Job 7
1 Ciertamente tiempo determinado tiene el hombre sobre la tierra; y sus días son como los días del jornalero.
İnsanın yer üzündəki həyatı ağır xidmət deyilmi? Keçirdiyi günlərin muzdur ömründən fərqi nədir?
2 Como el siervo desea la sombra, y como el jornalero espera su trabajo:
Kölgəyə həsrət qalan kölə kimidir, Muzdunu gözləyən fəhlə kimidir,
3 Así poseo yo los meses de vanidad, y las noches del trabajo me dieron por cuenta.
Bəli, irs olaraq mənə boş aylar verildi, Qismətimə sıxıntılı gecələr düşdü.
4 Cuando estoy acostado, digo: ¿Cuándo me levantaré? Y mide mi corazón la noche, y estoy harto de devaneos hasta el alba.
Yatanda düşünürəm: “Görəsən nə vaxt qalxacağam?” Gecə isə hey uzanır, Mən gün doğana qədər yerimdə qurcalanıram.
5 Mi carne está vestida de gusanos, y de terrones de polvo: mi piel rompida y abominable.
Bədənimə qurd düşüb, qabıqlanır, Çatlayan dərimdən irin axır.
6 Mis días fueron más ligeros, que la lanzadera del tejedor; y fenecieron sin esperanza.
Günlərim toxucunun məkikindən də sürətli gedir, Ümidsiz sona çatır.
7 Acuérdate que mi vida es un viento; y que mis ojos no volverán para ver el bien.
Ey Allah, yada sal, həyatım bir nəfəsdir, Gözüm yenidən yaxşılıq görməyəcək.
8 Los ojos de los que [ahora] me ven, nunca más me verán: tus ojos serán sobre mí, y dejaré de ser.
Bu anda mənə baxan gözlər məni təzədən görməyəcək, Sənin gözlərin üzərimdə olacaq, amma mən olmayacağam.
9 La nube se acaba, y se va: así es el que desciende al sepulcro, que nunca más subirá. (Sheol h7585)
Bulud dağılıb getdiyi kimi Ölülər diyarına enən bir daha çıxmaz. (Sheol h7585)
10 No tornará más a su casa, ni su lugar le conocerá más.
Bir daha evinə qayıtmaz, Olduğu yer artıq onu tanımaz.
11 Por tanto yo no detendré mi boca, mas hablaré con la angustia de mi espíritu, y quejarme he con la amargura de mi alma.
Ona görə sakitləşməyəcəyəm, Ruhumun sıxıntısını dilə gətirəcəyəm, Canımın ağrısından şikayət edəcəyəm.
12 ¿Soy yo la mar, o alguna ballena que me pongas guardia?
Dənizəmmi, dəniz əjdahasıyammı? Niyə üzərimdə nəzarətçi qoyursan?
13 Cuando digo: Mi cama me consolará, mi cama me quitará mis quejas:
Düşündüm ki, bəlkə yatağım məni rahatlar, Döşəyim şikayətimi azaldar.
14 Entonces me quebrantarás con sueños, y me turbarás con visiones.
Məni yuxularla qorxudursan, Röyalarla canıma vəlvələ salırsan.
15 Y mi alma tuvo por mejor el ahogamiento; y la muerte más que a mis huesos.
Canım boğulub-ölməyi yaşamaqdan üstün tutur, Quru cəsəddə qalmaqdansa ölüm mənə xoşdur.
16 Abominé la vida, no quiero vivir para siempre: déjame, pues que mis días son vanidad.
Həyatımdan bezmişəm, Uzun ömür istəmirəm. Məndən əlini çək, Ömrümün mənası getdi.
17 ¿Qué es el hombre para que le engrandezcas, y que pongas sobre él tu corazón;
İnsan nədir ki, onu bu qədər böyüdürsən, Qayğısını çəkirsən.
18 Y que le visites todas las mañanas, y todos los momentos le pruebes?
Ona hər səhər baş çəkirsən, Hər an onu sınayırsan.
19 ¿Hasta cuándo no me dejarás, ni me soltarás hasta que trague mi saliva?
Nə vaxtadək nəzərini üzərimdən çəkməyəcəksən? Mənə udqunmağa imkan verməyəcəksən?
20 Pequé: ¿qué te haré, oh guardador de los hombres? ¿Por qué me has puesto contrario a ti, y qué a mí mismo sea pesadumbre?
Ey insan nəzarətçisi, nədir günahım? Mən Sənə nə etmişəm? Məni niyə Özünə hədəf etdin? İndi öz yükümü çəkə bilmirəm.
21 ¿Y por qué no quitas mi rebelión, y perdonas mi iniquidad? porque ahora dormiré en el polvo; y buscarme has de mañana, y no seré hallado.
Niyə üsyankarlığımı əfv etmirsən, Təqsirimi bağışlamırsan? Bir azdan torpaq altda yatacağam, Axtarsan da, məni tapmayacaqsan».
