Hechos 22

1 Varones hermanos, y padres, oíd mi defensa que hago ahora ante vosotros.

ഹേ പിതൃഗണാ ഹേ ഭ്രാതൃഗണാഃ, ഇദാനീം മമ നിവേദനേ സമവധത്ത|

2 (Y como oyeron que les hablaba en lengua Hebrea, le dieron más silencio; ) y dijo:

തദാ സ ഇബ്രീയഭാഷയാ കഥാം കഥയതീതി ശ്രുത്വാ സർവ്വേ ലോകാ അതീവ നിഃശബ്ദാ സന്തോഽതിഷ്ഠൻ|

3 Yo de cierto soy hombre Judío, nacido en Tarso de Cilicia, mas criado en esta ciudad a los pies de Gamaliel, enseñado conforme a la verdad de la ley de los padres, y siendo zeloso de la ley de Dios, como todos vosotros sois hoy.

പശ്ചാത് സോഽകഥയദ് അഹം യിഹൂദീയ ഇതി നിശ്ചയഃ കിലികിയാദേശസ്യ താർഷനഗരം മമ ജന്മഭൂമിഃ, ഏതന്നഗരീയസ്യ ഗമിലീയേലനാമ്നോഽധ്യാപകസ്യ ശിഷ്യോ ഭൂത്വാ പൂർവ്വപുരുഷാണാം വിധിവ്യവസ്ഥാനുസാരേണ സമ്പൂർണരൂപേണ ശിക്ഷിതോഽഭവമ് ഇദാനീന്തനാ യൂയം യാദൃശാ ഭവഥ താദൃശോഽഹമപീശ്വരസേവായാമ് ഉദ്യോഗീ ജാതഃ|

4 Que he perseguido este camino hasta la muerte, atando y entregando en cárceles varones y mujeres,

മതമേതദ് ദ്വിഷ്ട്വാ തദ്ഗ്രാഹിനാരീപുരുഷാൻ കാരായാം ബദ്ധ്വാ തേഷാം പ്രാണനാശപര്യ്യന്താം വിപക്ഷതാമ് അകരവമ്|

5 Como también el sumo sacerdote me es testigo, y toda la asamblea de los ancianos: de los cuales también tomando cartas para los hermanos, iba a Damasco, a fin de traer atados a Jerusalem a los que estuviesen allí, para que fuesen castigados.

മഹായാജകഃ സഭാസദഃ പ്രാചീനലോകാശ്ച മമൈതസ്യാഃ കഥായാഃ പ്രമാണം ദാതും ശക്നുവന്തി, യസ്മാത് തേഷാം സമീപാദ് ദമ്മേഷകനഗരനിവാസിഭ്രാതൃഗണാർഥമ് ആജ്ഞാപത്രാണി ഗൃഹീത്വാ യേ തത്ര സ്ഥിതാസ്താൻ ദണ്ഡയിതും യിരൂശാലമമ് ആനയനാർഥം ദമ്മേഷകനഗരം ഗതോസ്മി|

6 Mas aconteció, que yendo yo, y llegando cerca de Damasco, como a medio día, de repente me rodeó mucha luz del cielo;

കിന്തു ഗച്ഛൻ തന്നഗരസ്യ സമീപം പ്രാപ്തവാൻ തദാ ദ്വിതീയപ്രഹരവേലായാം സത്യാമ് അകസ്മാദ് ഗഗണാന്നിർഗത്യ മഹതീ ദീപ്തി ർമമ ചതുർദിശി പ്രകാശിതവതീ|

7 Y caí en el suelo, y oí una voz que me decía: Saulo, Saulo, ¿por qué me persigues?

തതോ മയി ഭൂമൗ പതിതേ സതി, ഹേ ശൗല ഹേ ശൗല കുതോ മാം താഡയസി? മാമ്പ്രതി ഭാഷിത ഏതാദൃശ ഏകോ രവോപി മയാ ശ്രുതഃ|

8 Yo entonces respondí: ¿Quién eres, Señor? Y díjome: Yo soy Jesús el Nazareno, a quien tú persigues.

തദാഹം പ്രത്യവദം, ഹേ പ്രഭേ കോ ഭവാൻ? തതഃ സോഽവാദീത് യം ത്വം താഡയസി സ നാസരതീയോ യീശുരഹം|

9 Y los que estaban conmigo, vieron a la verdad la luz, y se espantaron; mas no oyeron la voz del que hablaba conmigo.

മമ സങ്ഗിനോ ലോകാസ്താം ദീപ്തിം ദൃഷ്ട്വാ ഭിയം പ്രാപ്താഃ, കിന്തു മാമ്പ്രത്യുദിതം തദ്വാക്യം തേ നാബുധ്യന്ത|

10 Y dije: ¿Qué haré, Señor? Y el Señor me dijo: Levántate, y vé a Damasco, y allí te será dicho de todo lo que te está determinado que hagas.

