Job 23

1 Y respondió Job, y dijo:

Job antwoordde, en sprak:

2 Hoy también hablaré con amargura, y será más grave mi llaga que mi gemido.

Al weer heet mijn klagen verzet: Maar zijn hand dwingt mij tot zuchten!

3 ¡Quién diese que le conociese, y le hallase! yo iría hasta su trono.

Ach, dat ik Hem vinden kon, En voor zijn troon kon verschijnen!

4 Ordenaría juicio delante de él, y mi boca henchiría de argumentos.

Dan zette ik Hem mijn zaak uiteen, En vulde mijn mond met bewijzen;

5 Yo sabría lo que él me respondería, y entendería lo que me dijese.

Dan kende ik de woorden, waarmee Hij mij antwoordt, Vernam ik, wat Hij mij zegt.

6 ¿Pleitearía conmigo con multitud de fuerza? No: antes él la pondría en mí.

Zou Hij zijn macht in het geding moeten brengen? Neen, als Hij slechts naar mij hoorde!

7 Allí el recto disputaría con él; y escaparía para siempre de él que me condena.

Dan zou Hij bemerken dat er bij Hem een onschuldige pleit, En ik was voorgoed van mijn Rechter bevrijd!

8 He aquí, yo iré al oriente, y no le hallaré, y al occidente, y no le entenderé.

Maar ga ik naar het oosten, Hij is er niet, Of naar het westen, ik bespeur Hem niet;

9 Si al norte él obrare, yo no le veré: al mediodía se esconderá, y no le veré.

Ik zoek Hem ten noorden, ik vind Hem niet, Wend mij naar het zuiden, ik zie Hem niet.

10 Mas él conoció mi camino: probóme, y salí como oro.

Het is, omdat Hij mijn wandel kent Omdat ik als goud te voorschijn zou treden, als Hij mij toetst:

11 Mis pies tomaron su rastro: guardé su camino, y no me aparté.

Want mijn voet bleef steeds in zijn spoor, Ik hield zijn pad, en verliet het nooit!

12 Del mandamiento de sus labios nunca me quité: las palabras de su boca guardé más que mi comida.

Van het bevel zijner lippen week ik niet af, Het woord van zijn mond heb ik in mijn boezem bewaard:

13 Y si él se determina en una cosa, ¿quién le apartará? Su alma deseó, e hizo.

Maar wil Hij iets, wie kan Hem beletten, Begeert Hij iets, Hij voert het uit!

14 Por tanto él acabará lo que ha determinado de mí; y muchas cosas como estas hay en él.

Ja, Hij volbrengt, wat Hij over mij heeft besloten, Met al het andere, wat Hij heeft beschikt:

15 Por lo cual yo me espantaré delante de su rostro: consideraré, y temerle he.

En daarom ben ik voor Hem zo bang, Sidder ik, als ik aan Hem denk.

16 Dios ha enternecido mi corazón, y el Omnipotente me ha espantado.

Het is God, die mijn hart murw heeft geslagen, De Almachtige, die mij verschrikt;

17 ¿Por qué yo no fui cortado delante de las tinieblas, y cubrió con oscuridad mi rostro?

Neen, niet door de duisternis ben ik ontsteld Niet door het donker, dat mijn gelaat bedekt!