Lamentaciones 5
1 Acuérdate, o! Jehová, de lo que nos ha venido: vé, y mira nuestra vergüenza.
Wspomnij, Panie! na to, co się nam przydało; wejrzyj a obacz pohańbienie nasze.
2 Nuestra heredad se ha vuelto a extraños, nuestras casas a forasteros.
Dziedzictwo nasze obrócone jest do obcych, a domy nasze do cudzoziemców.
3 Huérfanos somos sin padre: nuestras madres como viudas.
Sierotamiśmy a bez ojca; matki nasze są jako wdowy.
4 Nuestra agua bebemos por dinero, nuestra leña compramos por precio.
Wody nasze za pieniądze pijemy, drwa nasze za pieniądze kupujemy.
5 Sobre nuestra cerviz padecemos persecución; cansámosnos, y no hay para nosotros descanso.
Na szyi swej prześladowanie cierpiemy, pracujemy, a nie dadzą nam odpocząć.
6 A Egipto dimos la mano, y al Asirio, para hartarnos de pan.
Egipczykom podajemy rękę i Assyryjczykom, żebyśmy się nasycili chleba.
7 Nuestros padres pecaron, y son muertos; y nosotros llevamos sus castigos.
Ojcowie nasi zgrzeszyli, niemasz ich, a my nieprawość ich ponosimy.
8 Siervos se enseñorearon de nosotros: no hubo quien nos librase de su mano.
Niewolnicy panują nad nami, niemasz, ktoby nas wybawił z ręki ich.
9 Con el peligro de nuestras vidas traíamos nuestro pan delante de la espada del desierto.
Z odwagą duszy naszej szukamy chleba swego dla strachu miecza i na puszczy.
10 Nuestros cueros se ennegrecieron como un horno a causa del ardor de la hambre.
Skóra nasza jako piec zczerniała od srogości głodu.
11 Afligieron a las mujeres en Sión, a las vírgenes en las ciudades de Judá.
Niewiasty w Syonie pogwałcono; i panny w miastach Judzkich.
12 A los príncipes colgaron con su mano: no reverenciaron los rostros de los viejos.
Książęta ręką ich powieszeni są, a osoby starszych nie mają w uczciwości.
13 Llevaron los mozos a moler, y los muchachos desfallecieron en la leña.
Młodzięców do żarn biorą, a młodzieniaszkowie po drwami padają.
14 Los ancianos cesaron de la puerta, los mancebos de sus canciones.
Starcy w bramach więcej nie siadają, a młodzieńcy przestali pieśni swoje.
15 Cesó el gozo de nuestro corazón, nuestro corro se tornó en luto.
Ustało wesele serca naszego, pląsanie nasze w kwilenie się obróciło.
16 Cayó la corona de nuestra cabeza: ¡ay ahora de nosotros! porque pecamos.
Spadła korona z głowy naszej; biada nam, żeśmy zgrzeszyli!
17 Por esto fue entristecido nuestro corazón, por esto se entenebrecieron nuestros ojos.
Dlategoż mdłe jest serce nasze, dlatego zaćmione są oczy nasze;
18 Por el monte de Sión que es asolado, zorras andan en él.
Dla góry Syońskiej, że jest spustoszona, liszki chodzą po niej.
19 Mas tú, Jehová, para siempre permanecerás: tu trono de generación en generación.
Ty, Panie! trwasz na wieki, a stolica twoja od narodu do narodu.
20 ¿Por qué te olvidarás para siempre de nosotros? ¿dejarnos has por luengos días?
Przeczże nas na wieki zapominasz, a opuszczasz nas przez tak długi czas?
21 Vuélvenos, o! Jehová, a ti, y volvernos hemos: renueva nuestros días como al principio.
Nawróć nas do siebie, o Panie! a nawróceni będziemy; odnów dni nasze, jako z dawna były.
22 Porque desechando nos has desechado: háste airado contra nosotros en gran manera.
Bo izali nas cale odrzucisz, a gniewać się będziesz na nas tak bardzo?
