Job 27

1 Y tornó Job a tomar su parábola, y dijo:

Potem dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:

2 Vive el Dios que me quitó mi derecho; y el Omnipotente, que amargó mi alma:

Jako żyje Bóg, który odrzucił sąd mój, a Wszechmocny, który gorzkości nabawił duszy mojej:

3 Que todo el tiempo que mi alma estuviere en mí, y hubiere resuello de Dios en mis narices,

Że póki staje tchu we mnie, i ducha Bożego w nozdrzach moich,

4 Mis labios no hablarán iniquidad: ni mi lengua pronunciará engaño.

Nie będą mówiły wargi moje nieprawości, a język mój nie będzie powiadał zdrady.

5 Nunca tal me acontezca, que yo os justifique: hasta morir no quitaré mi integridad de mí.

Nie daj Boże, żebym was miał usprawiedliwiać; póki dech we mnie, nie odstąpię od niewinności mojej.

6 Mi justicia tengo asida, y no la aflojaré, no se avergonzará mi corazón de mis días.

Sprawiedliwości mojej trzymać się będę, a nie puszczę się jej; nie zawstydzi mię serce moje, pókim żyw.

7 Sea como el impío mi enemigo, y como el inicuo mi adversario.

Nieprzyjaciel mój będzie jako niezbożnik, a który powstaje przeciwko mnie, jako złośnik.

8 Porque ¿qué es la esperanza del hipócrita, si mucho hubiere robado, cuando Dios arrebatare su alma?

Co bowiem za nadzieja jest obłudnika, który się w łakomstwie kocha, gdy Bóg wydrze duszę jego.

9 ¿Oirá Dios su clamor, cuando viniere sobre él la tribulación?

Izali Bóg usłyszy wołanie jego, gdy nań ucisk przyjdzie?

10 ¿Se deleitará en el Omnipotente? ¿llamará a Dios en todo tiempo?

Izaż się w Wszechmocnym rozkocha? a będzie wzywał Boga na każdy czas?

11 Yo os enseñaré lo que está en la mano de Dios: no esconderé lo que está acerca del Omnipotente.

Uczę was, będąc w ręce Bożej, a jako idę z Wszechmocnym, nie taję.

12 He aquí, que todos vosotros lo habéis visto: ¿por qué pues os desvanecéis con vanidad?

Oto wy to wszyscy widzicie; przeczże wżdy próżność mówicie?

13 Esta es la suerte del hombre impío acerca de Dios, y la herencia que los violentos han de recibir del Omnipotente.

Tenci jest dział człowieka bezbożnego u Boga, a toć dziedzictwo okrutnicy od Wszechmocnego wezmą.

14 Si sus hijos fueren multiplicados, serán para la espada, y sus pequeños no se hartarán de pan.

Jeźli się rozmnożą synowie jego, pójdą pod miecz: a potomstwo jego nie nasyci się chleba.

15 Los que de ellos quedaren, en muerte serán sepultados, y sus viudas no llorarán.

Którzy po nim zostaną w śmierci pogrzebieni będą, a wdowy jego nie będą go płakały;

16 Sí amontonare plata como polvo, y si aparejare ropa como lodo:

Choćby srebra nazgromadzał jako prochu, a nasprawiał szat jako błota:

17 Aparejará, mas el justo se vestirá, y el inocente repartirá la plata.

Tedy nasprawiać ich on, ale sprawiedliwy oblekać je będzie, a srebro ono niewinny dzielić będzie.

18 Edificó su casa como la polilla, y como cabaña que hizo alguna guarda.

Zbuduje dom swój jako mól, a jako stróż budę wystawi.

19 El rico dormirá, mas no será recogido: abrirá sus ojos, y no verá a nadie.

Bogaty zaśnie, a nie będzie pogrzebiony; spojrzyli kto, alić go niemasz.

20 Asirán de él terrores como aguas: torbellino le arrebatará de noche.

Zachwycą go strachy jako wody, w nocy go porwie wicher.

21 Tomarle ha solano, e irse ha: y tempestad le arrebatará de su lugar.

Pochwyci go wiatr wschodni, a odejdzie; bo wicher ruszył go z miejsca swego.

22 Y echará sobre él, y no perdonará: huyendo huirá de su mano.

Toć Bóg nań dopuści, a nie przepuści mu, choć przed ręką jego prędko uciekać będzie.

23 Batirá sus manos sobre él, y desde su lugar le silbará.

Klaśnie każdy nad nim rękoma swemi, i wysyka go z miejsca swego.