< Juan 5 >
1 Después de estas cosas, había una fiesta de los Judíos, y subió Jesús a Jerusalem.
MURIN mepukat ran lapalap eu en Juj oko pwaida; Iejuj ap kotilan Ierujalem.
2 Y hay en Jerusalem junto a la puerta del ganado un estanque, que en lengua Hebrea es llamado Betesda, el cual tiene cinco pórticos.
Len pil eu mi Ierujalem impan im en jip, me ad a Petejda ni lokaia en Ipru; im limau mi impa,
3 En estos estaba echada una grande multitud de enfermos, ciegos, cojos, secos, que estaban esperando el movimiento del agua;
Me jomau toto mi lole: Me majkun, o me danidan, o me motor mia, auiaui lao pil o pan mokimokid.
4 Porque un ángel descendía a cierto tiempo al estanque, y revolvía el agua; y el que primero entraba en el estanque, después del movimiento del agua, quedaba sano de cualquier enfermedad que tuviese.
Pwe akai anjau tounlan amen kin koti don le o kamokideda pil o, a meamen me madan tion maj nan pil o ni a mokimokid, iei me kin maureda jan a jomau kan karoj, me mi re a.
5 Y estaba allí un hombre, que había treinta y ocho años que estaba enfermo.
A aramaj amen mia, me jomauki par jileijokwalu.
6 Como Jesús le vio echado, y entendió que ya había mucho tiempo que estaba enfermo, dícele: ¿Quiéres ser sano?
Iejuj lao kotin majani men et a wonon, ap kotin mani, me u wonon anjau warai, ap kotin majani on i: Koe jo men kelailada?
7 Y el enfermo le respondió: Señor, no tengo hombre, que cuando el agua fuere revuelta, me meta en el estanque; porque entre tanto que yo voy, otro antes de mí ha descendido.
Ol jomau potoan on i: Main, jota nai aramaj, me pan wa ia di won ni pil o anjaun a mokideda. Pwe ni ai kokodi, amen kin madan mo i.
8 Dícele Jesús: Levántate, toma tu lecho, y anda.
Iejuj ap kotin majani on i: Uda, ale ki om, kokowei!
9 Y luego aquel hombre fue sano, y tomó su lecho, e íbase; y era sábado aquel día.
Aramaj o ap madan kelailadar, kida ki e, alu wei, a ran o ran en japat.
10 Entonces los Judíos decían a aquel que había sido sanado: Sábado es, no te es lícito llevar tu lecho.
Juj oko ap indai on me kelailadar: Ran wet ran en japat. A jota pun koe en wewa jili ki om.
11 Respondióles: El que me sanó, el mismo me dijo: Toma tu lecho, y anda.
A japen irail: Me kakela ia da, majani on ia: Ale ki om koko wei!
12 Y le preguntaron entonces: ¿Quién es el que te dijo: Toma tu lecho, y anda?
Irail ap kalelapok re a: Ij aramaj o me indai on uk: Ale ki om kokowei?
13 Y el que había sido sanado, no sabía quien fuese; porque Jesús se había apartado de la multitud que estaba en aquel lugar.
A me kelailadar jaja i, pwe Iejuj kotila janer, pwe pokon mi waja o.
14 Después le halló Jesús en el templo, y le dijo: He aquí, ya estás sano: no peques más, porque no te venga alguna cosa peor.
Kadekadeo Iejuj kotin diaradar i nan im en kaudok o ap kotin majani on i: Kilan, koe kelailadar, koe der pil wia dip, pwe me jued kot jan maj de ko don uk!
15 El hombre se fue entonces, y dio aviso a los Judíos, que Jesús era el que le había sanado.
Aramaj o ap koieila, kaireki Juj oko, me Iejuj kakeladar i.
16 Y por esta causa los Judíos perseguían a Jesús, y procuraban matarle, porque hacía estas cosas en sábado.
I me Juj oko ap raparapaki Iejuj, o majamajan, pwen kamela i, pweki a kotin wiadar meakan ni ran en japat.
