Salmos 139
1 Jehová, tú me has examinado, y conocido.
Gospode! ti me kušaš i znaš.
2 Tú has conocido mi sentarme y mi levantarme, has entendido desde lejos mis pensamientos.
Ti znaš kad sjedem i kad ustanem; ti znaš pomisli moje izdaleka;
3 Mi senda, y mi acostarme has rodeado; y todos mis caminos has conocido.
Kad hodim i kad se odmaram, ti si oko mene, i sve putove moje vidiš.
4 Porque aun no está la palabra en mi lengua, y, he aquí, Jehová, tú la supiste toda.
Još nema rijeèi na jeziku mom, a ti, Gospode, gle, veæ sve znaš.
5 Detrás y delante tú me formaste; y pusiste sobre mí tu mano.
Sastrag i sprijed ti si me zaklonio, i stavio na me ruku svoju.
6 Más maravillosa es la ciencia que mi capacidad: alta es, no puedo comprenderla.
Èudno je za me znanje tvoje, visoko, ne mogu da ga dokuèim.
7 ¿A dónde me iré de tu Espíritu? ¿y a dónde huiré de delante de ti?
Kuda bih otišao od duha tvojega, i od lica tvojega kuda bih utekao?
8 Si subiere a los cielos, allí estás tú; y si hiciere mi estrado en el infierno, héte allí. (Sheol h7585)
Da izaðem na nebo, ti si ondje. Da siðem u pakao, ondje si. (Sheol h7585)
9 Si tomare las alas del alba, y habitare en el cabo de la mar,
Da se dignem na krilima od zore, i preselim se na kraj mora:
10 Aun allí me guiará tu mano; y me trabará tu diestra.
I ondje æe me ruka tvoja voditi, i držati me desnica tvoja.
11 Si dijere: Ciertamente las tinieblas me encubrirán: aun la noche resplandecerá por causa de mí.
Da reèem: da ako me mrak sakrije; ali je i noæ kao vidjelo oko mene.
12 Aun las tinieblas no encubren nada de ti; y la noche resplandece como el día: las tinieblas son como la luz.
Ni mrak neæe zamraèiti od tebe, i noæ je svijetla kao dan: mrak je kao vidjelo.
13 Porque tú poseiste mis riñones; cubrísteme en el vientre de mi madre.
Jer si ti stvorio što je u meni, sastavio si me u utrobi matere moje.
14 Confesarte he, porque terribles y maravillosas son tus obras: estoy maravillado, y mi alma lo conoce en gran manera.
Hvalim te, što sam divno sazdan. Divna su djela tvoja, i duša moja to zna dobro.
15 No fue encubierto mi cuerpo de ti, aunque yo fui hecho en secreto: fue entretejido en los profundos de la tierra.
Nijedna se kost moja nije sakrila od tebe, ako i jesam sazdan tajno, otkan u dubini zemaljskoj.
16 Mi imperfección vieron tus ojos; y en tu libro estaban todas aquellas cosas escritas, que fueron entonces formadas, sin faltar una de ellas.
Zametak moj vidješe oèi tvoje, u knjizi je tvojoj sve to zapisano, i dani zabilježeni, kad ih još nije bilo nijednoga.
17 Así que ¡cuán preciosos me son tus pensamientos, o! Dios! ¡Cuán multiplicadas son sus cuentas!
Kako su mi nedokuèljive pomisli tvoje, Bože! Kako im je velik broj!
18 Si las cuento, multiplícanse más que la arena: despierto, y aun estoy contigo.
Da ih brojim, više ih je nego pijeska. Kad se probudim, još sam s tobom.
19 Si matases, o! Dios, al impío; y los varones de sangres se quitasen de mí;
Da hoæeš, Bože, ubiti bezbožnika! Krvopije, idite od mene.
20 Que te dicen blasfemias: ensoberbécense en vano tus enemigos.
Oni govore ružno na tebe; uzimaju ime tvoje uzalud neprijatelji tvoji.
21 ¿No tuve en odio, o! Jehová, a los que te aborrecieron? ¿y peleo contra tus enemigos?
Zar da ne mrzim na one, koji na te mrze, Gospode, i da se ne gadim na one koji ustaju na tebe?
22 De entero odio los aborrecí: túvelos por enemigos.
Punom mrzošæu mrzim na njih; neprijatelji su mi.
23 Examíname, o! Dios, y conoce mi corazón: pruébame, y conoce mis pensamientos.
Okušaj me, Bože, i poznaj srce moje, ispitaj me, i poznaj pomisli moje.
24 Y ve si hay en mí camino de perversidad; y guíame en el camino del mundo.
I vidi jesam li na zlu putu, i vodi me na put vjeèni.
