Salmos 22
1 ¡Dios mío, Dios mío! ¿por qué me has dejado? ¿estás lejos de mi salud, de las palabras de mi gemido?
Zborovođi. Po napjevu “Košuta u zoru”. Psalam. Davidov. Bože moj, Bože moj, zašto si me ostavio? Daleko si od ridanja moga.
2 Dios mío, clamo de día, y no oyes; y de noche, y no hay para mí silencio.
Bože moj, vičem danju, al'ne odvraćaš; noću vapijem i nema mi počinka.
3 Y tú, santo, habitante, alabanzas de Israel.
A ipak, ti u Svetištu prebivaš, Nado Izraelova!
4 En ti esperaron nuestros padres: esperaron, y los salvaste.
U tebe se očevi naši uzdaše, uzdaše se, i ti ih izbavi;
5 Clamaron a ti, y fueron librados: esperaron en ti, y no se avergonzaron.
k tebi su vikali i spasavali se, u tebe se uzdali, i postidjeli se nisu.
6 Y yo, gusano, y no varón: vergüenza de hombres y desecho del pueblo.
A ja, crv sam, a ne čovjek, ruglo ljudi i naroda prezir.
7 Todos los que me ven, escarnecen de mí: echan de los labios, menean la cabeza.
Koji me vode, podruguju se meni, razvlače usne, mašu glavom:
8 Remíte se a Jehová, líbrele, que le quiere bien.
“U Jahvu se on uzda, neka ga sad izbavi, neka ga spasi ako mu omilje!”
9 Empero tú eres el que me sacó del vientre: el que me haces esperar desde los pechos de mi madre.
Iz krila majčina ti si me izveo, mir mi dao na grudima majke.
10 Sobre ti estoy echado desde la matriz: desde el vientre de mi madre tú eres mi Dios.
Tebi sam predan iz materine utrobe, od krila majčina ti si Bog moj.
11 No te alejes de mí, porque la angustia está cerca: porque no hay quien ayude.
Ne udaljuj se od mene, blizu je nevolja, a nikog nema da mi pomogne.
12 Rodeáronme muchos toros: fuertes toros de Basán me cercaron.
Opkoliše me junci mnogobrojni, bašanski bikovi okružiše mene.
13 Abrieron sobre mí su boca, como león que hace presa y que brama.
Ždrijela svoja razvaljuju na me k'o lav koji plijen kida i riče.
14 Como aguas me escurrí, y descoyuntáronse todos mis huesos: mi corazón fue como cera desliéndose en medio de mis entrañas.
Kao voda razlih se, sve mi se kosti rasuše; srce mi posta poput voska, topi se u grudima mojim.
15 Secóse como un tiesto mi vigor, y mi lengua se pegó a mis paladares: y en el polvo de la muerte me has puesto.
Grlo je moje kao crijep suho, i moj se jezik uz nepce slijepi: u prah smrtni bacio si mene.
16 Porque me rodearon perros: cercáronme cuadrilla de malignos: horadaron mis manos y mis pies.
Opkolio me čopor pasa, rulje me zločinačke okružile. Probodoše mi ruke i noge,
17 Contaría todos mis huesos: ellos miran, me consideran:
sve kosti svoje prebrojiti mogu, a oni me gledaju i zure na me.
18 Partieron entre sí mis vestidos: y sobre mi ropa echaron suertes.
Haljine moje dijele među sobom i kocku bacaju za odjeću moju.
19 Mas tú, Jehová, no te alejes: fortaleza mía, apresúrate para mi socorro.
Ali ti, o Jahve, daleko mi ne budi; snago moja, pohiti mi u pomoć!
20 Escapa de la espada mi alma; de poder del perro mi única.
Dušu moju istrgni maču, iz šapa pasjih život moj.
21 Sálvame de la boca del león: y de los cuernos de los unicornios óyeme.
Spasi me iz ralja lavljih i jadnu mi dušu od rogova bivoljih!
22 Contaré tu nombre a mis hermanos: en medio de la congregación te alabaré.
A sada, braći ću svojoj naviještat' ime tvoje, hvalit ću te usred zbora.
23 Los que teméis a Jehová, alabádle; toda la simiente de Jacob, glorificádle; y teméd de él toda la simiente de Israel.
“Koji se bojite Jahve, hvalite njega! Svi od roda Jakovljeva, slavite njega! Svi potomci Izraelovi, njega se bojte!
24 Porque no menospreció, ni abominó, la aflicción del pobre, ni escondió su rostro de él: y cuando clamó a él, le oyó.
Jer nije prezreo ni zaboravio muku jadnika, i nije sakrio lice svoje od njega; kad ga je zazvao, on ga je čuo.”
25 De ti será mi alabanza en la grande congregación: mis votos pagaré delante de los que le temen.
Zato ću te hvaliti u zboru veliku, pred vjernicima tvojim izvršit' zavjete.
26 Comerán los pobres, y hartarse han: alabarán a Jehová los que le buscan: vivirá vuestro corazón para siempre.
Siromasi će jesti i nasitit će se, hvalit će Jahvu koji traže njega: nek' živi srce vaše dovijeka!
27 Acordarse han, y volverse han a Jehová todos los términos de la tierra; y humillarse han delante de ti todas las familias de las gentes.
Spomenut će se i Jahvi se vratit' svi krajevi zemlje; pred njim će n§icÄe pasti sve obitelji pogana.
28 Porque de Jehová es el reino: y él se enseñoreará de las naciones.
Jer Jahvino je kraljevstvo, on je vladar pucima.
29 Comieron, y adoraron todos los gruesos de la tierra: delante de él se arrodillaron todos los que descienden al polvo: y sus almas no vivificaron.
Njemu će se jedinom klanjati svi koji snivaju u zemlji, pred njim se sagnuti svi koji u prah silaze. I moja će duša za njega živjeti,
30 La simiente le servirá: será contada a Jehová perpetuamente.
njemu će služiti potomstvo moje. O Gospodu će se pripovijedat'
31 Vendrán, y anunciarán al pueblo que naciere, su justicia que él hizo.
slijedećem koljenu, o njegovoj pravdi naviještati narodu budućem: “Ovo učini Jahve!”
