< Job 29 >

1 Y tornó Job a tomar su parábola, y dijo:
Ayub nomedo wuoyo kawacho niya,
2 ¡Quién me tornase como en los meses pasados, como en los días cuando Dios me guardaba!
“Yaye, mad ngʼato dwoka e ndalona machon kendo kinde mane Nyasaye orita maber,
3 Cuando hacía resplandecer su candela sobre mi cabeza, a la luz de la cual yo caminaba en la oscuridad.
ka en koda kuonde duto kendo ka lerne ne menyona kuonde motimo mudho mane awuothe!
4 Como fui en los días de mi mocedad, cuando Dios era familiar en mi tienda;
Ee, mano kaka agombo ndalogo mane pod ategno, kinde mane Nyasaye gwedho oda nikech ne en osiepna,
5 Cuando aun el Omnipotente estaba conmigo, y mis mozos al derredor de mí;
ma en ndalono ma Jehova Nyasaye Maratego ne pod ni koda kendo nyithinda noketa diere,
6 Cuando yo lavaba mis caminos con manteca, y la piedra me derramaba ríos de aceite;
ne en ndalo ma yorega ne dhi maber kendo yiende mag zeituni ne nyak maber.
7 Cuando salía a la puerta a juicio, y en la plaza hacía aparejar mi silla:
“Kindeno kane adonjo gie ranga dala mi abet e koma ei paw bura,
8 Los mozos me veían, y se escondían, y los viejos se levantaban, y estaban en pie.
to yawuowi ne weyona yo ka onena to jodongo to ne oana malo.
9 Los príncipes detenían sus palabras, y ponían la mano sobre su boca.
Jotend ogendini ne weyo wuoyo, kendo negilingʼ thi ka giumo dhogi.
10 La voz de los principales se ocultaba, y su lengua se pegaba a su paladar.
Ruodhi kane onena to ne wuoyo gi dwol mapiny kendo onge ngʼama ne nyalo winjo gima negiwacho.
11 Cuando los oídos que me oían, me llamaban bienaventurado, y los ojos que me veían, me daban testimonio;
Ngʼato angʼata mane owinja ne loso maber kuoma, kendo joma nonena ne pwoya,
12 Porque libraba al pobre que gritaba, y al huérfano que carecía de ayudador.
nikech ne akonyo joma odhier mane ywak ka dwaro kony, kod joma onge wuonegi mane onge gi joma dikonygi.
13 La bendición del que se iba a perder venía sobre mí, y al corazón de la viuda hacía cantar de alegría.
Ngʼama ne chiegni tho nogwedha; kendo namiyo chuny dhako ma chwore otho duogo mi ower gi mor.
14 Vestíame de justicia, y ella me vestía como un manto, y mí toca era juicio.
Arwako tim makare kod adiera ka lepa.
15 Yo era ojos al ciego, y pies al cojo.
Ne abedo wangʼ muofni kendo tiende pudhe.
16 A los menesterosos era padre, y de la causa que no entendía, me informaba con diligencia.
Ne abedo wuon jochan; kendo ne akawo chandruok joma welo.
17 Y quebraba los colmillos del inicuo; y de sus dientes hacía soltar la presa.
Ne aketho teko mar joma thiro ji mi agologi e lwet joma dwaro hinyogi.
18 Y decía: En mi nido moriré, y como arena multiplicaré días.
“Ne aparo e chunya ni, ‘Tho biro kawa mos ka adak maber e dalana, kendo ka hika mae pinyni oniangʼ,
19 Mi raíz está abierta junto a las aguas, y en mis ramas permanecerá rocío.
Achalo gi yath, madongo e bath aora madongo ka ngʼich nikech tiendene ochwo pi kendo thoo biro bedo e bedena gotieno.
20 Mi honra se renueva conmigo, y mi arco se renueva en mi mano.
Huma mara biro siko kalandore kendo tekra nosiki!’
21 Oíanme y esperaban, y callaban a mi consejo.
“Ji ne chikona itgi ka geno konyruok mathoth, negirito rieko mawuok e dhoga ka gilingʼ mos.
22 Tras mi palabra no replicaban: mas mi razón destilaba sobre ellos.
Onge ngʼama ne loso bangʼa; wechena ne lwar e itgi mos ka ngʼidho.
23 Y esperábanme como a la lluvia, y abrían su boca como a la lluvia tardía.
Ne girita ka joma rito koth ndalo oro, kendo negimor gi wechena mana ka joma rito kodh chwiri.
24 Si me reía a ellos, no lo creían; ni derribaban la luz de mi rostro.
Kane abwonjo kodgi to ne amako dhogi; kendo ler mane rieny koa e lela wangʼa, ne morogi ahinya.
25 Aprobaba el camino de ellos, y sentábame en cabecera; y moraba como el rey en el ejército, como el que consuela llorosos.
An ema ne anyisogi yo monego gilu kendo nabedo kaka ruodhgi; ne achalo ruoth e dier jokedo mage; bende ne achalo ngʼat mahoyo joma ywak.”

< Job 29 >