< Job 32 >
1 Y cesaron estos tres varones de responder a Job, por cuanto él era justo en sus ojos.
Konsa, twa mesye sila yo te sispann reponn Job, akoz li te dwat nan pwòp zye pa li.
2 Y Eliú, hijo de Baraquel, Buzita, de la familia de Ram, se enojó con furor contra Job: enojóse con furor, por cuanto justificaba su vida más que a Dios.
Men kòlè a Élihu, fis a Barakeel la, Bizit nan fanmi a Ram nan, te brile kont Job. Kòlè li te brile paske li te jistifye pwòp tèt li devan Bondye.
3 Enojóse asimismo con furor contra sus tres amigos, por cuanto no hallaban que responder, habiendo condenado a Job.
Epi kòlè li te brile kont twa zanmi li yo akoz yo pa t jwenn bon repons, men karema, yo te kondane Job.
4 Y Eliú había esperado a Job en la disputa; porque todos eran más viejos de días que él.
Alò, Élihu te tann yo fini pou pale ak Job, akoz yo menm te gen anpil ane pi gran pase li.
5 Y viendo Eliú que no había respuesta en la boca de aquellos tres varones, su furor se encendió.
Konsa, lè Élihu te wè ke pa t gen repons ki rete nan bouch a twa mesye yo, kòlè li te brile.
6 Y respondió Eliú, hijo de Baraquel, Buzita, y dijo: Yo soy menor de días, y vosotros viejos; por tanto he tenido miedo, y he temido de declararos mi opinión.
Pou sa, Élihu, fis a Barakeel la, Bizit la, te pale klè. Li te di: “Mwen jèn selon ane yo, e nou menm, nou granmoun. Akoz sa a, mwen te krent pou di nou sa ke m t ap panse a.
7 Yo decía: Los días hablarán, y la muchedumbre de años declarará sabiduría.
Mwen te reflechi ke se laj ki te dwe pale, ke anpil ane yo ta dwe bay sajès.
8 Ciertamente espíritu hay en el hombre, e inspiración del Omnipotente los hace que entiendan.
Men se yon lespri ki nan lòm, e se souf a Toupwisan an ki bay yo bonkonprann.
9 No los grandes son los sabios: ni los viejos entienden el derecho.
Anpil ane pa vle di saj, ni pa fwa, se pa granmoun ki konprann sa ki dwat.
10 Por tanto yo dije: Escuchádme, declararé mi sabiduría yo también.
Pou sa, mwen di nou ‘koute mwen; mwen menm tou va di nou sa ke m panse.’
11 He aquí, yo he esperado a vuestras razones, he escuchado vuestros argumentos entre tanto que buscáis palabras.
“Gade byen, mwen te tann pawòl nou yo. Mwen te koute byen rezonman pa nou yo, pandan nou t ap reflechi sou sa pou nou ta di.
12 Y aun os he considerado, y he aquí, que no hay de vosotros quien redarguya a Job, y responda a sus razones.
Menm mwen te swiv nou byen pre; anverite, pa t gen pèsòn ki te vin genyen Job. Nanpwen moun ki te byen reponn pawòl li yo.
13 Porque no digáis: Nosotros hemos hallado sabiduría: Dios le desechó, y no hombre.
Pran atansyon nou pa di: ‘Nou jwenn sajès. Se Bondye ki pou korije l, se pa lòm.’
14 Ni tampoco Job enderezó a mi sus palabras, ni yo le responderé con vuestras razones.
Paske pawòl li yo pa t pale kont mwen menm, ni mwen p ap reponn li ak diskou pa nou yo.
15 Espantáronse, no respondieron más, quitáronseles las hablas.
“Yo etonnen nèt; yo pa reponn ankò. Yo pa gen mo ki pou di.
16 Y yo esperé, porque no hablaban: antes pararon, y no respondieron más.
Èske se tann, pou m ta tann akoz yo pa pale? Akoz yo rete e pa reponn ankò?
17 Responderé pues también yo mi parte, declararé también yo mi opinión:
Mwen menm tou va reponn pou kont mwen, mwen osi va bay pozisyon pa m.
18 Porque estoy lleno de palabras: y el espíritu de mi vientre me constriñe.
Paske mwen chaje ak pawòl. Lespri m anndan mwen bourade m.
19 De cierto mi vientre es como el vino que no tiene respiradero, y se rompe como odres nuevos.
Men gade, lestonmak mwen tankou diven san mwayen respire; tankou po diven nèf, li prèt menm pou pete.
20 Hablaré pues, y respiraré: abriré mis labios, y responderé.
Kite mwen pale pou m kab jwenn soulajman; kite mwen ouvri lèv mwen pou bay repons.
21 No haré ahora acepción de personas, ni usaré con hombre de lisonjeros títulos.
Alò, pa kite mwen pran pati a okenn moun, ni flate pèsòn.
22 Porque no sé hablar lisonjas: de otra manera en breve me consuma mi hacedor.
Paske mwen pa konn flate moun, sof Sila ki kreye mwen an, ta vin ranmase m fè m ale.”