Lamentaciones 5
1 Acuérdate, o! Jehová, de lo que nos ha venido: vé, y mira nuestra vergüenza.
Iyong alalahanin, Yahweh, kung ano ang nangyari sa amin. Masdan at tingnan ang aming kahihiyan.
2 Nuestra heredad se ha vuelto a extraños, nuestras casas a forasteros.
Ibinigay sa mga dayuhan ang aming mana; ang aming mga tahanan sa mga dayuhan.
3 Huérfanos somos sin padre: nuestras madres como viudas.
Naging mga ulila kami, sapagkat wala na kaming mga ama, at katulad ng mga balo ang aming mga ina.
4 Nuestra agua bebemos por dinero, nuestra leña compramos por precio.
Nagkakahalaga ng pilak ang tubig na aming iinumin, at ipinagbibili sa amin ang aming sariling kahoy.
5 Sobre nuestra cerviz padecemos persecución; cansámosnos, y no hay para nosotros descanso.
Hinahabol kami ng aming mga kaaway; sila ay napakalapit na humihinga na sa aming mga leeg. Pagod na kami; wala ng kapahingahan para sa amin.
6 A Egipto dimos la mano, y al Asirio, para hartarnos de pan.
Iniaabot namin ang aming mga kamay sa mga taga-Egipto at mga taga-Asiria upang mabusog sa pagkain.
7 Nuestros padres pecaron, y son muertos; y nosotros llevamos sus castigos.
Nagkasala ang aming mga ama; wala na sila, at pinasan namin ang kanilang mga kasalanan.
8 Siervos se enseñorearon de nosotros: no hubo quien nos librase de su mano.
Pinamunuan kami ng mga alipin, at wala ni isang makapagligtas sa amin sa kanilang mga kamay.
9 Con el peligro de nuestras vidas traíamos nuestro pan delante de la espada del desierto.
Inilagay namin sa panganib ang aming mga buhay upang kunin ang aming mga tinapay sa pagharap sa mga espada sa ilang.
10 Nuestros cueros se ennegrecieron como un horno a causa del ardor de la hambre.
Tulad ng isang hurno ang aming mga balat, nasunog mula sa init ng pagkagutom.
11 Afligieron a las mujeres en Sión, a las vírgenes en las ciudades de Judá.
Pinagsamantalahan nila ang mga kababaihan sa Zion, ang mga birhen sa mga lungsod ng Juda.
12 A los príncipes colgaron con su mano: no reverenciaron los rostros de los viejos.
Ibinitin nila ang mga prinsipe sa pamamagitan ng sarili nilang mga kamay, at hindi nila iginagalang ang mga nakatatanda.
13 Llevaron los mozos a moler, y los muchachos desfallecieron en la leña.
Dinala nila ang mga masisiglang na kalalakihan sa gilingan, at ang mga susuray-suray na binata sa ilalim ng mga puno ng kahoy.
14 Los ancianos cesaron de la puerta, los mancebos de sus canciones.
Tinanggal nila ang mga nakatatanda sa tarangkahan sa lungsod at ang masisiglang kalalakihan mula sa kanilang tugtugin.
15 Cesó el gozo de nuestro corazón, nuestro corro se tornó en luto.
Tumigil ang kagalakan ng aming mga puso; napalitan ng pagluluksa ang aming pagsasayaw.
16 Cayó la corona de nuestra cabeza: ¡ay ahora de nosotros! porque pecamos.
Nahulog ang korona mula sa aming mga ulo! sa aba namin! Sapagkat nangagkasala kami.
17 Por esto fue entristecido nuestro corazón, por esto se entenebrecieron nuestros ojos.
Nagkasakit ang aming mga puso, at lumabo ang aming mga mata,
18 Por el monte de Sión que es asolado, zorras andan en él.
dahil gumagala ang mga asong gubat sa Bundok ng Zion na iniwanan.
19 Mas tú, Jehová, para siempre permanecerás: tu trono de generación en generación.
Ngunit ikaw si Yahweh, maghari ka magpakailanman, at ang iyong luklukan ay mula sa sali't salinlahi.
20 ¿Por qué te olvidarás para siempre de nosotros? ¿dejarnos has por luengos días?
Bakit mo kami kakalimutan ng magpakailanman? Pababayaan mo ba kami ng napakatagal?
21 Vuélvenos, o! Jehová, a ti, y volvernos hemos: renueva nuestros días como al principio.
Panumbalikin mo kami sa iyo, Yahweh at magsisisi kami. Papanumbalikin mo ang aming mga araw gaya nang unang panahon,
22 Porque desechando nos has desechado: háste airado contra nosotros en gran manera.
maliban na lamang kung kami ay tunay na tinanggihan at labis ang iyong galit sa amin.
