< Salmos 104 >

1 Bendice, alma mía, a Jehová; Jehová Dios mío, mucho te has engrandecido, de gloria y de hermosura te has vestido.
Psalmus David. Benedic anima mea Domino: Domine Deus meus magnificatus es vehementer. Confessionem, et decorem induisti:
2 Que se cubre de luz como de vestidura, que extiende los cielos como una cortina;
amictus lumine sicut vestimento: Extendens caelum sicut pellem:
3 Que entabla con las aguas sus doblados, el que pone a las nubes por su carro, el que anda sobre las alas del viento.
qui tegis aquis superiora eius. Qui ponis nubem ascensum tuum: qui ambulas super pennas ventorum.
4 El que hace a sus ángeles espíritus, sus ministros al fuego flameante.
Qui facis angelos tuos, spiritus: et ministros tuos ignem urentem.
5 El fundó la tierra sobre sus basas, no se moverá por ningún siglo.
Qui fundasti terram super stabilitatem suam: non inclinabitur in saeculum saeculi.
6 Con el abismo, como con vestido, la cubriste: sobre los montes estaban las aguas.
Abyssus, sicut vestimentum, amictus eius: super montes stabunt aquae.
7 De tu reprensión huyeron; por el sonido de tu trueno se apresuraron.
Ab increpatione tua fugient: a voce tonitrui tui formidabunt.
8 Subieron los montes, descendieron los valles a este lugar, que tú les fundaste.
Ascendunt montes: et descendunt campi in locum, quem fundasti eis.
9 Pusíste les término, el cual no traspasarán, ni volverán a cubrir la tierra.
Terminum posuisti, quem non transgredientur: neque convertentur operire terram.
10 El que envía las fuentes en los arroyos; entre los montes van.
Qui emittis fontes in convallibus: inter medium montium pertransibunt aquae.
11 Abrévanse todas las bestias del campo; los asnos salvajes quebrantan su sed.
Potabunt omnes bestiae agri: expectabunt onagri in siti sua.
12 Junto a ellos habitan las aves de los cielos; entre las hojas dan voces.
Super ea volucres caeli habitabunt: de medio petrarum dabunt voces.
13 El que riega los montes desde sus doblados; del fruto de tus obras se harta la tierra.
Rigans montes de superioribus suis: de fructu operum tuorum satiabitur terra:
14 El que hace producir el heno para las bestias; y la yerba para servicio del hombre, sacando el pan de la tierra,
Producens foenum iumentis, et herbam servituti hominum: Ut educas panem de terra:
15 Y el vino que alegra el corazón del hombre; haciendo relumbrar la faz con el aceite; y el pan sustenta el corazón del hombre.
et vinum laetificet cor hominis: Ut exhilaret faciem in oleo: et panis cor hominis confirmet.
16 Hártanse los árboles de Jehová; los cedros del Líbano que él plantó:
Saturabuntur ligna campi, et cedri Libani, quas plantavit:
17 Para que aniden allí las aves; la cigüeña tenga su casa en las hayas.
illic passeres nidificabunt. Herodii domus dux est eorum:
18 Los montes altos para las cabras monteses, las peñas madrigueras para los conejos.
montes excelsi cervis: petra refugium herinaciis.
19 Hizo la luna para sazones: el sol conoció su occidente.
Fecit lunam in tempora: sol cognovit occasum suum.
20 Pones las tinieblas, y la noche es; en ella corren todas las bestias del monte.
Posuisti tenebras, et facta est nox: in ipsa pertransibunt omnes bestiae silvae.
21 Los leoncillos braman a la presa, y para buscar de Dios su comida.
Catuli leonum rugientes, ut rapiant, et quaerant a Deo escam sibi.
22 Sale el sol, recógense, y échanse en sus cuevas.
Ortus est sol, et congregati sunt: et in cubilibus suis collocabuntur.
23 Sale el hombre a su hacienda, y a su labranza hasta la tarde.
Exibit homo ad opus suum: et ad operationem suam usque ad vesperum.
24 ¡Cuán muchas son tus obras, o! Jehová! todas ellas hiciste con sabiduría: la tierra está llena de tu posesión.
Quam magnificata sunt opera tua Domine! omnia in sapientia fecisti: impleta est terra possessione tua.
25 Esta gran mar y ancha de términos; allí hay pescados sin número, bestias pequeñas y grandes.
Hoc mare magnum, et spatiosum manibus: illic reptilia, quorum non est numerus. Animalia pusilla cum magnis:
26 Allí andan navíos, este leviatán que hiciste para que jugase en ella.
illic naves pertransibunt. Draco iste, quem formasti ad illudendum ei:
27 Todas ellas esperan a ti, para que les des su comida a su tiempo.
omnia a te expectant ut des illis escam in tempore.
28 Dásles, recogen: abres tu mano, hártanse de bien.
Dante te illis, colligent: aperiente te manum tuam, omnia implebuntur bonitate.
29 Escondes tu rostro, túrbanse: les quitas el espíritu, dejan de ser, y tórnanse en su polvo.
Avertente autem te faciem, turbabuntur: auferes spiritum eorum, et deficient, et in pulverem suum revertentur.
30 Envías tu espíritu, críanse: y renuevas la haz de la tierra.
Emittes spiritum tuum, et creabuntur: et renovabis faciem terrae.
31 Sea la gloria a Jehová para siempre: alégrese Jehová en sus obras.
Sit gloria Domini in saeculum: laetabitur Dominus in operibus suis:
32 El que mira a la tierra, y tiembla: toca en los montes, y humean.
Qui respicit terram, et facit eam tremere: qui tangit montes, et fumigant.
33 A Jehová cantaré en mi vida: a mi Dios diré salmos mientras viviere.
Cantabo Domino in vita mea: psallam Deo meo quamdiu sum.
34 Serme ha suave hablar de él: yo me alegraré en Jehová.
Iucundum sit ei eloquium meum: ego vero delectabor in Domino.
35 Sean consumidos de la tierra los pecadores: y los impíos dejen de ser. Bendice alma mía a Jehová. Alelu- Jah.
Deficiant peccatores a terra, et iniqui ita ut non sint: benedic anima mea Domino.

< Salmos 104 >