< San Mateo 22 >

1 Y respondiendo Jesús, les volvió a hablar en parábolas, diciendo:
Et respondens Jesus, dixit iterum in parabolis eis, dicens:
2 El reino de los cielos es semejante a un hombre rey, que hizo bodas a su hijo.
Simile factum est regnum cælorum homini regi, qui fecit nuptias filio suo.
3 Y envió sus siervos para que llamasen a los convidados a las bodas; mas no quisieron venir.
Et misit servos suos vocare invitatos ad nuptias, et nolebant venire.
4 Volvió a enviar otros siervos, diciendo: Decíd a los convidados: He aquí, mi comida he aparejado, mis toros y animales engordados son muertos, y todo está aparejado: veníd a las bodas.
Iterum misit alios servos, dicens: Dicite invitatis: Ecce prandium meum paravi, tauri mei et altilia occisa sunt, et omnia parata: venite ad nuptias.
5 Mas ellos no hicieron caso, y se fueron, uno a su labranza, y otro a sus negocios;
Illi autem neglexerunt: et abierunt, alius in villam suam, alius vero ad negotiationem suam:
6 Y otros, tomando sus siervos, afrentáronlos, y matáronlos.
reliqui vero tenuerunt servos ejus, et contumeliis affectos occiderunt.
7 Y el rey, oyendo esto, se enojó; y enviando sus ejércitos, destruyó a aquellos homicidas, y puso a fuego su ciudad.
Rex autem cum audisset, iratus est: et missis exercitibus suis, perdidit homicidas illos, et civitatem illorum succendit.
8 Entonces dice a sus siervos: Las bodas a la verdad están aparejadas; mas los que eran llamados, no eran dignos.
Tunc ait servis suis: Nuptiæ quidem paratæ sunt, sed qui invitati erant, non fuerunt digni:
9 Id pues a las salidas de los caminos, y llamád a las bodas a cuantos hallareis.
ite ergo ad exitus viarum, et quoscumque inveneritis, vocate ad nuptias.
10 Y saliendo los siervos por los caminos, juntaron todos los que hallaron, juntamente malos y buenos; y las bodas fueron llenas de convidados.
Et egressi servi ejus in vias, congregaverunt omnes quos invenerunt, malos et bonos: et impletæ sunt nuptiæ discumbentium.
11 Y entró el rey para ver los convidados, y vio allí un hombre no vestido de vestido de boda.
Intravit autem rex ut videret discumbentes, et vidit ibi hominem non vestitum veste nuptiali.
12 Y le díjo: Amigo, ¿cómo entraste acá no teniendo vestido de boda? Y a él se le cerró la boca.
Et ait illi: Amice, quomodo huc intrasti non habens vestem nuptialem? At ille obmutuit.
13 Entonces el rey dijo a los que servían: Atado de pies y de manos, tomádle, y echádle en las tinieblas de afuera: allí será el lloro, y el crujir de dientes.
Tunc dicit rex ministris: Ligatis manibus et pedibus ejus, mittite eum in tenebras exteriores: ibi erit fletus et stridor dentium.
14 Porque muchos son llamados; mas pocos escogidos.
Multi enim sunt vocati, pauci vero electi.
15 Entonces idos los Fariseos, consultaron como le tomarían en alguna palabra.
Tunc abeuntes pharisæi, consilium inierunt ut caperent eum in sermone.
16 Y envían a él sus discípulos, con los de Heródes, diciendo: Maestro, sabemos que eres amador de verdad, y que enseñas con verdad el camino de Dios; y que no te cuidas de nadie; porque no tienes acepción de persona de hombres:
Et mittunt ei discipulos suos cum Herodianis, dicentes: Magister, scimus quia verax es, et viam Dei in veritate doces, et non est tibi cura de aliquo: non enim respicis personam hominum:
17 Dinos pues, ¿qué te parece? ¿Es lícito dar tributo a César, o no?
dic ergo nobis quid tibi videtur, licet censum dare Cæsari, an non?
18 Mas Jesús, entendida su malicia, les dice: ¿Por qué me tentáis, hipócritas?
Cognita autem Jesus nequitia eorum, ait: Quid me tentatis, hypocritæ?
19 Mostrádme la moneda del tributo. Y ellos le presentaron un denario.
ostendite mihi numisma census. At illi obtulerunt ei denarium.
20 Entonces les dice: ¿Cúya es esta figura, y lo que está encima escrito?
Et ait illis Jesus: Cujus est imago hæc, et superscriptio?
21 Ellos le dicen: De César. Y les dice: Pagád, pues, a César lo que es de César, y a Dios, lo que es de Dios.
Dicunt ei: Cæsaris. Tunc ait illis: Reddite ergo quæ sunt Cæsaris, Cæsari: et quæ sunt Dei, Deo.