17 Y Jesús les respondió: Mi Padre hasta ahora obra, y yo obro.
Iejuj kotin japen irail: Jam ai kin dodok kokodo, a nai pil ian dodok.
18 Entonces por tanto más procuraban los Judíos matarle; porque no solo quebrantaba el sábado, mas aun también decía que era Dios su Padre, haciéndose igual a Dios.
I me Juj oko ap majamajan melel, en kamatala i, pweki a kotin kawela ran en japat o pil majani, me dene Kot Jam a, o a kaparoki on pein i Kot.
19 Respondió pues Jesús, y les dijo: De cierto, de cierto os digo: Que no puede el Hijo hacer algo de sí mismo, sino lo que viere hacer al Padre; porque todo lo que él hace, esto también hace el Hijo juntamente.
Iejuj ap kotin japen majani on irail: Melel melel I indai on komail, a jota kak, Na en pein wia meakot, pwe i eta, me a kilan ren Jam, me a wiada. Pwe me a kin wiada, iei me Na pil kin wiada.
20 Porque el Padre ama al Hijo, y le muestra todas las cosas que él hace; y mayores obras que estas le mostrará, de modo que vosotros os maravilléis.
Pwe jam pok on Na o kajan jale on i karoj, me pein i kin wiada. O a pan kajale on i wiawia kan, me lapa jan met akan, pwe komail en puriamui kila.
21 Porque como el Padre levanta los muertos, y les da vida, así también el Hijo a los que quiere da vida.
Pwe duen Jam kin kapikapirida me melar akan, kamaur ir ada, iduen Na pil kamaureda me a mauki.
22 Porque el Padre a nadie juzga, mas todo el juicio dio al Hijo;
Pwe jota me Jam kin kadeikada, pwe a kotiki on Na kadeik o.
23 Para que todos honren al Hijo, como honran al Padre: el que no honra al Hijo, no honra al Padre que le envió.
Pwe karoj en wauneki Na, dueta ar wauneki Jam. Me jota wauneki Na, jota kin wauneki Jam, me kadar i dor.
24 De cierto, de cierto os digo: Que el que oye mi palabra, y cree al que me envió, tiene vida eterna; y no vendrá en condenación, mas pasó de muerte a vida. (aiōnios )
Melel, melel I indai on komail, meamen ron ai padak o pojon, me kadar ia do, a aneki maur joutuk. A a jota pan panalan kadeik o, pwe a japale jan mela japal on maur. (aiōnios )
25 De cierto, de cierto os digo: Que vendrá hora, y ahora es, cuando los muertos oirán la voz del Hijo de Dios; y los que oyeren, vivirán.
Melel, melel I indai on komail, anjau kokodo, iei a leler, me melar akan pan ronada nil en Nain Kot, a me ronadar pan maureda.
26 Porque como el Padre tiene vida en sí mismo, así dio también al Hijo que tuviese vida en sí mismo.
Pwe duen Jam a udan maur, iduen a ki on Na, en pil udan maur.
27 Y también le dio poder de hacer juicio, porque es el Hijo del hombre.
O a kotiki on i manaman, en kaunda kadeik o, pweki Nain aramaj i.
28 No os maravilléis de esto; porque vendrá hora, cuando todos los que están en los sepulcros oirán su voz;
Der puriamuiki met, pwe anjau kokodo me irail, me mi nan joujou kan, pan ron nil a.
29 Y los que hicieron bien, saldrán a resurrección de vida; y los que hicieron mal, a resurrección de condenación.
Irail ap pan pwarada: Me wiadar me mau, en maureda, pwen memaur, a me wiadar mejued, en maureda, pwen panalan kadeik O.
30 No puedo yo de mí mismo hacer algo: como oigo, juzgo; y mi juicio es justo, porque no busco mi voluntad, mas la voluntad del Padre que me envió.
