< Juan 21 >

1 Después se manifestó Jesús otra vez a sus discípulos junto a la mar de Tiberias; y se manifestó de esta manera:
Masuole chu, Tiberias dîla a ruoisingei kôm Jisua ânlâr nôka. Hi anghin neinun ahongtunga.
2 Estaban juntos Simón Pedro, y Tomás, que se llamaba Dídimo, y Natanael, de Cana de Galilea, y los hijos de Zebedeo, y otros dos de sus discípulos.
Simon Peter, Thomas (Ânphîr an ti) Nathanael (Galilee ram Cana mi), Zebedee nâipasalngei le Jisua ruoisi dang inik ngei anrêngin an intûpa.
3 Díceles Simón: A pescar voy: Dícenle: Vamos nosotros también contigo. Fueron, y subieron luego en una nave; y aquella noche no tomaron nada.
Simon Peter'n adangngei kôm, “Nga sûr rangin se ki tih,” a tia. Anni han a kôm, “Keini khom juong sa kin tih,” an tipea. Masikin rukuonga an se zoia, aniatachu hani jâna han chu ite man mak ngei.
4 Empero venida la mañana, Jesús se puso en la ribera; mas los discípulos no sabían que era Jesús.
Nisa ahong suokin chu Jisua tuipanga ândinga, aniatachu ruoisingei han Jisua ani ti riet mak ngeia.
5 Entonces les dice Jesús: ¿Hijos, tenéis algo de comer? Respondiéronle: No.
Hanchu Jisua'n an kôm, “Ruothartengei, ite man mak chei mo?” tiin a rekel ngeia. “Ite man mak me” tiin an thuona.
6 Y él les dice: Echád la red a la derecha de la nave, y hallaréis. Echáron la pues, y ya no la podían en ninguna manera sacar, por la multitud de los peces.
Ama'n an kôm, “Rukuong changtieng han nin lên ha vôr ungla male man nin tih,” a tipe ngeia. Masikin an lên hah an vôra nga an man tam rai sikin rukuong sûnga kai nôk thei khâi mak ngeia.
7 Dijo entonces aquel discípulo al cual amaba Jesús, a Pedro: El Señor es. Entonces Simón Pedro, como oyó que era el Señor, ciñóse de pescador, porque estaba desnudo, y echóse a la mar.
Jisua'n a lungkham ngâipu ruoisi han Peter kôm, “Pumapa kêng ani ngaso!” a tipea. Peter'n Pumapa ke ani ti a rietin chu a puon a bomduopa (korongin aom ani sikin) male tuia ânchôm zoia.
8 Y los otros discípulos vinieron con la nave (porque no estaban lejos de tierra, sino como doscientos codos), trayendo la red con los peces.
Ruoisi dangngei chu rukuong leh tuirakham tieng an honga, lêna nga sipmatin an kaisuoa, tâng renga hah la bâk maka meter razakhat dôr ani.
9 Y como llegaron a tierra, vieron ascuas puestas, y un pez encima de ellas, y pan.
Tuirakham an hong suokin chu rohol leh mei tho, le achunga nga le vâipôl alekti aom an hong mua.
10 Díceles Jesús: Traéd de los peces que tomasteis ahora.
Hanchu Jisua'n an kôm, “Atûn renga nin nga sûr senkhat hah hin hong chôi ta u,” a tipe ngeia.
11 Subió Simón Pedro, y trajo la red a tierra, llena de grandes peces, ciento y cincuenta y tres; y aun siendo tantos, la red no se rompió.
Simon Peter'n rukuonga chuongin nga lienpapa lên sipmatin tânga a kaisuoa, anrêngin razakhat sômrangnga inthum ani; madôra nga tam khom nisenla lên chu chet mak.
12 Díceles Jesús: Veníd, y coméd. Y ninguno de los discípulos le osaba preguntar: ¿Tú, quién eres? sabiendo que era el Señor.
Jisua'n an kôm, “Hong ungla, sâk roi” a tipe ngeia. Ruoisingei lâia tutên “Tumo ni ni?” ti luo rekel ngam mak ngei Pumapa ani tiin an riet minthâr sikin.
13 Entonces viene Jesús, y toma el pan, y dáles, y asimismo del pez.
Hanchu Jisua a sea, vaîpôl a lâka a sem pe ngeia, ma angdên han nga khom a sem pe ngei nôka.
14 Esta era ya la tercera vez que Jesús se manifestó a sus discípulos, habiendo resucitado de entre los muertos.
Ma hah Jisua'n thina renga ânthoinôk suole a ruoisingei kôma ânlâr avoithumna ani.
15 Pues como hubieron comido, Jesús dijo a Simón Pedro: ¿Simón, hijo de Jonás, me amas más que estos? Dícele: Sí, Señor: tú sabes que te amo. Dícele: Apacienta mis corderos.
