< Job 3 >
1 Después de esto abrió Job su boca, y maldijo su día.
Markaas dabadeed Ayuub intuu afkiisa furay ayuu habaaray maalintii uu dhashay.
Oo Ayuub intuu hadal bilaabay ayuu yidhi:
3 Perezca el día en que yo fui nacido, y la noche que dijo: Concebido es varón.
Dharaartii aan dhashay ha baabba'do Iyo habeenkii la yidhi, Wiil baa calool galay.
4 Aquel día fuera tinieblas, y Dios no curara de él desde arriba, ni claridad resplandeciera sobre él.
Maalintaasu gudcur ha ahaato; Oo Ilaah yuusan iyada xagga sare kaga fiirsan, Oo nuurkuna yuusan iftiimin.
5 Ensuciáranle tinieblas y sombra de muerte; reposara sobre él nublado, que le hiciera horrible como día caluroso.
Gudcur iyo hooska dhimashadu iyada mulki ha ka dhigteen. Daruuru ha ku degto, Oo wixii maalin madoobeeya oo dhammu ha cabsiiyeen.
6 A aquella noche ocupara oscuridad, ni fuera contada entre los días del año, ni viniera en el número de los meses.
Oo habeenkaasna gudcur weynu ha qabsado, Oo ayaamaha sannadda yuusan ka dhex rayrayn. Oo yuusan soo dhex gelin bilaha tiradooda.
7 Oh si fuera aquella noche solitaria, que no viniera en ella canción;
Bal eeg, habeenkaasu cidla ha noqdo; Oo cod faraxsan yaanu ka dhex yeedhin.
8 Maldijéranla los que maldicen al día, los que se aparejan para levantar su llanto.
Oo isaga ha habaareen kuwa maalinta habaaraa, Oo kicin kara bahalka la yidhaahdo Lewiiyaataan.
9 Las estrellas de su alba fueran oscurecidas; esperara la luz, y no viniera; ni viera los párpados de la mañana.
Fiidka xiddigihiisu gudcur ha noqdeen, Iftiin ha doondoono oo yuusan helin; Oo innaba yuusan arkin kaaha waaberiga.
10 Porque no cerró las puertas del vientre donde yo estaba, ni escondió de mis ojos la miseria.
Maxaa yeelay, isagu ma uu awdin irdihii maxalka hooyaday, Oo indhahaygana dhib kama uu qarin.
11 ¿Por qué no morí yo desde la matriz, y fui traspasado en saliendo del vientre?
Bal maxaan u dhiman waayay markaan uurka ka soo baxay? Oo maxaa naftu iiga bixi weyday isla markaan caloosha ka soo baxay?
12 ¿Por qué me previnieron las rodillas, y para qué los pechos que mamase?
Bal jilbuhu maxay ii aqbaleen? Amase naasuhu inaan nuugo?
13 Porque ahora yaciera y reposara; durmiera, y entonces tuviera reposo,
Waayo, hadda xasilloonaan baan ku jiifi lahaa; Oo waan iska seexan lahaa, oo waan nasan lahaa,
14 Con los reyes, y con los consejeros de la tierra, que edifican para sí los desiertos;
Aniga iyo boqorrada iyo lataliyayaasha dunida Oo nafsaddooda taallooyin u dhistay,
15 O con los príncipes que poseen el oro, que hinchen sus casas de plata.
Iyo amiirradii dahabka lahaan jiray, Oo guryahooda lacagta ka buuxsaday;
16 O ¿ por qué no fui escondido como abortivo, como los pequeñitos que nunca vieron luz?
Bal dhicis qarsoon maxaan u ahaan waayay? Ama sida dhallaan aan innaba iftiinka arag?
17 Allí los impíos dejaron el miedo, y allí descansaron los de cansadas fuerzas.
Halkaas kuwa sharka ahu cidna kuma sii dhibaan, Oo kuwa daallanuna halkaasay ku nastaan.
18 Allí también reposaron los cautivos, no oyeron la voz del exactor.
Maxaabiistuna halkaasay dhammaantood ku wada istareexaan, Mana ay maqlaan kii dulmi jiray codkiisa.
19 Allí está el chico y el grande: allí es el siervo libre de su señor.
Yar iyo weynba halkaasaa la wada joogaa, Oo addoonkuna sayidkiisa waa ka xor.
20 ¿Por qué dio luz al trabajado, y vida a los amargos de ánimo?
Bal iftiin maxaa loo siiyaa kan dhibaataysan? Maxaase loo nooleeyaa kan naftiisu la qadhaadhaatay,
21 Que esperan la muerte, y no la hay: y la buscan más que tesoros.
Oo dhimasho u xiisooda, oo ayan u imanayn, Oo daraaddeed dhulka u qodqoda intuu khasnado qarsoon qodi lahaa in ka sii badan,
22 Que se alegran de grande alegría, y se gozan cuando hallan el sepulcro.
Kuwaasoo aad u reyreeya, Oo farxa hadday qabriga heli karaan?
23 Al hombre que no sabe por donde vaya, y que Dios le encerró.
Bal maxaa iftiin loo siiyaa nin jidkiisu qarsoon yahay, Oo Ilaah deyr ku wareejiyey?
24 Porque antes que mi pan, viene mi suspiro: y mis gemidos corren como aguas.
Waayo, intaanan wax cunin ayaan taahaa, Oo cabaadkayguna wuxuu u shubmaa sida biyo oo kale.
25 Porque el temor que me espantaba, me ha venido, y háme acontecido lo que temía.
Waayo, hadba wixii aan ka cabsado ayaa igu soo dega, Oo wixii aan ka baqo ayaa ii yimaada.
26 Nunca tuve paz, nunca me sosegué, ni nunca me reposé; y vínome turbación.
Ma aan istareexsani, mana aan xasillooni, mana aan nasto; Laakiinse hadba dhibaato baa ii timaada.