< Lamentaciones 5 >

1 Acuérdate, o! Jehová, de lo que nos ha venido: vé, y mira nuestra vergüenza.
Rangarirai Jehovha, zvakatiwira; tarirai, mugoona kunyadziswa kwedu.
2 Nuestra heredad se ha vuelto a extraños, nuestras casas a forasteros.
Nhaka yedu yakapiwa kuvatorwa, misha yedu kumabvakure.
3 Huérfanos somos sin padre: nuestras madres como viudas.
Tava nherera, hatina vabereki, vanamai vedu sechirikadzi.
4 Nuestra agua bebemos por dinero, nuestra leña compramos por precio.
Tinofanira kutenga mvura yatinonwa; huni dzedu dzinongowanikwa chete nomutengo.
5 Sobre nuestra cerviz padecemos persecución; cansámosnos, y no hay para nosotros descanso.
Avo vanotidzinganisa vari pedyo pedyo; taneta uye hatina zororo.
6 A Egipto dimos la mano, y al Asirio, para hartarnos de pan.
Takazviisa pasi peIjipiti neAsiria, kuti tiwane chingwa chakakwana.
7 Nuestros padres pecaron, y son muertos; y nosotros llevamos sus castigos.
Madzibaba edu akatadza uye vakafa, uye tava kurangwa nokuda kwavo.
8 Siervos se enseñorearon de nosotros: no hubo quien nos librase de su mano.
Varanda vanotitonga, uye hapana angatisunungura kubva pamaoko avo.
9 Con el peligro de nuestras vidas traíamos nuestro pan delante de la espada del desierto.
Tinowana chingwa chedu nokuisa upenyu hwedu munjodzi, nokuda kwomunondo murenje.
10 Nuestros cueros se ennegrecieron como un horno a causa del ardor de la hambre.
Ganda redu rava kupisa sechoto, nokuda kwokupisa kwenzara.
11 Afligieron a las mujeres en Sión, a las vírgenes en las ciudades de Judá.
Vakachinya vakadzi muZioni, mhandara, mumaguta eJudha.
12 A los príncipes colgaron con su mano: no reverenciaron los rostros de los viejos.
Machinda akasungirirwa namaoko avo; vakuru havakudzwi.
13 Llevaron los mozos a moler, y los muchachos desfallecieron en la leña.
Majaya anoshanda paguyo; vakomana vanotatarika vakatakura mitoro yehuni.
14 Los ancianos cesaron de la puerta, los mancebos de sus canciones.
Vakuru vakabva pasuo reguta; majaya akarega kuimba kwavo.
15 Cesó el gozo de nuestro corazón, nuestro corro se tornó en luto.
Mufaro mumwoyo medu waguma; kutamba kwedu kwapinduka kukava kuchema.
16 Cayó la corona de nuestra cabeza: ¡ay ahora de nosotros! porque pecamos.
Korona yawa kubva pamusoro wedu. Tine nhamo isu, nokuti takatadza!
17 Por esto fue entristecido nuestro corazón, por esto se entenebrecieron nuestros ojos.
Nokuda kwaizvozvi mwoyo yedu yapera simba, nokuda kwezvinhu izvi meso edu otadza kuona,
18 Por el monte de Sión que es asolado, zorras andan en él.
nokuti Gomo reZioni rava dongo, makava ofambamo.
19 Mas tú, Jehová, para siempre permanecerás: tu trono de generación en generación.
Imi Jehovha, munotonga nokusingaperi; chigaro chenyu choushe chiripo kuzvizvarwa zvose.
20 ¿Por qué te olvidarás para siempre de nosotros? ¿dejarnos has por luengos días?
Sei muchigara muchitikanganwa? Sei muchitikanganwa kwenguva yakareba kudai?
21 Vuélvenos, o! Jehová, a ti, y volvernos hemos: renueva nuestros días como al principio.
Tidzoserei kwamuri, Jehovha, kuti tigodzoka; vandudzai mazuva edu senguva yekare,
22 Porque desechando nos has desechado: háste airado contra nosotros en gran manera.
kana musina kutiramba zvachose kana kutitsamwira zvikuru kwazvo.

< Lamentaciones 5 >