An sâk suole chu Jisua'n Simon Peter kôm, “Simon John nâipasal, hi adangngei min lungkham nêkin mi ni lungkham uol mo?” a tia. Ama'n a kôm, “O, Pumapa, nang ku lungkham tiin ni riet,” tiin a thuona. Jisua'n a kôm, “Ke belringei donsûi roh,” a tipea.
16 Vuélvele a decir la segunda vez: ¿Simón, hijo de Jonás, me amas? Respóndele: Sí, Señor: tú sabes que te amo. Dícele: Apacienta mis ovejas.
Avoiniknân Jisua'n a kôm, “Simon John nâipasal, mi ni lungkham mo?” a tia. “O, Pumapa, nang ku lungkham ti ni riet,” tiin a thuona. Jisua'n a kôm, “Ke belringei donsûi roh,” a tipea.
17 Dícele la tercera vez: ¿Simón, hijo de Jonás, me amas? Entristecióse Pedro de que le dijese la tercera vez. ¿Me amas? Y le dice: Señor, tú sabes todas las cosas: tú sabes que te amo. Dícele Jesús: Apacienta mis ovejas.
Avoithumnân Jisua'n a kôm, “Simon John nâipasal, mi ni lungkham mo?” a tipea. Jisua'n vêlthum, “Mi ni lungkham mo?” tiin a rekel sikin Peter ahong innguikhak zoia, masikin, “Pumapa neinuntin ni riet leta; nang ku lungkham ti khom ni riet!” a tia. Jisua'n a kôm, “Ke belri donsûi roh.
18 De cierto, de cierto te digo, que cuando eras más mozo, te ceñías, e ibas donde querías; mas cuando ya fueres viejo, extenderás tus manos, y ceñirte ha otro, y te llevará donde no querrías.
Chongdiktak nang ki ril: na nâipang lâihan chu nên thoka nu nuomna titieng ne se thei ngâia; aniatachu ulien ni ni tikin chu nu kutngei mazar na ta, tûn mini nang khit pe an ta nu nuom loina titieng nang tuong an tih,” a tipea.
19 Y esto dijo, dando a entender con que muerte había de glorificar a Dios. Y dicho esto, dícele: Sígueme.
(Hi chong hih Jisua'n a ti pena chu Pathien roiinpuina rangin Peter thi rang tie rietna ranga ani.) Hanchu Jisua'n a kôm, “Mi jûi roh!” a tipea.
20 Entonces volviéndose Pedro, ve a aquel discípulo al cual amaba Jesús que seguía, el que también se había recostado sobre su pecho en la cena, y le había dicho: ¿Señor, quién es el que te ha de entregar?
Peter a hônheiin chu ruoisi dang, Jisua'n a lungkham ngâipu, jânbu an nêk lâia Jisua tieng hôn ôna, “Pumapa, tumo nang a minsûr rang?” tia rekelpu hah a nûk a jûi a mua.
21 Así que, como Pedro vio a éste, dice a Jesús: ¿Señor, y qué será de éste?
Peter'n ama hah a mûn chu Jisua kôm, “Pumapa hipa hi rêkte imo a tho rang?” tiin a rekela.
22 Dícele Jesús: Si quiero que él quede hasta que yo venga, ¿qué se te da a ti? Sígueme tú.
Jisua'n a kôm, “Ku juong nôk mâka lei ring tit rangin nuom ngân inlang imo no lo rang? Mi jûi roh!” tiin a thuona.
23 Salió pues este dicho entre los hermanos, que aquel discípulo no había de morir; mas Jesús no le dijo: No morirá; sino: Si quiero que él quede hasta que yo venga, ¿qué se te da a ti?
Masikin ha ruoisi hah thi no nih tiin, Jisua nûkjûingei lâia ânthang zoi. Aniatachu Jisua'n thi no nih a tina nimaka; “Ku juong nôk mâka lei ring tit rangin nuom ngân inlang imo no lo rang?” kêng a ti ani.
24 Este es el discípulo que da testimonio de estas cosas, y escribió estas cosas; y sabemos que su testimonio es verdadero.
Ama hih ruoisi, hi neinunngei a tipu le a miziekpu khom ania; male a ti ngei khom hih adik ani tiin ei riet.
25 Y hay también otras muchas cosas que hizo Jesús, que si se escribiesen cada una por sí, ni aun en el mundo pienso que cabrían los libros que se habrían de escribir. Amén.
Atûn, Jisua sintho neinun dang tamtak aoma. Mangei murdi hah miziek var rang nisenla chu, mizieka om lekhabungei chu rammuol pumpui khom keng rangin minhoi mu-ung.

< Juan 21 >