< Job 10 >

1 Mi alma es cortada en mi vida: por tanto yo soltaré mi queja sobre mí, y hablaré con amargura de mi alma.
Tædet animam meam vitæ meæ, dimittam adversum me eloquium meum, loquar in amaritudine animæ meæ.
2 Diré a Dios: No me condenes: házme entender por qué pleitéas conmigo.
Dicam Deo: Noli me condemnare: indica mihi cur me ita iudices.
3 ¿Parécete bien que oprimas, y que deseches la obra de tus manos, y que favorezcas el consejo de los impíos?
Numquid bonum tibi videtur, si calumnieris me, et opprimas me opus manuum tuarum, et consilium impiorum adiuves?
4 ¿Tienes tú ojos de carne? ¿ves tú como el hombre?
Numquid oculi carnei tibi sunt: aut sicut videt homo, et tu videbis?
5 ¿Tus días son como los días del hombre? ¿tus años son como los tiempos humanos,
Numquid sicut dies hominis dies tui, et anni tui sicut humana sunt tempora,
6 Que inquieras mi iniquidad, y busques mi pecado?
Ut quæras iniquitatem meam, et peccatum meum scruteris?
7 Sobre saber tú que yo no soy impío: y que no hay quien de tu mano libre.
Et scias quia nihil impium fecerim, cum sit nemo qui de manu tua possit eruere.
8 Tus manos me formaron, y me hicieron todo al derredor: ¿y hásme de deshacer?
Manus tuæ fecerunt me, et plasmaverunt me totum in circuitu: et sic repente præcipitas me?
9 Acuérdate ahora que como a lodo me hiciste: ¿y hásme de tornar en polvo?
Memento quæso quod sicut lutum feceris me, et in pulverem reduces me.
10 ¿No me fundiste como leche, y como un queso me cuajaste?
Nonne sicut lac mulsisti me, et sicut caseum me coagulasti?
11 Vestísteme de piel y carne, y cubrísteme de huesos y nervios.
Pelle et carnibus vestisti me: ossibus et nervis compegisti me.
12 Vida y misericordia hiciste conmigo; y tu visitación guardó mi espíritu.
Vitam et misericordiam tribuisti mihi, et visitatio tua custodivit spiritum meum.
13 Y estas cosas tienes guardadas en tu corazón: yo sé que esto está cerca de ti.
Licet hæc celes in corde tuo, tamen scio quia universorum memineris.
14 Si yo pequé acecharme has tú, y no me limpiarás de mi iniquidad.
Si peccavi, et ad horam pepercisti mihi: cur ab iniquitate mea mundum me esse non pateris?
15 Si fuere malo; ¡ay de mí! y si fuere justo, no levantaré mi cabeza, harto de deshonra, y de verme afligido.
Et si impius fuero, væ mihi est: et si iustus, non levabo caput, saturatus afflictione et miseria.
16 Y vas creciendo, cazándome como león: tornando, y haciendo en mí maravillas:
Et propter superbiam quasi leænam capies me, reversusque mirabiliter me crucias.
17 Renovando tus llagas contra mi, y aumentando conmigo tu furor, remudándose sobre mí ejércitos.
Instauras testes tuos contra me, et multiplicas iram tuam adversum me, et pœnæ militant in me.
18 ¿Por qué me sacaste del vientre? Muriera yo, y no me vieran ojos.
Quare de vulva eduxisti me? qui utinam consumptus essem ne oculus me videret.
19 Fuera, como si nunca hubiera sido, llevado desde el vientre a la sepultura.
Fuissem quasi non essem, de utero translatus ad tumulum.
20 ¿Mis días no son una poca cosa? cesa pues, y déjame, para que me esfuerce un poco,
Numquid non paucitas dierum meorum finietur brevi? dimitte ergo me, ut plangam paululum dolorem meum:
21 Antes que vaya, para no volver, a la tierra de tinieblas y de sombra de muerte:
Antequam vadam et non revertar, ad terram tenebrosam, et opertam mortis caligine:
22 Tierra de oscuridad y tenebrosa sombra de muerte, donde no hay orden; y que resplandece como la misma oscuridad.
Terram miseriæ et tenebrarum, ubi umbra mortis, et nullus ordo, sed sempiternus horror inhabitat.

< Job 10 >