Job 32

1 Y cesaron estos tres varones de responder a Job, por cuanto él era justo en sus ojos.

Kaj tiuj tri viroj ĉesis respondi al Ijob, ĉar li opiniis sin prava.

2 Y Eliú, hijo de Baraquel, Buzita, de la familia de Ram, se enojó con furor contra Job: enojóse con furor, por cuanto justificaba su vida más que a Dios.

Tiam ekflamis la kolero de Elihu, filo de Baraĥel, Buzano, el la familio de Ram. Kontraŭ Ijob ekflamis lia kolero pro tio, ke li opiniis sin pli prava ol Dio;

3 Enojóse asimismo con furor contra sus tres amigos, por cuanto no hallaban que responder, habiendo condenado a Job.

kaj kontraŭ liaj tri amikoj ekflamis lia kolero pro tio, ke ili ne trovis respondon kaj akuzis Ijobon.

4 Y Eliú había esperado a Job en la disputa; porque todos eran más viejos de días que él.

Elihu atendis, dum ili parolis kun Ijob, ĉar ili estis pli aĝaj ol li.

5 Y viendo Eliú que no había respuesta en la boca de aquellos tres varones, su furor se encendió.

Sed kiam Elihu vidis, ke ne troviĝas respondo en la buŝo de la tri viroj, ekflamis lia kolero.

6 Y respondió Eliú, hijo de Baraquel, Buzita, y dijo: Yo soy menor de días, y vosotros viejos; por tanto he tenido miedo, y he temido de declararos mi opinión.

Kaj ekparolis Elihu, filo de Baraĥel, la Buzano, kaj diris: Mi estas juna, kaj vi estas maljunuloj; Tial mi hezitis kaj timis eldiri al vi mian opinion.

7 Yo decía: Los días hablarán, y la muchedumbre de años declarará sabiduría.

Mi pensis: La aĝo parolu, Kaj la jarmulto montru saĝon.

8 Ciertamente espíritu hay en el hombre, e inspiración del Omnipotente los hace que entiendan.

Sed la spirito en la homoj kaj la spiro de la Plejpotenculo Donas al ili prudenton.

9 No los grandes son los sabios: ni los viejos entienden el derecho.

Ne la grandaj estas la plej prudentaj, Kaj ne la maljunuloj sole scias juĝi,

10 Por tanto yo dije: Escuchádme, declararé mi sabiduría yo también.

Tial mi diras: Aŭskultu min; Mi ankaŭ eldiros mian opinion.

11 He aquí, yo he esperado a vuestras razones, he escuchado vuestros argumentos entre tanto que buscáis palabras.

Jen mi atendis viajn vortojn, Mi atentis vian kompetentecon, Ĝis vi trovos la ĝustan parolon.

12 Y aun os he considerado, y he aquí, que no hay de vosotros quien redarguya a Job, y responda a sus razones.

Sed atentante vin, mi vidis, Ke neniu el vi donas al Ijob moralinstruon, Respondante al liaj paroloj.

13 Porque no digáis: Nosotros hemos hallado sabiduría: Dios le desechó, y no hombre.

Ne diru: Ni trovis la saĝon. Dio instruu lin, ne homo.

14 Ni tampoco Job enderezó a mi sus palabras, ni yo le responderé con vuestras razones.

Li ne direktis al mi siajn vortojn, Kaj per viaj diroj mi ne respondos al li.

15 Espantáronse, no respondieron más, quitáronseles las hablas.

Ili perdis la kuraĝon, ili ne plu respondis; Mankas al ili vortoj.

16 Y yo esperé, porque no hablaban: antes pararon, y no respondieron más.

Mi atendis, ĝis ili ĉesos paroli; Sed ĉar ili haltis kaj ne plu respondis,

17 Responderé pues también yo mi parte, declararé también yo mi opinión:

Tial ankaŭ mi de mia flanko respondos, Mi ankaŭ eldiros mian opinion.

18 Porque estoy lleno de palabras: y el espíritu de mi vientre me constriñe.

Ĉar mi estas plena de vortoj; La spirito de mia interno min premas.

19 De cierto mi vientre es como el vino que no tiene respiradero, y se rompe como odres nuevos.

Mia interno estas kiel vino ŝtopfermita, Kiu krevigas novan felsakon.

20 Hablaré pues, y respiraré: abriré mis labios, y responderé.

Mi ekparolos, kaj tiam fariĝos al mi pli facile; Mi malfermos mian buŝon, kaj mi respondos.

21 No haré ahora acepción de personas, ni usaré con hombre de lisonjeros títulos.

Mi ne atentos la vizaĝon de persono, Kaj mi ne flatos al homo;

22 Porque no sé hablar lisonjas: de otra manera en breve me consuma mi hacedor.

Ĉar mi ne povoscias flati; Aliokaze pereigu min mia Kreinto.