< Salmos 2 >

1 ¿Por qué se amotinan las gentes, y los pueblos piensan vanidad?
Quare fremuerunt Gentes, et populi meditati sunt inania? Astiterunt reges terræ, et principes convenerunt in unum adversus Dominum, et adversus Christum eius.
2 Estarán los reyes de la tierra, y príncipes consultarán en uno contra Jehová, y contra su ungido, diciendo:
Dirumpamus vincula eorum: et proiiciamus a nobis iugum ipsorum.
3 Rompamos sus coyundas: y echemos de nosotros sus cuerdas.
Qui habitat in cælis irridebit eos: et Dominus subsannabit eos.
4 El que mora en los cielos se reirá: el Señor se burlará de ellos.
Tunc loquetur ad eos in ira sua, et in furore suo conturbabit eos.
5 Entonces hablará a ellos con su furor, y con su ira los conturbará.
Ego autem constitutus sum rex ab eo super Sion montem sanctum eius, prædicans præceptum eius.
6 Y yo te establecí mi rey sobre Sión, el monte de mi santidad.
Dominus dixit ad me: Filius meus es tu, ego hodie genui te.
7 Yo recitaré el decreto. Jehová me dijo: Mi hijo eres tú: yo te engendré hoy.
Postula a me, et dabo tibi Gentes hereditatem tuam, et possessionem tuam terminos terræ.
8 Demándame, y yo daré las gentes por tu heredad, y por tu posesión los cabos de la tierra.
Reges eos in virga ferrea, et tamquam vas figuli confringes eos.
9 Quebrantarlos has con vara de hierro: como vaso de ollero los desmenuzarás.
Et nunc reges intelligite: erudimini qui iudicatis terram.
10 Y ahora reyes entendéd: admitid consejo jueces de la tierra.
Servite Domino in timore: et exultate ei cum tremore.
11 Servíd a Jehová con temor: y alegráos con temblor.
Apprehendite disciplinam nequando irascatur Dominus, et pereatis de via iusta.
12 Besád al hijo, porque no se enoje, y perezcáis en el camino: cuando se encendiere un poco su furor, bienaventurados todos los que confían en él.
Cum exarserit in brevi ira eius, beati omnes, qui confidunt in eo.

< Salmos 2 >