< Job 19 >

1 Y respondió Job, y dijo:
Jòb pran lapawòl, li di konsa:
2 ¿Hasta cuándo angustiaréis mi alma: y me moleréis con palabras?
-Manyè sispann vire lòlòj mwen non! Manyè sispann kraze kouraj mwen ak tout pawòl sa yo?
3 Ya me habéis avergonzado diez veces: no tenéis vergüenza de afrentarme.
Tout tan n'ap plede joure m', n'ap trennen m' nan labou. Nou pa wont jan n'ap malmennen m' la a?
4 Sea así, que de cierto yo haya errado: conmigo se quedará mi yerro.
Menm si mwen ta fè sa m' pa t' dwe fè, ki jan pou sa ta ka fè nou mal?
5 Mas si vosotros os engrandeciereis contra mí, y redarguyereis contra mí mi oprobrio:
Nou konprann nou pi bon pase m'. Nou di se paske mwen antò kifè m'ap pase tray sa a.
6 Sabéd ahora, que Dios, me trastornó, y trajo al derredor su red sobre mí.
Nou pa wè se Bondye k'ap manyen avè m'. Se li menm ki pran m' nan pèlen.
7 He aquí, yo clamaré agravio, y no seré oído: daré voces, y no habrá juicio.
Si m' rele anmwe ansasen, pesonn p'ap reponn. Si m' mande jistis, pesonn p'ap kanpe pou defann mwen.
8 Cercó de vallado mi camino, y no pasaré; y sobre mis veredas puso tinieblas.
Bondye bare tout chemen devan mwen. M' pa ka pase. Li fè m' wè tou nwa devan mwen.
9 Quitóme mi honra, y quitó la corona de mi cabeza.
Li fè yo ban m' move non. Li fè m' pèdi tout byen m'.
10 Arrancóme al derredor, y me fui; e hizo ir, como de un árbol, mi esperanza.
Li minen m' tout jan. M'ap deperi. Li wete tout espwa m'. Mwen tankou yon pyebwa yo derasinen.
11 E hizo inflamar contra mí su furor; y contóme a sí entre sus enemigos.
Bondye ankòlè nèt sou mwen. Li konsidere m' tankou yon lènmi.
12 Vinieron sus ejércitos a una, y trillaron sobre mí su camino; y asentaron campo en derredor de mi tienda.
Li voye yon bann malè sou mwen yon grenn kou, tankou yon lame k'ap atake m'. Yo rive sou mwen san m' pa wè sa. Yo sènen m' anndan lakay mwen.
13 Mis hermanos hizo alejar de mí, y mis conocidos ciertamente se extrañaron de mí.
Bondye fè frè m' yo renka kò yo sou mwen. Zanmi m' yo kouri pou mwen.
14 Mis parientes se detuvieron; y mis conocidos se olvidaron de mí.
Tout fanmi mwen yo, tout bon zanmi m' yo disparèt. Moun mwen te konn resevwa lakay mwen bliye m'.
15 Los moradores de mi casa, y mis criadas, me tuvieron por extraño: extraño fui yo en sus ojos.
Ata sèvant lakay mwen pa rekonèt mwen. Pou yo, yo pa janm konnen m'.
16 Llamé a mi siervo, y no respondió; de mi propia boca le rogaba.
Si mwen rele yon domestik, li pa reponn mwen. Mwen te mèt lapriyè nan pye l', li pa okipe m'.
17 Mi aliento fue hecho extraño a mi mujer, y por los hijos de mi vientre le rogaba.
Madanm mwen pa ka pran sant mwen. Ata pwòp pitit mwen yo pè pwoche bò kote m'.
18 Aun los muchachos me menospreciaron: en levantándome, luego hablaban contra mí.
Tout timoun ap pase m' nan betiz. Si m' fè yon ti kanpe, yo pase m' nan tenten.
19 Todos los varones de mi secreto me aborrecieron; y los que yo amaba, se tornaron contra mí.
Pi bon zanmi m' yo ap gade m' ak degoutans. Sa m' pi renmen yo ap pale sou do m'.
20 Mi hueso se pegó a mi piel y a mi carne, y he escapado con el cuero de mis dientes.
Mwen tounen zo ak po. Sa ki rete pou m' mouri a pa anyen.
21 ¡Oh vosotros mis amigos tenéd compasión de mí, tenéd compasión de mí! porque la mano de Dios me ha tocado.
Nou se zanmi m'. Pitye pou mwen! Pitye! Se Bondye menm ki leve men sou mwen.
22 ¿Por qué me perseguís como Dios, y no os hartáis de mis carnes?
Poukisa pou nou leve dèyè m' tou menm jan ak Bondye? Koulye a, nou pa pèsekite m' kont nou?
23 ¿Quién diese ahora que mis palabras fuesen escritas? ¿Quién diese que se escribiesen en un libro?
Si sèlman te gen yon moun pou kouche pawòl mwen yo, pou ekri yo sou papye,
24 ¿Qué con cincel de hierro y con plomo fuesen en piedra esculpidas para siempre?
pou grave yo ak sizo sou wòch plat, pou yo toujou rete make!
25 Yo sé que mi Redentor vive, y que al fin se levantará sobre el polvo.
Mwen menm, mwen konnen moun ki gen pou vin pran defans mwen an byen vivan. Se li menm an dènye k'ap kanpe sou latè pou pale pou mwen.
26 Y después, desde este mi roto cuero, y desde mi propia carne tengo de ver a Dios:
Apre m' fin mouri, l'ap mete m' kanpe bò kote l'. M'a wè Bondye ak pwòp je m'.
27 Al cual yo tengo de ver por mí, y mis ojos le han de ver, y no otro, [aunque] mis riñones se consuman dentro de mí.
Se mwen menm menm k'ap wè l'. Se p'ap yon lòt moun! Kè m' ap fann,
28 ¿Por qué no decís: Por qué le perseguimos? pues que la raíz del negocio se halla en mí.
paske n'ap mande ki jan pou n' fè m' pase mizè ankò? Ki rezon n'ap jwenn nan mwen pou nou atake m'?
29 Teméd a vosotros delante de la espada; porque la ira de la espada de las maldades viene: porque sepáis que hay juicio.
Men, atansyon pou se pa sou nou nepe a tonbe, lè Bondye va soti pou pini moun ki antò yo. Lè sa a, n'a konnen gen yon moun k'ap jije tout bon.

< Job 19 >