തതഃ പരം പൃഷ്ടവാനഹം, ഹേ പ്രഭോ മയാ കിം കർത്തവ്യം? തതഃ പ്രഭുരകഥയത്, ഉത്ഥായ ദമ്മേഷകനഗരം യാഹി ത്വയാ യദ്യത് കർത്തവ്യം നിരൂപിതമാസ്തേ തത് തത്ര ത്വം ജ്ഞാപയിഷ്യസേ|

11 Y como yo no veía por causa de la gloria de aquella luz, llevado de la mano por los que estaban conmigo, vine a Damasco.

അനന്തരം തസ്യാഃ ഖരതരദീപ്തേഃ കാരണാത് കിമപി ന ദൃഷ്ട്വാ സങ്ഗിഗണേന ധൃതഹസ്തഃ സൻ ദമ്മേഷകനഗരം വ്രജിതവാൻ|

12 Entonces un cierto Ananías, varón piadoso conforme a la ley, que tenía buen testimonio de todos los Judíos que allí moraban,

തന്നഗരനിവാസിനാം സർവ്വേഷാം യിഹൂദീയാനാം മാന്യോ വ്യവസ്ഥാനുസാരേണ ഭക്തശ്ച ഹനാനീയനാമാ മാനവ ഏകോ

13 Viniendo a mí, y presentándose, me dijo: Saulo hermano, recibe la vista. Y yo en aquella misma hora le miré.

മമ സന്നിധിമ് ഏത്യ തിഷ്ഠൻ അകഥയത്, ഹേ ഭ്രാതഃ ശൗല സുദൃഷ്ടി ർഭവ തസ്മിൻ ദണ്ഡേഽഹം സമ്യക് തം ദൃഷ്ടവാൻ|

14 Y él dijo: El Dios de nuestros Padres te ha escogido, para que conocieses su voluntad, y vieses a aquel Justo, y oyeses la voz de su boca;

തതഃ സ മഹ്യം കഥിതവാൻ യഥാ ത്വമ് ഈശ്വരസ്യാഭിപ്രായം വേത്സി തസ്യ ശുദ്ധസത്ത്വജനസ്യ ദർശനം പ്രാപ്യ തസ്യ ശ്രീമുഖസ്യ വാക്യം ശൃണോഷി തന്നിമിത്തമ് അസ്മാകം പൂർവ്വപുരുഷാണാമ് ഈശ്വരസ്ത്വാം മനോനീതം കൃതവാനം|

15 Porque has de ser testigo suyo a todos los hombres de lo que has visto y oído.

യതോ യദ്യദ് അദ്രാക്ഷീരശ്രൗഷീശ്ച സർവ്വേഷാം മാനവാനാം സമീപേ ത്വം തേഷാം സാക്ഷീ ഭവിഷ്യസി|

16 Ahora pues, ¿por qué te detienes? Levántate, y sé bautizado, y lava tus pecados, invocando su nombre.

അതഏവ കുതോ വിലമ്ബസേ? പ്രഭോ ർനാമ്നാ പ്രാർഥ്യ നിജപാപപ്രക്ഷാലനാർഥം മജ്ജനായ സമുത്തിഷ്ഠ|

17 Y me aconteció, vuelto a Jerusalem, que orando en el templo, fui arrebatado fuera de mí,

തതഃ പരം യിരൂശാലമ്നഗരം പ്രത്യാഗത്യ മന്ദിരേഽഹമ് ഏകദാ പ്രാർഥയേ, തസ്മിൻ സമയേഽഹമ് അഭിഭൂതഃ സൻ പ്രഭൂം സാക്ഷാത് പശ്യൻ,

18 Y le ví que me decía: Dáte priesa, y sal prestamente fuera de Jerusalem; porque no recibirán tu testimonio de mí.

ത്വം ത്വരയാ യിരൂശാലമഃ പ്രതിഷ്ഠസ്വ യതോ ലോകാമയി തവ സാക്ഷ്യം ന ഗ്രഹീഷ്യന്തി, മാമ്പ്രത്യുദിതം തസ്യേദം വാക്യമ് അശ്രൗഷമ്|

19 Y yo dije: Señor, ellos saben que yo encerraba en cárcel, y azotaba por las sinagogas a los que creían en ti;

തതോഹം പ്രത്യവാദിഷമ് ഹേ പ്രഭോ പ്രതിഭജനഭവനം ത്വയി വിശ്വാസിനോ ലോകാൻ ബദ്ധ്വാ പ്രഹൃതവാൻ,

20 Y cuando se derramaba la sangre de Esteban tu mártir, yo también estaba presente, y consentía a su muerte, y guardaba las ropas de los que le mataban.

