< Salmos 147 >

1 Alabád a Jehová; porque es bueno cantar salmos a nuestro Dios; porque suave y hermosa es la alabanza.
Alleluja. Laudate Dominum, quoniam bonus est psalmus; Deo nostro sit jucunda, decoraque laudatio.
2 El que edifica a Jerusalem, Jehová: los echados de Israel recogerá.
Ædificans Jerusalem Dominus, dispersiones Israëlis congregabit:
3 El que sana a los quebrantados de corazón; y el que liga sus dolores.
qui sanat contritos corde, et alligat contritiones eorum;
4 El que cuenta el número de las estrellas, y a todas ellas llama por sus nombres.
qui numerat multitudinem stellarum, et omnibus eis nomina vocat.
5 Grande es el Señor nuestro, y de mucho poder; y de su entendimiento no hay número.
Magnus Dominus noster, et magna virtus ejus, et sapientiæ ejus non est numerus.
6 El que ensalza a los humildes, Jehová: el que humilla a los impíos hasta la tierra.
Suscipiens mansuetos Dominus; humilians autem peccatores usque ad terram.
7 Cantád a Jehová con alabanza: cantád a nuestro Dios con arpa.
Præcinite Domino in confessione; psallite Deo nostro in cithara.
8 El que cubre los cielos de nubes; el que apareja la lluvia para la tierra: el que hace a los montes producir yerba.
Qui operit cælum nubibus, et parat terræ pluviam; qui producit in montibus fœnum, et herbam servituti hominum;
9 El que da a la bestia su mantenimiento: a los hijos de los cuervos que claman a él.
qui dat jumentis escam ipsorum, et pullis corvorum invocantibus eum.
10 No toma contentamiento en la fortaleza del caballo: ni se deleita con las piernas del varón.
Non in fortitudine equi voluntatem habebit, nec in tibiis viri beneplacitum erit ei.
11 Ama Jehová a los que le temen: a los que esperan en su misericordia.
Beneplacitum est Domino super timentes eum, et in eis qui sperant super misericordia ejus.
12 Alaba, Jerusalem, a Jehová: alaba, Sión, a tu Dios.
Alleluja. Lauda, Jerusalem, Dominum; lauda Deum tuum, Sion.
13 Porque fortificó los cerrojos de tus puertas: bendijo a tus hijos dentro de ti.
Quoniam confortavit seras portarum tuarum; benedixit filiis tuis in te.
14 El que pone por tu término la paz; y de grosura de trigo te hará hartar.
Qui posuit fines tuos pacem, et adipe frumenti satiat te.
15 El que envía su palabra a la tierra; y muy presto corre su palabra.
Qui emittit eloquium suum terræ: velociter currit sermo ejus.
16 El que da la nieve como lana: derrama la helada como ceniza.
Qui dat nivem sicut lanam; nebulam sicut cinerem spargit.
17 El que echa su hielo como en pedazos; ¿delante de su frío quién estará?
Mittit crystallum suam sicut buccellas: ante faciem frigoris ejus quis sustinebit?
18 Enviará su palabra, y desleirlos ha: soplará su viento, gotearán las aguas.
Emittet verbum suum, et liquefaciet ea; flabit spiritus ejus, et fluent aquæ.
19 El que denuncia sus palabras a Jacob, sus estatutos y sus juicios a Israel.
Qui annuntiat verbum suum Jacob, justitias et judicia sua Israël.
20 No ha hecho esto con toda nación; y sus juicios no los conocieron. Alelu- Jah.
Non fecit taliter omni nationi, et judicia sua non manifestavit eis. Alleluja.

< Salmos 147 >