Lamentaciones 5
1 Acuérdate, o! Jehová, de lo que nos ha venido: vé, y mira nuestra vergüenza.
Бешимизға чүшкәнләрни есиңгә кәлтүргәйсән, и Пәрвәрдигар; Қара, бизниң рәсвачилиқта қалғинимизни нәзириңгә алғайсән!
2 Nuestra heredad se ha vuelto a extraños, nuestras casas a forasteros.
Мирасимиз ятларға, Өйлиримиз яқа жутлуқларға тапшурулди.
3 Huérfanos somos sin padre: nuestras madres como viudas.
Биз житим-йесирләр, атисизлар болуп қалдуқ; Анилиримизму тул қалди.
4 Nuestra agua bebemos por dinero, nuestra leña compramos por precio.
Ичидиған суни сетивелишимиз керәк; Отунни пәқәт пулға алғили болиду.
5 Sobre nuestra cerviz padecemos persecución; cansámosnos, y no hay para nosotros descanso.
Бизни қоғлиғучилар тап бастуруп келиватиду; Һалсирап, һеч арам тапалмаймиз.
6 A Egipto dimos la mano, y al Asirio, para hartarnos de pan.
Җан сақлиғидәк бир чишләм нанни дәп, Мисир һәм Асурийәгә қол берип бойсунғанмиз.
7 Nuestros padres pecaron, y son muertos; y nosotros llevamos sus castigos.
Ата-бовилиримиз гуна садир қилип дуниядин кәтти; Биз болсақ, уларниң қәбиһлигиниң җазасини көтиришкә қалдуқ.
8 Siervos se enseñorearon de nosotros: no hubo quien nos librase de su mano.
Үстимиздин һөкүм сүргүчиләр қуллардур; Бизни уларниң қолидин азат қилғучи йоқтур.
9 Con el peligro de nuestras vidas traíamos nuestro pan delante de la espada del desierto.
Далада қилич түпәйлидин, Ненимизни тепишқа җенимизни тәвәккул қилмақтимиз.
10 Nuestros cueros se ennegrecieron como un horno a causa del ardor de la hambre.
Теримиз тонурдәк қизиқ, Ачлиқ түпәйлидин қизитма бизни басмақта.
11 Afligieron a las mujeres en Sión, a las vírgenes en las ciudades de Judá.
Зионда аяллар, Йәһуда шәһәрлиридә пак қизлар аяқ асти қилинди.
12 A los príncipes colgaron con su mano: no reverenciaron los rostros de los viejos.
Әмирләр қолидин дарға есип қоюлди; Ақсақалларниң һөрмити һеч қилинмиди.
13 Llevaron los mozos a moler, y los muchachos desfallecieron en la leña.
Яш жигитләр ярғунчақта җапа тартмақта, Оғул балилиримиз отун жүкләрни йүдүп дәлдәңшип маңмақта.
14 Los ancianos cesaron de la puerta, los mancebos de sus canciones.
Ақсақаллар шәһәр дәрвазисида олтармас болди; Жигитләр нәғмә-навадин қалди.
15 Cesó el gozo de nuestro corazón, nuestro corro se tornó en luto.
Шат-хурамлиқ көңлимиздин кәтти, Уссул ойнишимиз матәмгә айланди.
16 Cayó la corona de nuestra cabeza: ¡ay ahora de nosotros! porque pecamos.
Бешимиздин таҗ жиқилди; Һалимизға вай! Чүнки биз гуна садир қилдуқ!
17 Por esto fue entristecido nuestro corazón, por esto se entenebrecieron nuestros ojos.
Буниң түпәйлидин жүрәклиримиз муҗулди; Булар түпәйлидин көзлиримиз қараңғулашти —
18 Por el monte de Sión que es asolado, zorras andan en él.
— Зион теғиға қарап көзлиримиз қараңғулашти, Чүнки у чөлдәрәп кәтти, Чилбөрә униңда пайлап жүрмәктә.
19 Mas tú, Jehová, para siempre permanecerás: tu trono de generación en generación.
Сән, и Пәрвәрдигар, мәңгүгә һөкүм сүрисән; Тәхтиң дәвирдин-дәвиргә давамлишиду.
20 ¿Por qué te olvidarás para siempre de nosotros? ¿dejarnos has por luengos días?
Сән немишкә бизни дайим унтуйсән? Немишкә шунчә узунғичә биздин ваз кечисән?
21 Vuélvenos, o! Jehová, a ti, y volvernos hemos: renueva nuestros días como al principio.
Бизни йениңға қайтурғайсән, и Пәрвәрдигар! Шундақ болғанда биз қайталаймиз! Күнлиримизни қедимкидәк әслигә кәлтүргәйсән,
22 Porque desechando nos has desechado: háste airado contra nosotros en gran manera.
— Әгәр сән бизни мутләқ чәткә қақмиған болсаң, Әгәр биздин чәксиз ғәзәпләнмигән болсаң!
