Job 17
1 Mi huelgo es corrompido, mis días son cortados, y el sepulcro me está aparejado.
| روحم در هم شکسته، پایان زندگی من فرا رسیده و قبر آماده است تا مرا در خود جای دهد. |
2 Ya no hay conmigo sino escarnecedores, en cuyas amarguras se detienen mis ojos.
| مسخره‌کنندگان دور مرا گرفته‌اند. آنها را در همه جا می‌بینم. |
3 Pon ahora, y dáme fianzas contigo: ¿quién tocará ahora mi mano?
| هیچ‌کس بر بی‌گناهی من گواهی نمی‌دهد زیرا تو ای خدا، به ایشان حکمت نداده‌ای تا بتوانند مرا یاری دهند. ای خدا، نگذار آنها پیروز شوند. |
4 Porque el corazón de ellos has escondido de entendimiento: por tanto no los ensalzarás.
5 El que denuncia lisonjas a sus prójimos, los ojos de sus hijos desfallezcan.
| کسی که برای منفعت خویش بر ضد دوستانش سخن گوید، فرزندانش کور خواهند شد. |
6 El me ha puesto por parábola de pueblos, y delante de ellos he sido tamboril.
| خدا مرا مایهٔ تمسخر مردم گردانیده است و آنها به صورتم تف می‌اندازند. |
7 Y mis ojos se oscurecieron de desabrimiento, y todos mis pensamientos han sido como sombra.
| چشمانم از گریه تار شده و از من سایه‌ای بیش باقی نمانده است. |
8 Los rectos se maravillarán de esto, y el inocente se despertará contra el hipócrita.
| مردان درستکار وقتی مرا می‌بینند دچار حیرت می‌شوند. ولی سرانجام آدمهای بی‌گناه بر اشخاص نابکار پیروز خواهند شد، |
9 Mas el justo retendrá su carrera; y el limpio de manos aumentará la fuerza.
| و پاکان و درستکاران پیش خواهند رفت و قویتر و قویتر خواهند شد. |
10 Mas volvéd todos vosotros, y veníd ahora, y no hallaré entre vosotros sabio.
| اگر می‌توانید استدلال بهتری ارائه کنید، گرچه در بین شما که مقابل من ایستاده‌اید آدم فهمیده‌ای نمی‌بینم. |
11 Mis días se pasaron, y mis pensamientos fueron arrancados, los pensamientos de mi corazón.
| روزهای من سپری شده، امیدهایم به باد فنا رفته و آرزوهای دلم برآورده نشده است. |
12 Pusiéron me la noche por día, y la luz cercana delante de las tinieblas.
| دوستانم شب را روز و روز را شب می‌گویند! چگونه حقیقت را وارونه جلوه می‌دهند! |
| اگر بمیرم، در تاریکی فرو رفته و قبر را پدر و کرم را مادر و خواهر خود خواهم خواند. (Sheol h7585) |
14 A la huesa dije: Mi padre eres tú: a los gusanos: Mi madre, y mi hermano.
15 ¿Dónde pues estará ahora mi esperanza? y mi esperanza, ¿quién la verá?
| پس امید من کجاست؟ آیا کسی می‌تواند آن را پیدا کند؟ |