Jota me I kak wiada jan pein nai, duen me I kin ron, iduen I kin kadeikada, o ai kadeik me pun, pwe I jota kin rapaki injen ai, pwe kupur en i, me kadar ia do.
31 Si yo doy testimonio de mí mismo, mi testimonio no es verdadero.
Ma I kadede pein nai, ai kadede jota melel.
32 Otro es el que da testimonio de mí; y yo sé que el testimonio que él da de mí, es verdadero.
Amen me kadede ia, a I aja melel, me a kadede ia me melel.
33 Vosotros enviasteis a Juan, y él dio testimonio a la verdad.
Komail me ilakilan Ioanej, I ari me kadede melel.
34 Empero yo no tomo el testimonio de hombre: mas digo estas cosas, para que vosotros seáis salvos.
A I jota kin ale kadede ren aramaj, a iet me I indawei, pwe komail en dorola.
35 El era antorcha que ardía, y alumbraba; y vosotros quisisteis regocijaros por un poco en su luz.
I me jer umpul o marain eu, a komail men perenki a marain anjau kij.
36 Mas yo tengo mayor testimonio que el de Juan; porque las obras que el Padre me dio que cumpliese, es a saber, las mismas obras que yo hago, dan testimonio de mí, que el Padre me haya enviado.
A ai kadede me lapa jan en Ioanej. Pwe dodok kan, me Jam o kotiki on ia, I en kapwaiada, iei dodok kan, me I kin wiawia, me kadede ia, me Jam kadar ia dor.
37 Y el Padre mismo que me envió, él dio testimonio de mí. Vosotros nunca habéis oído su voz, ni habéis visto su parecer.
A Jam, me kadar ia dor, pein i kadede ia. Komail jota ronadar nil a, o jota kilan mom a.
38 Ni tenéis su palabra permanente en vosotros; porque al que él envió, a éste vosotros no creéis.
O a majan jota kin kot re omail, pwe komail jota pojon, me a kadarador.
39 Escudriñád las Escrituras; porque a vosotros os parece, que en ellas tenéis la vida eterna; y ellas son las que dan testimonio de mí; (aiōnios )
Komail kin kalelapok nan kij in likau kan, pwe komail lamelame, me maur joutuk mi lole. Ari, iei irail, me kin kadede ia. (aiōnios )
40 Y no queréis venir a mí, para que tengáis vida.
A komail kan ko don ia, pwe komail en aneki maur.
41 Gloria de los hombres no recibo.
I jota kin mauki ale wau ren aramaj akan.
42 Mas yo os conozco, que no tenéis el amor de Dios en vosotros.
I aja komail, limpok en Kot jota kin mi re omail.
43 Yo he venido en nombre de mi Padre, y no me recibís: si otro viniere en su proprio nombre, a aquel recibiréis.
I kodo ni mar en Jam ai, a komail jota kin kajamo ia. A ma amen pan kokido pein ad a, komail pan kajamo i.
44 ¿Cómo podéis vosotros creer, los que tomáis gloria los unos de los otros? y no buscáis la gloria que de solo Dios viene.
Pala komail kak pojon ni omail nononki wau ren aramaj, ap jota rapaki wau jan ren Kot.
45 No pensáis que yo os tengo de acusar delante del Padre: hay quien os acusa, es a saber, Moisés, en quien vosotros esperáis.
Der kiki on, me I pan mpakin komail ren Jam, amen me kin mpakin komail: Mojej, me komail kin kaporoporeki.
46 Porque si vosotros creyeseis a Moisés, creeríais a mí; porque de mí escribió él.
Pwe ma komail pojonla Mojej, komail pan pojon ia, pwe i me intiniedier duen nai.
47 Y si a sus escritos no creeis, ¿cómo creeréis a mis palabras?
A ma komail jo kamelele a intin kan, pala komail pan kamelele ai padak kan?