Salmos 17

1 Oye, o! Jehová, la justicia; está atento a mi clamor: escucha mi oración, hecha sin labios de engaño.

Molitev Davidova: Čuj, Gospod, pravico, poslušaj vpitje moje; uho nagni molitvi moji brez ustnic zvijačnih.

2 De delante de tu rostro salga mi juicio: vean tus ojos la rectitud.

Od obličja tvojega izidi pravica moja; oči tvoje naj gledajo, kar je pravično.

3 Tú has probado mi corazón; me has visitado de noche; refinásteme, y no hallaste: lo que pensé no pasó mi boca.

Ko bodeš preiskal srce moje, obiskal ponoči, preskušal me, ne najdeš; kar mislim, ne prestopi mojih ust.

4 Para las obras humanas, por la palabra de tus labios yo observé los caminos del violento.

Pri delih človeških, po besedi ustnic tvojih opazujem steze silovitega.

5 Sustenta mis pasos en tus caminos, porque mis pies no resbalen.

Ohrani korake moje na stezah svojih, da ne zaidejo moje noge.

6 Yo te he invocado, por cuanto tú me oyes, o! Dios; inclina a mí tu oreja, oye mi palabra.

Jaz te kličem, ker me slišiš, Bog mogočni; nagni k meni uho svoje, poslušaj govor moj.

7 Haz maravillosas tus misericordias, salvador de los que en ti confían, de los que se levantan contra tu diestra.

Odloči milosti svoje, o ti, ki otimaš preganjalcev pribegajoče na desnico tvojo.

8 Guárdame como a lo negro de la niñeta del ojo, escóndeme con la sombra de tus alas.

Hrani me kakor zenico v očesu; sè senco peroti svojih skrivaj me:

9 De delante de los malos que me oprimieron: de mis enemigos que me cercan por la vida.

Zaradi krivičnih, ki me napadajo, sovražnikov mojih glavnih, ki me obdajajo.

10 Cerrados con su grosura: con su boca hablan soberbiamente.

Mast svojo masté, z usti svojimi govoré prevzetno:

11 Nuestros pasos nos han cercado ahora: ponen sus ojos para tender nos a tierra;

Hojo našo zdaj obdajajo nam; oči svoje obračajo vpirajoč v tla.

12 Parecen al león que desea hacer presa: y al leoncillo que está escondido.

Podoba je vsakega kakor leva želečega zgrabiti, in kakor mladega leva čepečega v zakotji.

13 Levántate, o! Jehová; anticipa su rostro: póstrale: escapa mi alma del malo con tu espada;

Vstani, Gospod, prehítí obličje njegovo; trešči ga, izpuli dušo mojo z mečem svojim krivičnemu.

14 De los varones con tu mano, o! Jehová: de los varones de mundo cuya parte es en esta vida: cuyo vientre hinches de tu tesoro: hartan sus hijos, y dejan la resta a sus chiquitos.

Ljudém izpuli v roko svojo, Gospod, ljudém od svetá, katerih delež je v tem življenji, katerim trebuh polniš sè skrivnim zakladom svojim; sitijo se sinovi in preobilost svojo zapuščajo otrokom svojim.

15 Yo en justicia veré tu rostro: hartarme he cuando despertare a tu semejanza.

Jaz bodem v pravičnosti videl obličje tvoje, sitil se bodem, ko se zbudim, s podobo tvojo.