Job 6
1 Y respondió Job, y dijo:
I odpowiedział Ijob, a rzekł:
2 ¡Oh si se pesasen al justo mi queja y mi tormento, y fuesen alzadas igualmente en balanza!
O gdyby pilnie zważono narzekanie moje, a biedę moję pospołu na wagę włożono,
3 Porque [mi tormento] pesaría más que la arena de la mar: y por tanto mis palabras son cortadas.
Tedyby była cięższą nad piasek morski; przetoż mi słów niestaje.
4 Porque las saetas del Todopoderoso están en mí, cuyo veneno bebe mi espíritu; y terrores de Dios me combaten.
Albowiem strzały Wszechmocnego tkwią we mnie, których jad wysuszył ducha mego, a strachy Boże walczą przeciwko mnie.
5 ¿Por ventura gime el asno montés junto a la yerba? ¿O brama el buey junto a su pasto?
Izali osieł dziki ryczy nad trawą? albo wół izali ryczy nad paszą swoją?
6 ¿Comerse ha lo desabrido sin sal? ¿o habrá gusto en la clara del huevo?
Izali może być jedzona rzecz niesmaczna bez soli? albo jestli jaki smak w białku jajowym?
7 Las cosas que mi alma no quería tocar antes, ahora por los dolores son mi comida.
Czego się przedtem nie chciała dotknąć dusza moja, to teraz jest boleścią ciała mego.
8 ¡Quién me diese que viniese mi petición, y que Dios me diese lo que espero!
Bodajże się spełniła prośba moja! Niechże mi Bóg da, czego oczekuję!
9 ¡Y que Dios quisiese quebrantarme; y que soltase su mano, y me despedazase!
Oby się Bogu podobało, żeby mię zniszczył, a żeby mię wyciął, rozpuściwszy rękę swoję!
10 Y en esto crecería mi consolación, si me asase con dolor sin tener misericordia: no que haya contradicho las palabras del Santo.
Bo mam jeszcze pociechę swoję, (chociaż pałam w boleści, a Bóg mi nie folguje) żem nie taił słów Świętego.
11 ¿Qué es mi fortaleza, para esperar aun? ¿Y qué es mi fin, para dilatar mi vida?
Cóż jest za moc moja, abym potrwał? albo co za koniec mój, abym przedłużył żywota mego?
12 ¿Mi fortaleza, es la de las piedras? ¿o mi carne, es de acero?
Izali moc kamienna moc moja? albo ciało moje miedziane?
13 ¿No me ayudo cuánto puedo? ¿y con todo eso el poder me falta del todo?
Azaż obrony mojej niemasz przy mnie? azaż rozsądek oddalony odemnie?
14 El atribulado es consolado de su compañero: mas el temor del Omnipotente es dejado.
Przeciwko temu, którego litość słabieje ku bliźniemu swemu, i który bojaźń Wszechmogącego opuścił?
15 Mis hermanos me han mentido como arroyo; pasáronse como las riberas impetuosas,
Bracia moi omylili mię jako potok; pominęli jako gwałtowne potoki,
16 Que están escondidas por la helada, y encubiertas con nieve,
Które bywają mętne od lodu, w których się śnieg ukrywa;
17 Que al tiempo del calor son deshechas; y en calentándose, desaparecen de su lugar.
Czasu którego topnieją, zaginą; a czasu gorącości niszczeją z miejsca swego.
18 Apártanse de las sendas de su camino, suben en vano, y se pierden.
Udawają się tam i sam z dróg swoich; rozciekają się po miejscach bezwodnych, i giną.
19 Miráron las los caminantes de Temán, los caminantes de Sabá esperaron en ellas:
Podróżni ludzie z krainy Teman obaczyli je; a którzy szli do Seba, mieli w nich nadzieję.
20 Mas fueron avergonzados por su esperanza; porque vinieron hasta ellas, y se hallaron confusos.
Ale się zawstydzili, iż w nich ufali; a gdy tam przyszli, oszukali się.
21 Ahora ciertamente vosotros sois como ellas: que habéis visto el tormento, y teméis.
Tak zaiste i wy, bywszy nie jesteście; widząc utrapienie moje, lękacie się.
22 ¿Héos dicho: Traédme, y de vuestro trabajo pagád por mí,
Izalim mówił: Przynieście mi co, a z majętności waszej dajcie mi dary?
23 Y librádme de mano del angustiador, y redimídme del poder de los violentos?
I wybawcie mię z rąk nieprzyjaciela, a z rąk okrutników odkupcie mię?
24 Enseñádme, y yo callaré; y hacédme entender en que he errado.
Nauczcież mię, a ja umilknę; a w czemem zbłądził pokażcie mi.
25 ¡Cuán fuertes son las palabras de rectitud! ¿y qué reprende, el que reprende de vosotros?
O jakoż są mocne słowa prawdziwe! Ale cóż sprawi obwinienie wasze?
26 ¿No estáis pensando las palabras para reprender; y echáis al viento palabras perdidas?
Izali słowa moje obwinić myślicie, a przewiewać mowy utrapionego?
27 También os arrojáis sobre el huérfano; y hacéis hoyo delante de vuestro amigo.
I na sierotę targacie się, i kopiecie doły pod przyjacielem swoim.
28 Ahora pues, si queréis, mirád en mí: y ved si mentiré delante de vosotros.
Przetoż przypatrzcie mi się teraz, a obaczycie, jeźli kłamię przed obliczem waszem.
29 Tornád ahora, y no haya iniquidad; y volvéd aun a mirar por mi justicia en esto:
Obaczcie się, proszę, a niech nie będzie w was nieprawość; obaczcie się, a poznacie, że jest sprawiedliwość moja przy mnie.
30 Si hay iniquidad en mi lengua: o si mi paladar no entiende los tormentos.
A iż nie masz w języku mym nieprawości: i nie mamże znać utrapienia mego?
