Salmos 102

1 Jehová, oye mi oración, y venga mi clamor a ti.

Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję. Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.

2 No escondas de mí tu rostro: en el día de mi angustia inclina a mí tu oreja; el día que te invocare, apresúrate a responderme.

Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.

3 Porque mis días se han consumido como humo; y mis huesos son quemados como en hogar.

Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.

4 Mi corazón fue herido, y se secó como la yerba; por lo cual me olvidé de comer mi pan.

Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.

5 Por la voz de mi gemido mis huesos se han pegado a mi carne.

Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.

6 Soy semejante al pelícano del desierto: soy como el búho de las soledades.

Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.

7 Velo, y soy como el pájaro solitario sobre el tejado.

Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.

8 Cada día me afrentan mis enemigos; los que se enfurecen contra mí, conspiran contra mí.

Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.

9 Por lo cual yo como la ceniza a manera de pan; y mi bebida mezclo con lloro,

Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,

10 A causa de tu enojo y de tu ira: porque me alzaste, y me arrojaste.

Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.

11 Mis días son como la sombra que se va: y yo como la yerba me he secado.

Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;

12 Mas tú, Jehová, para siempre permanecerás; y tu memoria para generación y generación.

Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.

13 Tú levantándote habrás misericordia de Sión, porque es tiempo de tener misericordia de ella: porque el plazo es llegado.

Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.

14 Porque tus siervos amaron sus piedras: y del polvo de ella tuvieron compasión.

Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;

15 Y temerán las naciones el nombre de Jehová: y todos los reyes de la tierra tu gloria.

Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;

16 Por cuanto Jehová habrá edificado a Sión; y será visto en su gloria.

Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;

17 Habrá mirado a la oración de los solitarios: y no habrá desechado el ruego de ellos.

Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.

18 Escribirse ha esto para la generación postrera: y el pueblo que se criará, alabará a Jehová.

To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,

19 Porque miró de lo alto de su santuario: Jehová miró desde los cielos a la tierra,

Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;

20 Para oír el gemido de los presos: para soltar a los sentenciados a muerte:

Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;

21 Porque publiquen en Sión el nombre de Jehová: y su alabanza en Jerusalem,

Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,

22 Cuando los pueblos se congregaren en uno, y los reinos para servir a Jehová.

Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.

23 El afligió mi fuerza en el camino, acortó mis días.

Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;

24 Dije: Dios mío, no me cortes en el medio de mis días; por generación de generaciones son tus años.

Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.

25 Tú fundaste la tierra antiguamente, y los cielos son obra de tus manos.

I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.

26 Ellos perecerán, y tú permanecerás; y todos ellos como un vestido se envejecerán, como una ropa de vestir los mudarás, y serán mudados:

One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.

27 Mas tú, el mismo, y tus años no se acabarán.

Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną.

28 Los hijos de tus siervos habitarán, y su simiente será afirmada delante de ti.

Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.