Marcos 11
1 Y como llegaron cerca de Jerusalem, de Betfage, y de Betania, al monte de las Olivas, envía dos de sus discípulos,
અનન્તરં તેષુ યિરૂશાલમઃ સમીપસ્થયો ર્બૈત્ફગીબૈથનીયપુરયોરન્તિકસ્થં જૈતુનનામાદ્રિમાગતેષુ યીશુઃ પ્રેષણકાલે દ્વૌ શિષ્યાવિદં વાક્યં જગાદ,
2 Y les dice: Id al lugar que está delante de vosotros, y luego entrados en él, hallaréis un pollino atado, sobre el cual ningún hombre ha subido: desatádle, y traéd le.
યુવામમું સમ્મુખસ્થં ગ્રામં યાતં, તત્ર પ્રવિશ્ય યો નરં નાવહત્ તં ગર્દ્દભશાવકં દ્રક્ષ્યથસ્તં મોચયિત્વાનયતં|
3 Y si alguien os dijere: ¿Por qué hacéis eso? Decíd que el Señor lo ha menester; y luego le enviará acá.
કિન્તુ યુવાં કર્મ્મેદં કુતઃ કુરુથઃ? કથામિમાં યદિ કોપિ પૃચ્છતિ તર્હિ પ્રભોરત્ર પ્રયોજનમસ્તીતિ કથિતે સ શીઘ્રં તમત્ર પ્રેષયિષ્યતિ|
4 Y fueron, y hallaron el pollino atado a la puerta fuera, entre dos caminos; y le desatan.
તતસ્તૌ ગત્વા દ્વિમાર્ગમેલને કસ્યચિદ્ દ્વારસ્ય પાર્શ્વે તં ગર્દ્દભશાવકં પ્રાપ્ય મોચયતઃ,
5 Y unos de los que estaban allí, les dijeron: ¿Qué hacéis desatando el pollino?
એતર્હિ તત્રોપસ્થિતલોકાનાં કશ્ચિદ્ અપૃચ્છત્, ગર્દ્દભશિશું કુતો મોચયથઃ?
6 Ellos entonces les dijeron como Jesús había mandado; y los dejaron.
તદા યીશોરાજ્ઞાનુસારેણ તેભ્યઃ પ્રત્યુદિતે તત્ક્ષણં તમાદાતું તેઽનુજજ્ઞુઃ|
7 Y trajeron el pollino a Jesús, y echaron sobre él sus vestidos, y él se sentó sobre él.
અથ તૌ યીશોઃ સન્નિધિં ગર્દ્દભશિશુમ્ આનીય તદુપરિ સ્વવસ્ત્રાણિ પાતયામાસતુઃ; તતઃ સ તદુપરિ સમુપવિષ્ટઃ|
8 Y muchos tendían sus vestidos por el camino, y otros cortaban ramas de los árboles, y las tendían por el camino.
તદાનેકે પથિ સ્વવાસાંસિ પાતયામાસુઃ, પરૈશ્ચ તરુશાખાશ્છિતવા માર્ગે વિકીર્ણાઃ|
9 Y los que iban delante, y los que iban detrás aclamaban, diciendo: ¡Hosanna! ¡Bendito el que viene en el nombre del Señor!
અપરઞ્ચ પશ્ચાદ્ગામિનોઽગ્રગામિનશ્ચ સર્વ્વે જના ઉચૈઃસ્વરેણ વક્તુમારેભિરે, જય જય યઃ પરમેશ્વરસ્ય નામ્નાગચ્છતિ સ ધન્ય ઇતિ|
10 Bendito sea el reino de nuestro padre David, que viene en el nombre del Señor: ¡Hosanna en las alturas!
તથાસ્માકમં પૂર્વ્વપુરુષસ્ય દાયૂદો યદ્રાજ્યં પરમેશ્વરનામ્નાયાતિ તદપિ ધન્યં, સર્વ્વસ્માદુચ્છ્રાયે સ્વર્ગે ઈશ્વરસ્ય જયો ભવેત્|
11 Y entró Jesús en Jerusalem, y en el templo; y habiendo mirado al derredor todas las cosas, y siendo ya tarde, se salió a Betania con los doce.
ઇત્થં યીશુ ર્યિરૂશાલમિ મન્દિરં પ્રવિશ્ય ચતુર્દિક્સ્થાનિ સર્વ્વાણિ વસ્તૂનિ દૃષ્ટવાન્; અથ સાયંકાલ ઉપસ્થિતે દ્વાદશશિષ્યસહિતો બૈથનિયં જગામ|
12 Y el día siguiente, como salieron de Betania, tuvo hambre.
અપરેહનિ બૈથનિયાદ્ આગમનસમયે ક્ષુધાર્ત્તો બભૂવ|
13 Y viendo de lejos una higuera, que tenía hojas, vino a ver si quizá hallaría en ella algo, y como vino a ella, nada halló sino hojas; porque aun no era tiempo de higos.
