Salmos 144
1 Bendito Jehová mi roca, que enseña mis manos a la batalla, y mis dedos a la guerra.
Davidov. Blagoslovljen Jahve, hridina moja: ruke mi uči boju a prste ratu.
2 Misericordia mía, y mi castillo: altura mía, y mi libertador: escudo mío en quien he confiado: el que allana mi pueblo delante de mí.
On je ljubav moja i tvrđava moja, zaštita moja, izbavitelj moj, štit moj za koji se sklanjam; on mi narode stavlja pod noge!
3 O! Jehová, ¿qué es el hombre, que te haces familiar a él? ¿el hijo del hombre, para que le estimes?
Što je čovjek, o Jahve, da ga poznaješ, što li čedo ljudsko da ga se spominješ?
4 El hombre es semejante a la vanidad: sus días son como la sombra que pasa.
Poput daška je čovjek, dani njegovi kao sjena nestaju.
5 O! Jehová, inclina tus cielos y desciende: toca los montes, y humeen.
Jahve, nagni svoja nebesa i siđi, takni bregove: i zadimit će se!
6 Relampaguea relámpagos, y disípalos; envía tus saetas, y contúrbalos.
Sijevni munjom i rasprši dušmane, odapni strijele i rasprši ih!
7 Envía tu mano desde lo alto: redímeme, y escápame de las muchas aguas: de la mano de los hijos extraños.
Ruku pruži iz visina, istrgni me i spasi iz voda beskrajnih, iz šaka sinova tuđinskih:
8 Cuya boca habla vanidad; y su diestra es diestra de mentira.
laži govore usta njihova, a desnica krivo priseže.
9 O! Dios, a ti cantaré canción nueva: con salterio, con decacordio cantaré a ti.
Pjevat ću ti, Bože, pjesmu novu, na harfi od deset žica svirat ću.
10 El que da salud a los reyes: el que redime a David su siervo de perniciosa espada.
Ti daješ pobjedu kraljevima, koji si spasio Davida, slugu svojega. Od pogubna mača
11 Redímeme, y escápame de mano de los hijos extraños: cuya boca habla vanidad, y su diestra es diestra de mentira.
spasi mene, oslobodi me iz ruke tuđinske; laži govore usta njihova, a desnica krivo priseže.
12 Que nuestros hijos sean como plantas crecidas en su juventud: nuestras hijas como las esquinas labradas a manera del palacio:
Daj da nam sinovi budu kao biljke što rastu od mladosti svoje; a kćeri naše kao stupovi ugaoni, krasne poput hramskog stupovlja;
13 Nuestros rincones llenos, proveidos de toda suerte de grano: nuestros ganados que paran a millares, y a diez millares en nuestras plazas.
da nam žitnice budu pune svakog obilja, s plodovima svakojakim u izobilju;
14 Nuestros bueyes cargados de carnes, no haya portillo, ni quien salga, ni quien dé grita en nuestras calles.
ovce naše plodile se na tisuće, plodile se beskrajno na našim poljima; stoka naša neka bude tovna! U zidinama nam ne bilo proboja ni ropstva ni plača na ulicama našim!
15 Bienaventurado el pueblo que tiene esto: bienaventurado el pueblo, cuyo Dios es Jehová.
Blago narodu kojem je tako, blago narodu kojem je Jahve Bog!
