Job 10
1 Mi alma es cortada en mi vida: por tanto yo soltaré mi queja sobre mí, y hablaré con amargura de mi alma.
| «لە ناخەوە قێزم لە ژیان دەبێتەوە، بە ئازادی سکاڵای خۆم دەردەبڕم، بە دڵێکی بریندارەوە قسە دەکەم. |
2 Diré a Dios: No me condenes: házme entender por qué pleitéas conmigo.
| بە خودا دەڵێم: بڕیاری تاوانباریم بەسەردا مەسەپێنە! تێمبگەیەنە بۆچی دادگاییم دەکەیت. |
3 ¿Parécete bien que oprimas, y que deseches la obra de tus manos, y que favorezcas el consejo de los impíos?
| ئایا بەلاتەوە باشە ستەم بکەیت، ئەوەی بە دەستی خۆت دروستت کرد، زەلیلی بکەیت؟ بە پیلانی بەدکاران پێبکەنیت؟ |
4 ¿Tienes tú ojos de carne? ¿ves tú como el hombre?
| ئایا چاوی گۆشتیت هەیە؟ ئایا وەک چاوی مرۆڤ دەبینیت؟ |
5 ¿Tus días son como los días del hombre? ¿tus años son como los tiempos humanos,
| ئایا ڕۆژگارت وەک ڕۆژگاری مرۆڤە، یان تەمەنت وەک تەمەنی ئێمە دیاریکراوە؟ |
6 Que inquieras mi iniquidad, y busques mi pecado?
| بۆچی بەدوای تاوانمدا دەگەڕێیت و چاو بۆ گوناهم دەگێڕیت؟ |
7 Sobre saber tú que yo no soy impío: y que no hay quien de tu mano libre.
| هەرچەندە تۆ دەزانیت کە من تاوانبار نیم و کەسیش نییە لە دەستی تۆ فریام بکەوێت. |
8 Tus manos me formaron, y me hicieron todo al derredor: ¿y hásme de deshacer?
| «دەستەکانی تۆ منیان پێکهێنا و دروستیان کردم، ئایا دەستت دەگێڕیتەوە سەرم و لەناوم دەبەیت؟ |
9 Acuérdate ahora que como a lodo me hiciste: ¿y hásme de tornar en polvo?
| لەبیرت نەچێت کە تۆ وەک قوڕ شێوەی منت کێشا، ئایا ئێستا دەمگەڕێنیتەوە بۆ خۆڵ؟ |
10 ¿No me fundiste como leche, y como un queso me cuajaste?
| ئایا وەک شیر منت نەچۆڕاند و وەک پەنیر منت نەمەیاند؟ |
11 Vestísteme de piel y carne, y cubrísteme de huesos y nervios.
| بە پێست و گۆشت منت پۆشی و بە ئێسک و ماسوولکە منت چنی. |
12 Vida y misericordia hiciste conmigo; y tu visitación guardó mi espíritu.
| ژیان و خۆشەویستی نەگۆڕت پێ بەخشیم، چاودێریی تۆ ڕۆحی منی پاراست. |
13 Y estas cosas tienes guardadas en tu corazón: yo sé que esto está cerca de ti.
| «بەڵام ئەمەت لە دڵی خۆتدا شاردەوە، من زانیم کە چیت لە دڵدایە. |
14 Si yo pequé acecharme has tú, y no me limpiarás de mi iniquidad.
| ئەگەر گوناه بکەم، چاودێریم دەکەیت و لە تاوانەکەم بێبەریم ناکەیت. |
15 Si fuere malo; ¡ay de mí! y si fuere justo, no levantaré mi cabeza, harto de deshonra, y de verme afligido.
| ئەگەر تاوانبار بم، قوڕبەسەرم! ئەگەر بێتاوانیش بم، ناتوانم شانازی پێوە بکەم، چونکە من تێرم لە شەرمەزاری و زەلیلی خۆم بینی. |
16 Y vas creciendo, cazándome como león: tornando, y haciendo en mí maravillas:
| ئەگەر سەرم بەرز بکەمەوە وەک شێر ڕاوم دەکەیت، دەگەڕێیتەوە و سامی خۆتم نیشان دەدەیت. |
17 Renovando tus llagas contra mi, y aumentando conmigo tu furor, remudándose sobre mí ejércitos.
| شایەتەکانت لە دژم نوێ دەکەیتەوە و تووڕەیی خۆتم لەسەر زیاد دەکەیت و یەک لەدوای یەک هێزەکانت دەنێریتە سەرم. |
18 ¿Por qué me sacaste del vientre? Muriera yo, y no me vieran ojos.
| «ئیتر بۆچی لە سکی دایکمەوە دەرتهێنام؟ خۆزگە بفەوتامایە و ئەو کاتە هیچ چاوێکیش نەیدەبینیم. |
19 Fuera, como si nunca hubiera sido, llevado desde el vientre a la sepultura.
| وەک ئەوەی نەبووبم، وا دەبوو، لە سکی دایکمەوە بۆ گۆڕ دەبردرام. |
20 ¿Mis días no son una poca cosa? cesa pues, y déjame, para que me esfuerce un poco,
| ئایا ڕۆژگارم کەم نییە؟ بەرمدە! وازم لێ بهێنە! با تاوێک زەردەخەنە بێتە سەر لێوم، |
21 Antes que vaya, para no volver, a la tierra de tinieblas y de sombra de muerte:
| پێش ئەوەی بڕۆم و ئیتر نەگەڕێمەوە، بۆ خاکی تەمومژ و سێبەری مەرگ، |
22 Tierra de oscuridad y tenebrosa sombra de muerte, donde no hay orden; y que resplandece como la misma oscuridad.
| خاکی تاریکی، وەک شەوەزەنگ، سێبەری مەرگ و ناڕێکی، خۆرهەڵاتنیشی وەک شەوەزەنگە.» |