તતો દૂરે સપત્રમુડુમ્બરપાદપં વિલોક્ય તત્ર કિઞ્ચિત્ ફલં પ્રાપ્તું તસ્ય સન્નિકૃષ્ટં યયૌ, તદાનીં ફલપાતનસ્ય સમયો નાગચ્છતિ| તતસ્તત્રોપસ્થિતઃ પત્રાણિ વિના કિમપ્યપરં ન પ્રાપ્ય સ કથિતવાન્,
14 Entonces Jesús respondiendo, dijo a la higuera: Nunca más nadie coma de ti fruto para siempre. Y esto lo oyeron sus discípulos. (aiōn g165)
અદ્યારભ્ય કોપિ માનવસ્ત્વત્તઃ ફલં ન ભુઞ્જીત; ઇમાં કથાં તસ્ય શિષ્યાઃ શુશ્રુવુઃ| (aiōn g165)
15 Vienen pues a Jerusalem; y entrando Jesús en el templo, comenzó a echar fuera a los que vendían y compraban en el templo; y trastornó las mesas de los cambiadores, y las sillas de los que vendían palomas.
તદનન્તરં તેષુ યિરૂશાલમમાયાતેષુ યીશુ ર્મન્દિરં ગત્વા તત્રસ્થાનાં બણિજાં મુદ્રાસનાનિ પારાવતવિક્રેતૃણામ્ આસનાનિ ચ ન્યુબ્જયાઞ્ચકાર સર્વ્વાન્ ક્રેતૃન્ વિક્રેતૃંશ્ચ બહિશ્ચકાર|
16 Y no consentía que alguien llevase vaso por el templo.
અપરં મન્દિરમધ્યેન કિમપિ પાત્રં વોઢું સર્વ્વજનં નિવારયામાસ|
17 Y les enseñaba, diciendo: ¿No está escrito, que mi casa, casa de oración será llamada de todas las naciones? mas vosotros la habéis hecho cueva de ladrones.
લોકાનુપદિશન્ જગાદ, મમ ગૃહં સર્વ્વજાતીયાનાં પ્રાર્થનાગૃહમ્ ઇતિ નામ્ના પ્રથિતં ભવિષ્યતિ એતત્ કિં શાસ્ત્રે લિખિતં નાસ્તિ? કિન્તુ યૂયં તદેવ ચોરાણાં ગહ્વરં કુરુથ|
18 Y oyéron lo los escribas y los príncipes de los sacerdotes, y procuraban como le matarían; porque le tenían miedo, por cuanto toda la multitud estaba fuera de sí por su doctrina.
ઇમાં વાણીં શ્રુત્વાધ્યાપકાઃ પ્રધાનયાજકાશ્ચ તં યથા નાશયિતું શક્નુવન્તિ તથોપાયં મૃગયામાસુઃ, કિન્તુ તસ્યોપદેશાત્ સર્વ્વે લોકા વિસ્મયં ગતા અતસ્તે તસ્માદ્ બિભ્યુઃ|
19 Mas como fue tarde, Jesús salió de la ciudad.
અથ સાયંસમય ઉપસ્થિતે યીશુર્નગરાદ્ બહિર્વવ્રાજ|
20 Y pasando por la mañana, vieron que la higuera se había secado desde las raíces.
અનન્તરં પ્રાતઃકાલે તે તેન માર્ગેણ ગચ્છન્તસ્તમુડુમ્બરમહીરુહં સમૂલં શુષ્કં દદૃશુઃ|
21 Entonces Pedro acordándose, le dice: Maestro, he aquí, la higuera que maldijiste se ha secado.
તતઃ પિતરઃ પૂર્વ્વવાક્યં સ્મરન્ યીશું બભાષં, હે ગુરો પશ્યતુ ય ઉડુમ્બરવિટપી ભવતા શપ્તઃ સ શુષ્કો બભૂવ|
22 Y respondiendo Jesús, les dice: Tenéd fe de Dios.
તતો યીશુઃ પ્રત્યવાદીત્, યૂયમીશ્વરે વિશ્વસિત|
23 Porque de cierto os digo, que cualquiera que dijere a este monte: Quítate, y échate en la mar; y no dudare en su corazón, mas creyere que será hecho lo que dice, lo que dijere le será hecho.
