Eclesiastés 6

1 Hay otro mal que he visto debajo del cielo, y muy común entre los hombres:

I vidjeh: ima još jedno zlo pod suncem i teško tišti ljude.

2 Hombre, a quien Dios dio riquezas, y hacienda, y honra, y nada le falta de todo lo que su alma desea; y Dios no le dio facultad de comer de ello; antes los extraños se lo comen: esto vanidad es, y enfermedad trabajosa.

Nekomu Bog udijeli bogatstvo i blago i počasti te ima sve što mu duša poželi, ali mu ne udijeli da to i uživa, nego uživa tuđinac. To je ispraznost i grdna nevolja.

3 Si el hombre engendrare cien hijos, y viviere muchos años, y los días de su edad fueren asaz; si su alma no se hartó del bien, y también careció de sepultura; yo digo que el abortivo es mejor que él.

I velim: bolje je nedonošče od onoga koji bi rodio stotinu djece i živio mnogo godina, a sam se ne bi naužio dobra niti bi imao pogreba;

4 Porque en vano vino, y a tinieblas va, y con tinieblas será cubierto su nombre.

jer je nedonošče uzalud došlo i u tamu otišlo i ime mu je tamom pokriveno;

5 Aunque no haya visto el sol, ni conocido nada, más reposo tiene este, que aquel.

sunca čak ne vidje niti spozna - a spokojnije je od onoga.

6 Porque si viviere mil años dos veces, y no gozó del bien; cierto todos van a un lugar.

Pa kad bi takav živio i dvije tisuće godina, a svojeg dobra ne bi uživao, zar ne odlaze obojica jednako na isto mjesto?

7 Todo el trabajo del hombre es para su boca, y con todo eso, su deseo no se harta.

Čovjek se trudi samo da bi jeo, a želudac njegov nikad da se nasiti.

8 Porque ¿qué más tiene el sabio que el insensato? ¿Qué más tiene el pobre que supo caminar entre los vivos?

Jer po čemu je mudrac bolji od luđaka i što reći o siromahu koji se umije držati pred ljudima?

9 Mas vale vista de ojos, que deseo que pasa; y también esto es vanidad, y aflicción de espíritu.

Bolje je očima vidjeti nego duhom lutati. I to je ispraznost i pusta tlapnja.

10 El que es, ya su nombre ha sido nombrado, y se sabe, que es hombre; y que no podrá contender con el que es más fuerte que él.

Što je već bilo, ime ima; i zna se što je čovjek; i on se ne može parbiti s jačim od sebe.

11 Ciertamente las muchas palabras multiplican la vanidad. ¿Qué más tiene el hombre?

Što više riječi, to veća ispraznost svega, i koja je od toga korist čovjeku?

12 Porque ¿quién sabe cual es el bien del hombre en la vida todos los días de la vida de su vanidad, que los pasa como sombra? Porque ¿quién enseñará al hombre que será después de él debajo del sol?

Tko zna što je dobro čovjeku u životu njegovu, za ono malo dana koje tako isprazno živi, koji mu prolaze kao sjena? Tko će kazati čovjeku što će biti poslije njega pod suncem?