22 Y oyendo esto se maravillaron, y dejáronle, y se fueron.
Et audientes mirati sunt, et relicto eo abierunt.
23 Aquel día llegaron a él los Saduceos, que dicen no haber resurrección, y le preguntaron,
In illo die accesserunt ad eum sadducæi, qui dicunt non esse resurrectionem: et interrogaverunt eum,
24 Diciendo: Maestro, Moisés dijo: Si alguno muriere sin hijos, su hermano se case con su mujer, y despertará simiente a su hermano.
dicentes: Magister, Moyses dixit: Si quis mortuus fuerit non habens filium, ut ducat frater ejus uxorem illius, et suscitet semen fratri suo.
25 Fueron, pues, entre nosotros siete hermanos; y el primero tomó mujer, y murió; y no teniendo generación, dejó su mujer a su hermano.
Erant autem apud nos septem fratres: et primus, uxore ducta, defunctus est: et non habens semen, reliquit uxorem suam fratri suo.
26 De la misma manera también el segundo, y el tercero, hasta los siete.
Similiter secundus, et tertius usque ad septimum.
27 Y después de todos murió también la mujer.
Novissime autem omnium et mulier defuncta est.
28 En la resurrección, pues, ¿cúya de los siete será la mujer? porque todos la tuvieron.
In resurrectione ergo cujus erit de septem uxor? omnes enim habuerunt eam.
29 Entonces respondiendo Jesús, les dijo: Erráis, ignorando las escrituras, y el poder de Dios.
Respondens autem Jesus, ait illis: Erratis nescientes Scripturas, neque virtutem Dei.
30 Porque en la resurrección, ni se casan, ni se dan en matrimonio; mas son como los ángeles de Dios en el cielo.
In resurrectione enim neque nubent, neque nubentur: sed erunt sicut angeli Dei in cælo.
31 Y de la resurrección de los muertos, ¿no habéis leído lo que es dicho por Dios a vosotros, que dice:
De resurrectione autem mortuorum non legistis quod dictum est a Deo dicente vobis:
32 Yo soy el Dios de Abraham, y el Dios de Isaac, y el Dios de Jacob? Dios no es Dios de los muertos, sino de los que viven.
Ego sum Deus Abraham, et Deus Isaac, et Deus Jacob? Non est Deus mortuorum, sed viventium.
33 Y oyendo esto las multitudes estaban fuera de sí de su doctrina.
Et audientes turbæ, mirabantur in doctrina ejus.
34 Entonces los Fariseos, oyendo que había cerrado la boca a los Saduceos, se juntaron a una;
Pharisæi autem audientes quod silentium imposuisset sadducæis, convenerunt in unum:
35 Y preguntó uno de ellos, intérprete de la ley, tentándole, y diciendo:
et interrogavit eum unus ex eis legis doctor, tentans eum:
36 Maestro, ¿cuál es el mandamiento grande en la ley?
Magister, quod est mandatum magnum in lege?
37 Y Jesús le dijo: Amarás al Señor tu Dios de todo tu corazón, y de toda tu alma, y de toda tu mente.
Ait illi Jesus: Diliges Dominum Deum tuum ex toto corde tuo, et in tota anima tua, et in tota mente tua.
38 Este es el primero y el grande mandamiento.
Hoc est maximum, et primum mandatum.
39 Y el segundo es semejante a éste: Amarás a tu prójimo como a ti mismo.
Secundum autem simile est huic: Diliges proximum tuum, sicut teipsum.
40 De estos dos mandamientos depende toda la ley, y los profetas.
In his duobus mandatis universa lex pendet, et prophetæ.
41 Y estando juntos los Fariseos, Jesús les preguntó,
Congregatis autem pharisæis, interrogavit eos Jesus,
42 Diciendo: ¿Qué os parece del Cristo? ¿Cúyo hijo es? Dícenle ellos: De David.
dicens: Quid vobis videtur de Christo? cujus filius est? Dicunt ei: David.
43 El les dice: Pues, ¿cómo David en Espíritu le llama Señor, diciendo:
Ait illis: Quomodo ergo David in spiritu vocat eum Dominum, dicens:
44 Dijo el Señor a mi Señor: Asiéntate a mi diestra, entre tanto que pongo tus enemigos por estrado de tus pies?
Dixit Dominus Domino meo: Sede a dextris meis, donec ponam inimicos tuos scabellum pedum tuorum?
45 Pues si David le llama Señor, ¿cómo es su hijo?
Si ergo David vocat eum Dominum, quomodo filius ejus est?
46 Y nadie le podía responder palabra: ni osó alguno desde aquel día preguntarle más.
Et nemo poterat ei respondere verbum: neque ausus fuit quisquam ex illa die eum amplius interrogare.

< San Mateo 22 >