forestis; Konsolantojn, sed mi ne trovis.

21 Y pusieron en mi comida hiel; y en mi sed me dieron a beber vinagre.

Kaj ili donis al mi por manĝo galon, Kaj en mia soifo ili trinkigis al mi vinagron.

22 Sea su mesa delante de ellos por lazo; y lo que es por paces, les sea por tropezón.

Ilia tablo antaŭ ili fariĝu reto, Kaj ilia prospero fariĝu kaptilo.

23 Sean oscurecidos sus ojos para ver; y haz siempre titubear sus lomos.

Mallumiĝu iliaj okuloj, ke ili ne vidu; Kaj iliajn lumbojn malfortigu por ĉiam.

24 Derrama sobre ellos tu ira, y el furor de tu enojo les comprenda.

Verŝu sur ilin Vian furiozon, Kaj la flamo de Via kolero ilin ataku.

25 Sea su palacio asolado; en sus tiendas no haya morador.

Ilia loĝejo dezertiĝu, En iliaj tendoj ne ekzistu loĝanto.

26 Porque persiguieron al que tú heriste: y cuentan del dolor de los que tú mataste.

Ĉar tiun, kiun Vi frapis, ili persekutas, Kaj la suferojn de Viaj batitoj ili rakontas.

27 Pon maldad sobre su maldad, y no entren en tu justicia.

Aldonu kulpon al ilia kulpo, Ke ili ne atingu Vian bonecon.

28 Sean raídos del libro de los vivientes: y no sean escritos con los justos.

Ili estu elstrekitaj el la libro de vivantoj, Kaj ili ne estu skribitaj kune kun virtuloj.

29 Y yo afligido, y dolorido: tu salud, o! Dios, me defenderá.

Sed mi estas malriĉa kaj suferanta; Via helpo min defendu, ho Dio.

30 Yo alabaré el nombre de Dios con canción; y magnificarle he con alabanza.

Mi gloros la nomon de Dio per kanto, Kaj mi rakontos en danko Lian grandecon.

31 Y agradará a Jehová más que buey, y becerro, que echa cuernos y uñas.

Kaj ĝi estos pli agrabla al la Eternulo, Ol bovo aŭ bovido kun kornoj kaj fendohavaj hufoj.

32 Verán los humildes, y regocijarse han: buscád a Dios, y vivirá vuestro corazón.

Vidos humiluloj kaj ĝojos! Ho serĉantoj de Dio, via koro reviviĝu.

33 Porque Jehová oye a los menesterosos, y no menosprecia a sus prisioneros.

Ĉar la Eternulo aŭskultas humilulojn, Kaj Siajn malliberulojn Li ne malŝatas.

34 Alábenle los cielos y la tierra, las mares y todo lo que se mueve en ellas.

Gloru Lin la ĉielo kaj la tero, La maroj, kaj ĉio, kio en ili moviĝas.

35 Porque Dios guardará a Sión, y reedificará las ciudades de Judá, y habitarán allí, y heredarla han.

Ĉar Dio helpos Cionon kaj konstruos la urbojn de Judujo, Ke oni tie loĝos kaj ilin heredos.

36 Y la simiente de sus siervos la heredará; y los que aman su nombre habitarán en ella.

Kaj la idaro de Liaj sklavoj ĝin heredos, Kaj la amantoj de Lia nomo loĝos en ĝi.