Salmos 2

1 ¿Por qué se amotinan las gentes, y los pueblos piensan vanidad?

Zakaj besnijo pogani in ljudstvo domišlja prazno stvar?

2 Estarán los reyes de la tierra, y príncipes consultarán en uno contra Jehová, y contra su ungido, diciendo:

Kralji zemlje so se usmerili in vladarji se skupaj posvetujejo zoper Gospoda in zoper njegovega maziljenca, rekoč:

3 Rompamos sus coyundas: y echemos de nosotros sus cuerdas.

»Pretrgajmo njihove vezi in odvrzimo njihove vrvi od sebe.«

4 El que mora en los cielos se reirá: el Señor se burlará de ellos.

Tisti, ki sedi v nebesih, se bo smejal. Gospod jih bo imel v posmeh.

5 Entonces hablará a ellos con su furor, y con su ira los conturbará.

Potem jim bo govoril v svojem besu in jih nadlegoval v svojem bridkem nezadovoljstvu.

6 Y yo te establecí mi rey sobre Sión, el monte de mi santidad.

»Vendarle sem jaz postavil svojega kralja na svoji sveti gori Sion.«

7 Yo recitaré el decreto. Jehová me dijo: Mi hijo eres tú: yo te engendré hoy.

Oznanil bom odlok. Gospod mi je rekel: »Ti si moj Sin. Ta dan sem te rodil.

8 Demándame, y yo daré las gentes por tu heredad, y por tu posesión los cabos de la tierra.

Zahtevaj od mene in dal ti bom pogane za tvojo dediščino in najbolj oddaljene kraje zemlje za tvojo posest.

9 Quebrantarlos has con vara de hierro: como vaso de ollero los desmenuzarás.

Zdrobil jih boš z železno palico, raztreščil jih boš na koščke kakor lončarjevo posodo.«

10 Y ahora reyes entendéd: admitid consejo jueces de la tierra.

Zatorej bodite sedaj modri, oh vi kralji. Dajte se poučiti, vi sodniki zemlje.

11 Servíd a Jehová con temor: y alegráos con temblor.

Gospodu služite s strahom in veselite se s trepetanjem.

12 Besád al hijo, porque no se enoje, y perezcáis en el camino: cuando se encendiere un poco su furor, bienaventurados todos los que confían en él.

Poljubite Sina, da ne bi bil jezen in ne izginete iz poti, ko je njegov bes le malo razvnet. Blagoslovljeni so vsi, ki svoje upanje položijo vanj.