Job 15
1 Y respondió Elifaz Temanita, y dijo:
A odpowiadając Elifas Temańczyk rzekł:
2 ¿Si responderá el sabio sabiduría ventosa, y henchirá su vientre de viento solano?
Izali mądry ma na wiatr mówić? albo napełniać wschodnim wiatrem myśl swoję?
3 ¿Disputará con palabras inútiles, y con razones sin provecho?
Przytaczając słowa niepożyteczne, i mowy, z których nie masz pożytku?
4 Tú también disipas el temor, y disminuyes la oración delante de Dios.
Zaiste ty psujesz bojaźń Bożą i znosisz modlitwy do Boga.
5 Porque tu boca declaró tu iniquidad, pues has escogido el lenguaje de los astutos.
Albowiem pokazują nieprawość twą usta twoje, chociażeś sobie obrał język chytrych,
6 Tu boca te condenará, y no yo; y tus labios testificarán contra ti.
Potępiają cię usta twoje, a nie ja; a wargi twoje świadczą przeciwko tobie.
7 ¿Naciste tú primero que Adam? ¿y fuiste tú creado antes de los collados?
Czyś się najpierwszym człowiekiem urodził? czyś przed pagórkami utworzony?
8 ¿Oíste tú el secreto de Dios, que detienes en ti solo la sabiduría?
Izażeś tajemnic Bożych słuchał, a nie masz mądrości jedno w tobie?
9 ¿Qué sabes tú que no lo sabemos? ¿qué entiendes tú que no se halle en nosotros?
Cóż ty umiesz, czego my nie wiemy? albo cóż ty rozumiesz, czegobyśmy my nie rozumieli?
10 Entre nosotros también hay cano, también hay viejo, mayor en días que tu padre.
I sędziwyć i starzec między nami jest starszy w latach niż ojciec twój.
11 ¿En tampoco tienes las consolaciones de Dios; y tienes alguna cosa oculta acerca de ti?
I lekceż sobie ważysz pociechy Boskie? i maszże jeszcze co tak skrytego w sobie?
12 ¿Por qué te toma tu corazón, y por qué guiñan tus ojos,
Czemuż cię tak uniosło serce twoje? Czemu mrugają oczy twoje?
13 Que respondas a Dios con tu espíritu, y saques tales palabras de tu boca?
Że tak odpowiada Bogu duch twój, a wypuszczasz z ust twoich takowe mowy?
14 ¿Qué cosa es el hombre para que sea limpio, y que se justifique el nacido de mujer?
Cóż jest człowiek, aby miał być czystym, albo żeby miał być sprawiedliwym, urodzony z niewiasty?
15 He aquí, que en sus santos no confía, y ni los cielos son limpios delante de sus ojos:
Oto i w świętych jego niemasz doskonałości, i niebiosa nie są czyste w oczach jego.
16 ¿Cuánto más el hombre abominable y vil, que bebe como agua la iniquidad?
Daleko więcej obrzydły jest, i nieużyteczny człowiek, który pije nieprawość jako wodę.
17 Escúchame: mostrarte he, y contarte he lo que he visto:
Okażęć, tylko mię słuchaj; a com widział, oznajmięć,
18 Lo que los sabios nos contaron de sus padres; y no lo encubrieron:
Co mędrzy powiedzieli, a nie zataili, co mieli od przodków swoich;
19 A los cuales solos fue dada la tierra; y no pasó extraño por medio de ellos.
Którym samym dana była ziemia, a żaden obcy nie przeszedł przez nię.
20 Todos los días del impío, él es atormentado de dolor, y el número de años es escondido al violento.
Po wszystkie dni swoje sam siebie niepobożny boleśnie trapi, a nie wiele lat zamierzono okrutnikowi.
21 Estruendos espantosos tiene en sus oídos, en la paz le vendrá quien le asuele.
Głos straszliwy brzmi w uszach jego, że czasu pokoju pustoszący przypadnie nań.
22 Él no creerá que ha de volver de las tinieblas, y siempre está mirando la espada.
Nie wierzy, żeby się miał nawrócić z ciemności, obawiając się zewsząd miecza.
23 Desasosegado viene a comer siempre, porque sabe que le está aparejado día de tinieblas.
Tuła się za chlebem, szukając gdzieby był; wie, że zgotowany jest dla niego dzień ciemności.
24 Tribulación y angustia le asombrará, y se esforzará contra él, como un rey aparejado para la batalla.
Straszą go utrapienie i ucisk, i zmocnią się przeciwko niemu jako król gotowy do boju.
25 Porque él extendió su mano contra Dios, y contra el Todopoderoso se esforzó.
Bo wyciągną przeciw Bogu rękę swą, a przeciwko Wszechmocnemu zmocnił się.
26 El le encontrará en la cerviz, en lo grueso de los hombros de sus escudos.
Natrze nań na szyję jego z gęstemi i wyniosłemi tarczami swemi.
27 Porque cubrió su rostro con su gordura: e hizo arrugas sobre los ijares.
Bo okrył twarz swą tłustością swoją, a fałdów mu się naczyniło na słabiźnie.
28 Y habitó las ciudades asoladas, las casas inhabitadas, que estaban puestas en montones.
I mieszka w miastach popustoszonych, i w domach, w których nie mieszkano, które się miały obrócić w kupę rumu.
29 No enriquecerá, ni será firme su potencia, ni extenderá por la tierra su hermosura.
Nie zbogaci się, i nie ostoi się majętność jego, ani się rozszerzy na ziemi doskonałość takowych.
30 No se escapará de las tinieblas: la llama secará su renuevo, y con el aliento de su boca perecerá.
Nie wynijdzie z ciemności; świeżą jego latorośl ususzy płomień, a zginie od ducha ust jego.
31 No será afirmado: en vanidad yerra: por lo cual en vanidad será trocado.
Nie wierzy, że w próżności jest, który błądzi; a że próżność będzie nagrodą jego.
32 Él será cortado antes de su tiempo, y sus renuevos no reverdecerán.
Przed wypełnieniem dni swoich wycięty będzie, a różdżka jego nie zakwitnie.
33 El perderá su agraz, como la vid; y como la oliva derramará su flor.
Jako winna macica utraci niedojrzałe grona swoje, a jako oliwa kwiat swój zrzuci.
34 Porque la compañía del hipócrita será asolada: y fuego consumirá las tiendas de cohecho.
Albowiem zgromadzenie obłudnych spustoszone będzie, a ogień pożre przybytki pobudowane za dary.
35 Concibieron dolor, y parieron iniquidad: y las entrañas de ellos meditan engaño.
Poczęli kłopot, a porodzili nieprawość; a żywot ich gotuje zdradę.
