< Job 22 >
1 Y respondió Elifaz Temanita, y dijo:
Temani Eliphaz loh a doo tih,
2 ¿Traerá el hombre provecho a Dios? porque el sabio a sí mismo aprovecha.
Pathen te hlang loh s hmaiben a? Lungming khaw amah la dawk a hmaiben uh.
3 ¿Tiene su contentamiento el Omnipotente en que tú seas justificado? ¿o le viene algún provecho de que tú hagas perfectos tus caminos?
Na tang mai tih na mueluemnah mai akhaw, na khoboe soep cakhaw tlungthang hamla naep aya?
4 ¿Si porque te teme, te castigará, y vendrá contigo a juicio?
Na hinyahnah dongah nang te laitloeknah neh n'khuen tih nang n'tluung a?
5 Por cierto tu malicia es grande: y tus maldades no tienen fin.
Na boethae tangkik pawt nim? Nang kah thaesainah te a bawtnah om pawh.
6 Porque prendaste a tus hermanos sin causa, e hiciste desnudar las ropas de los desnudos.
Lunglilungla la na manuca na laikoi tih pumtling kah himbai te na pit pah.
7 No diste de beber agua al cansado, y al hambriento detuviste el pan.
Buhmueh rhathih te tui na tul pawt tih bungpong te buh na hloh pah.
8 Empero el violento tuvo la tierra, y el honrado habitó en ella.
Bantha aka khueh hlang loh amah hamla khohmuen a khueh tih a sokah khosa mikhmuh ah a dangrhoek.
9 Las viudas enviaste vacías, y los brazos de los huérfanos fueron quebrados,
Nuhmai te kuttling la na tueih tih cadah te a ban na phop pah.
10 Por tanto hay lazos al derredor de ti, y te turba espanto repentino:
Na kaepvai kah pael dongah he khaw na birhihnah neh buengrhuet na let.
11 O tinieblas, porque no veas; y abundancia de agua te cubre.
A hmuep khaw na hmu pawt tih tuili tui loh nang n'khuk.
12 ¿No está Dios en la altura de los cielos? Mira la altura de las estrellas como son altas.
Pathen tah vaan sang kah moenih a? So lah, aisi rhoek kah a lu tah pomsang uh te.
13 ¿Dirás pues: Qué sabe Dios? ¿cómo juzgará por medio de la oscuridad?
Te lalah, “Pathen te metlam a mingpha? Yinnah lamloh lai a tloek a?
14 Las nubes son su escondedero, y no ve: y por el cerco del cielo se pasea.
Anih te khomai loh a huep tih tueng pawh. Te vaengah vaan kah kueluek dongah cet,” na ti.
15 ¿Quieres tú guardar la senda antigua, que pisaron los varones perversos?
Boethae hlang rhoek loh a cawt khosuen caehlong nim na ngaithuen salah?
16 Los cuales fueron cortados antes de tiempo: cuyo fundamento fue como un río derramado:
A tonga uh vaengah a tue pawt ah khaw tuiva loh amih kah khoengim te a hawt pah.
17 Que decían a Dios: Apártate de nosotros: ¿y qué nos ha de hacer el Omnipotente?
“Pathen te mamih taeng lamloh nong saeh, Tlungthang loh mamih taengah balae a saii eh?” a ti uh.
18 Habiendo él henchido sus casas de bienes. Por tanto el consejo de ellos lejos sea de mí.
Amah loh amih im te hnothen a cung sak sitoe cakhaw halang kah cilsuep tah kai lamloh lakhla saeh.
19 Verán los justos, y gozarse han, y el inocente los escarnecerá.
Aka dueng rhoek loh a hmuh vaengah a kohoe uh tih ommongsitoe loh amih te a tamdaeng.
20 ¿Fue cortada nuestra substancia, habiendo consumido el fuego el resto de ellos?
Mamih kah thinnaeh a thup vetih amih kah a coih te hmai loh hlawp het pawt nim?
21 Ahora pues conciértate con él, y tendrás paz, y por ello te vendrá bien.
Amah neh hmaiben lamtah te nen te thuung laeh. Nang taengah hnothen ha pawk bitni.
22 Toma ahora la ley de su boca, y pon sus palabras en tu corazón.
A ka lamkah olkhueng mah doe laeh, a ol te khaw na thinko khuiah khueh laeh.
23 Si te tornares hasta el Omnipotente, serás edificado: alejarás de tu tienda la iniquidad.
Tlungthang taengla na mael atah n'thoh bitni dumlai mah na dap lamloh lakhla sak.
24 Y tendrás más oro que tierra, y como piedras de arroyos, oro de Ofir.
Pasing te laipi bangla, Ophir te soklong kah lungpang bangla khueh ngawn.
25 Y tu oro será el Todopoderoso; y tendrás plata a montones.
Te vaengah na pasing te tlungthang la, cak te na ki la poeh bitni.
26 Porque entonces te deleitarás en el Omnipotente, y alzarás a Dios tu rostro.
Te daengah ni Tlungthang dongah na ngailaem vetih Pathen taengla na maelhmai na dangrhoek bitni.
27 Orarás a él, y él te oirá, y pagarás tus votos.
A taengah na thangthui vaengah nang ol a yaak vetih na olcaeng khaw cung ni.
28 Y determinarás la cosa, y serte ha firme, y sobre tus caminos resplandecerá luz.
Olkhueh te na tuiphih vaengah nang hamla thoo vetih na longpuei ah vangnah loh a tue ni.
29 Cuando los otros fueren abatidos, dirás tú: Ensalzamiento: y al humilde de ojos salvará.
A kunyun uh vaengah koevoeinah na thui dae tlahoei mik ni a khang eh.
30 Un inocente escapará una isla: y en la limpieza de tus manos será guardada.
Ommongsitoe pawt khaw loeih vetih na kut kah cimcaihnah loh a loeih sak ni,” a ti.