Job 17
1 Mi huelgo es corrompido, mis días son cortados, y el sepulcro me está aparejado.
Mijn geest gebroken, mijn dagen geblust, Mij rest slechts het graf!
2 Ya no hay conmigo sino escarnecedores, en cuyas amarguras se detienen mis ojos.
Ben ik niet het mikpunt van spot, Verkwijnt niet mijn oog door de bittere verwijten?
3 Pon ahora, y dáme fianzas contigo: ¿quién tocará ahora mi mano?
Stel Uzelf bij U tot borg voor mijl; Wie anders zou voor mij handslag geven?
4 Porque el corazón de ellos has escondido de entendimiento: por tanto no los ensalzarás.
Want hùn hart hebt Gij voor inzicht gesloten, En daarom steken zij de hand niet uit;
5 El que denuncia lisonjas a sus prójimos, los ojos de sus hijos desfallezcan.
Men beklaagt het lot van zijn vrienden Terwijl de ogen versmachten van de eigen kinderen;
6 El me ha puesto por parábola de pueblos, y delante de ellos he sido tamboril.
Men heeft mij tot spreekwoord gemaakt bij de mensen, Ik ben een, wien men in het aangezicht spuwt!
7 Y mis ojos se oscurecieron de desabrimiento, y todos mis pensamientos han sido como sombra.
Mijn oog is dof van verdriet, Mijn leden zijn tot een schaduw vervluchtigd!
8 Los rectos se maravillarán de esto, y el inocente se despertará contra el hipócrita.
De braven ontstellen ervan, De onschuldige is jaloers op den boze:
9 Mas el justo retendrá su carrera; y el limpio de manos aumentará la fuerza.
Moet de rechtvaardige toch zijn weg maar bewandelen, Wie rein van handen is, zijn kracht nog verdubbelen?
10 Mas volvéd todos vosotros, y veníd ahora, y no hallaré entre vosotros sabio.
En daarom, hoe gij u allen wendt of keert, Een wijze vind ik onder u niet;
11 Mis días se pasaron, y mis pensamientos fueron arrancados, los pensamientos de mi corazón.
Mijn levensdagen zijn voorbij, Mijn plannen, mijn hartewensen vernield!
12 Pusiéron me la noche por día, y la luz cercana delante de las tinieblas.
Men maakt een dag van de nacht, Van duisternis het morgenlicht!
Kan ik nog hopen? Het dodenrijk is mijn huis, In de duisternis heb ik mijn leger gespreid; (Sheol h7585)
14 A la huesa dije: Mi padre eres tú: a los gusanos: Mi madre, y mi hermano.
Tot het graf geroepen: Gij zijt mijn vader, Tot de wormen: Gij zijt mijn moeder en zusters!
15 ¿Dónde pues estará ahora mi esperanza? y mi esperanza, ¿quién la verá?
Waar is mijn hoop, Mijn geluk, wie kan het ontdekken:
