Job 11
1 Y respondió Sofar Naamatita, y dijo:
Sofar iz Naama progovori tad i reče:
2 ¿Las muchas palabras, no han de tener respuesta? ¿Y el hombre parlero será justificado?
“Zar na riječi mnoge da se ne odvrati? Zar će se brbljavac još i opravdati?
3 ¿Tus mentiras harán callar los hombres? ¿y harás escarnio, y no habrá quien te avergüence?
Zar će tvoje trice ušutkati ljude, zar će ruganje ostat' neizrugano?
4 Tú dices: Mi manera de vivir es pura, y yo soy limpio delante de tus ojos.
Rekao si: 'Nauk moj je neporočan, u očima tvojim čist sam i bez ljage.'
5 Mas, ¡oh quién diera que Dios hablara, y abriera sus labios contigo!
Ali kada bi Bog htio progovorit' i otvorit usta da ti odgovori
6 Y que te declarara los secretos de la sabiduría: porque dos tantos mereces según la ley; y sabe que Dios te ha olvidado por tu iniquidad.
kada bi ti tajne mudrosti otkrio koje um nijedan ne može doumit', znao bi da ti za grijehe račun ište.
7 ¿Alcanzarás tú el rastro de Dios? ¿llegarás tú a la perfección del Todopoderoso?
Možeš li dubine Božje proniknuti, dokučiti savršenstvo Svesilnoga?
8 Es más alto que los cielos, ¿qué harás? es más profundo que el infierno, ¿cómo le conocerás? (Sheol h7585)
Od neba je više: što još da učiniš? Od Šeola dublje: što još da mudruješ? (Sheol h7585)
9 Su medida es más larga que la tierra, y más ancha que la mar.
Duže je od zemlje - šire je od mora!
10 Si cortare, o encerrare, o juntare, ¿quién le responderá?
Ako se povuče, ako te pograbi, ako na sud preda, tko će mu braniti?
11 Porque el conoce a los hombres vanos: y ve la iniquidad, ¿y no entenderá?
Jer on u čovjeku prozire prijevaru, vidi opačinu ako i ne gleda.
12 El hombre vano se hará entendido, aunque nazca como el pollino del asno montés.
Čovjek se bezuman obraća k pameti i divlji magarac uzdi se pokori.
13 Si tú preparares tu corazón, y extendieres a él tus manos:
Ako li srce svoje ti uspraviš i ruke svoje pružiš prema njemu,
14 Si alguna iniquidad está en tu mano, y la echares de ti, y no consintieres que en tus habitaciones more maldad:
ako li zloću iz ruku odbaciš i u šatoru svom ne daš zlu stana,
15 Entonces levantarás tu rostro de mancha, y serás fuerte, y no temerás;
čisto ćeš čelo moći tad podići, čvrst ćeš biti i bojati se nećeš.
16 Y olvidarás tu trabajo, y te acordarás de él, como de aguas que pasaron.
Svojih se kušnja nećeš sjećat' više kao ni vode koja je protekla.
17 Y en mitad de la siesta se levantará bonanza: resplandecerás, y serás como la mañana.
Jasnije će tvoj život sjat' no podne, tmina će se obratit' u svanuće.
18 Y confiarás, que habrá esperanza; y cabarás, y dormirás seguro.
U uzdanju svom živjet ćeš sigurno i zaštićen počivat ćeš u miru.
19 Y acostarte has, y no habrá quien te espante; y muchos te rogarán.
Kad legneš, nitko te buniti neće; mnogi će tvoju tražiti naklonost.
20 Mas los ojos de los malos se consumirán, y no tendrán refugio; y su esperanza será dolor de alma.
A zlikovcima ugasnut će oči, neće im više biti utočišta: izdahnut', bit će jedina im nada.”