યુષ્માનહં યથાર્થં વદામિ કોપિ યદ્યેતદ્ગિરિં વદતિ, ત્વમુત્થાય ગત્વા જલધૌ પત, પ્રોક્તમિદં વાક્યમવશ્યં ઘટિષ્યતે, મનસા કિમપિ ન સન્દિહ્ય ચેદિદં વિશ્વસેત્ તર્હિ તસ્ય વાક્યાનુસારેણ તદ્ ઘટિષ્યતે|
24 Por tanto os digo, que todo lo que orando pidiereis, creéd que lo recibiréis, y os vendrá.
અતો હેતોરહં યુષ્માન્ વચ્મિ, પ્રાર્થનાકાલે યદ્યદાકાંક્ષિષ્યધ્વે તત્તદવશ્યં પ્રાપ્સ્યથ, ઇત્થં વિશ્વસિત, તતઃ પ્રાપ્સ્યથ|
25 Y cuando estuviereis orando, perdonád, si tenéis algo contra alguno, para que vuestro Padre que está en los cielos, os perdone a vosotros vuestras ofensas.
અપરઞ્ચ યુષ્માસુ પ્રાર્થયિતું સમુત્થિતેષુ યદિ કોપિ યુષ્માકમ્ અપરાધી તિષ્ઠતિ, તર્હિ તં ક્ષમધ્વં, તથા કૃતે યુષ્માકં સ્વર્ગસ્થઃ પિતાપિ યુષ્માકમાગાંમિ ક્ષમિષ્યતે|
26 Porque si vosotros no perdonareis, tampoco vuestro Padre que está en los cielos, os perdonará vuestras ofensas.
કિન્તુ યદિ ન ક્ષમધ્વે તર્હિ વઃ સ્વર્ગસ્થઃ પિતાપિ યુષ્માકમાગાંસિ ન ક્ષમિષ્યતે|
27 Y volvieron a Jerusalem; y andando él por el templo, vienen a él los príncipes de los sacerdotes, y los escribas, y los ancianos,
અનન્તરં તે પુન ર્યિરૂશાલમં પ્રવિવિશુઃ, યીશુ ર્યદા મધ્યેમન્દિરમ્ ઇતસ્તતો ગચ્છતિ, તદાનીં પ્રધાનયાજકા ઉપાધ્યાયાઃ પ્રાઞ્ચશ્ચ તદન્તિકમેત્ય કથામિમાં પપ્રચ્છુઃ,
28 Y le dicen: ¿Con qué facultad haces estas cosas, y quién te ha dado esta facultad para hacer estas cosas?
ત્વં કેનાદેશેન કર્મ્માણ્યેતાનિ કરોષિ? તથૈતાનિ કર્મ્માણિ કર્ત્તાં કેનાદિષ્ટોસિ?
29 Y Jesús entonces respondiendo, les dice: Preguntaros he también yo una palabra, y respondédme, y os diré con que facultad hago estas cosas.
તતો યીશુઃ પ્રતિગદિતવાન્ અહમપિ યુષ્માન્ એકકથાં પૃચ્છામિ, યદિ યૂયં તસ્યા ઉત્તરં કુરુથ, તર્હિ કયાજ્ઞયાહં કર્મ્માણ્યેતાનિ કરોમિ તદ્ યુષ્મભ્યં કથયિષ્યામિ|
30 ¿El bautismo de Juan, era del cielo, o de los hombres? Respondédme.
યોહનો મજ્જનમ્ ઈશ્વરાત્ જાતં કિં માનવાત્? તન્મહ્યં કથયત|
31 Entonces ellos pensaron dentro de sí, diciendo: Si dijéremos: Del cielo, dirá: ¿Por qué pues no le creísteis?
તે પરસ્પરં વિવેક્તું પ્રારેભિરે, તદ્ ઈશ્વરાદ્ બભૂવેતિ ચેદ્ વદામસ્તર્હિ કુતસ્તં ન પ્રત્યૈત? કથમેતાં કથયિષ્યતિ|
32 Y si dijéremos: De los hombres, tememos al pueblo; porque todos tenían de Juan, que verdaderamente era profeta.
માનવાદ્ અભવદિતિ ચેદ્ વદામસ્તર્હિ લોકેભ્યો ભયમસ્તિ યતો હેતોઃ સર્વ્વે યોહનં સત્યં ભવિષ્યદ્વાદિનં મન્યન્તે|
33 Y respondiendo, dicen a Jesús: No sabemos. Entonces respondiendo Jesús, les dice: Tampoco yo os diré con que facultad hago estas cosas.
અતએવ તે યીશું પ્રત્યવાદિષુ ર્વયં તદ્ વક્તું ન શક્નુમઃ| યીશુરુવાચ, તર્હિ યેનાદેશેન કર્મ્માણ્યેતાનિ કરોમિ, અહમપિ યુષ્મભ્યં તન્ન કથયિષ્યામિ|