തഥാ തവ സാക്ഷിണഃ സ്തിഫാനസ്യ രക്തപാതനസമയേ തസ്യ വിനാശം സമ്മന്യ സന്നിധൗ തിഷ്ഠൻ ഹന്തൃലോകാനാം വാസാംസി രക്ഷിതവാൻ, ഏതത് തേ വിദുഃ|

21 Y me dijo: Vé, porque yo te tengo que enviar lejos a los Gentiles.

തതഃ സോഽകഥയത് പ്രതിഷ്ഠസ്വ ത്വാം ദൂരസ്ഥഭിന്നദേശീയാനാം സമീപം പ്രേഷയിഷ്യേ|

22 Y le oyeron hasta esta palabra; y entonces alzaron la voz, diciendo: Quita de la tierra a un tal hombre; porque no conviene que viva.

തദാ ലോകാ ഏതാവത്പര്യ്യന്താം തദീയാം കഥാം ശ്രുത്വാ പ്രോച്ചൈരകഥയൻ, ഏനം ഭൂമണ്ഡലാദ് ദൂരീകുരുത, ഏതാദൃശജനസ്യ ജീവനം നോചിതമ്|

23 Y dando ellos voces, y arrojando sus ropas, y echando polvo al aire,

ഇത്യുച്ചൈഃ കഥയിത്വാ വസനാനി പരിത്യജ്യ ഗഗണം പ്രതി ധൂലീരക്ഷിപൻ

24 Mandó el tribuno que le llevasen a la fortaleza; y ordenó que fuese examinado con azotes, para saber por qué causa clamaban así contra él.

തതഃ സഹസ്രസേനാപതിഃ പൗലം ദുർഗാഭ്യന്തര നേതും സമാദിശത്| ഏതസ്യ പ്രതികൂലാഃ സന്തോ ലോകാഃ കിന്നിമിത്തമ് ഏതാവദുച്ചൈഃസ്വരമ് അകുർവ്വൻ, ഏതദ് വേത്തും തം കശയാ പ്രഹൃത്യ തസ്യ പരീക്ഷാം കർത്തുമാദിശത്|

25 Y como le ataban con correas, Pablo dijo al centurión que estaba presente: ¿Os es lícito azotar a un hombre Romano, sin ser condenado?

പദാതയശ്ചർമ്മനിർമ്മിതരജ്ജുഭിസ്തസ്യ ബന്ധനം കർത്തുമുദ്യതാസ്താസ്തദാനീം പൗലഃ സമ്മുഖസ്ഥിതം ശതസേനാപതിമ് ഉക്തവാൻ ദണ്ഡാജ്ഞായാമ് അപ്രാപ്തായാം കിം രോമിലോകം പ്രഹർത്തും യുഷ്മാകമ് അധികാരോസ്തി?

26 Y como el centurión oyó esto, fue al tribuno, y le dio aviso, diciendo: Mira lo que vas a hacer; porque este hombre es Romano.

ഏനാം കഥാം ശ്രുത്വാ സ സഹസ്രസേനാപതേഃ സന്നിധിം ഗത്വാ താം വാർത്താമവദത് സ രോമിലോക ഏതസ്മാത് സാവധാനഃ സൻ കർമ്മ കുരു|

27 Y viniendo el tribuno le dijo: Díme, ¿eres tú Romano? Y él dijo: Sí.

തസ്മാത് സഹസ്രസേനാപതി ർഗത്വാ തമപ്രാക്ഷീത് ത്വം കിം രോമിലോകഃ? ഇതി മാം ബ്രൂഹി| സോഽകഥയത് സത്യമ്|

28 Y respondió el tribuno: Yo con mucha suma de dinero alcancé esta ciudadanía. Entonces Pablo dijo: Mas yo aun soy nacido ciudadano.

തതഃ സഹസ്രസേനാപതിഃ കഥിതവാൻ ബഹുദ്രവിണം ദത്ത്വാഹം തത് പൗരസഖ്യം പ്രാപ്തവാൻ; കിന്തു പൗലഃ കഥിതവാൻ അഹം ജനുനാ തത് പ്രാപ്തോഽസ്മി|

29 Así que, luego se apartaron de él los que le habían de examinar; y aun el tribuno también tuvo temor, entendido que era Romano, por haberle atado.

ഇത്ഥം സതി യേ പ്രഹാരേണ തം പരീക്ഷിതും സമുദ്യതാ ആസൻ തേ തസ്യ സമീപാത് പ്രാതിഷ്ഠന്ത; സഹസ്രസേനാപതിസ്തം രോമിലോകം വിജ്ഞായ സ്വയം യത് തസ്യ ബന്ധനമ് അകാർഷീത് തത്കാരണാദ് അബിഭേത്|

30 Y el día siguiente queriendo saber de cierto la causa por qué era acusado de los Judíos, le soltó de las prisiones, y mandó venir a los príncipes de los sacerdotes, y a todo su concilio; y sacando a Pablo, le presentó delante de ellos.

യിഹൂദീയലോകാഃ പൗലം കുതോഽപവദന്തേ തസ്യ വൃത്താന്തം ജ്ഞാതും വാഞ്ഛൻ സഹസ്രസേനാപതിഃ പരേഽഹനി പൗലം ബന്ധനാത് മോചയിത്വാ പ്രധാനയാജകാൻ മഹാസഭായാഃ സർവ്വലോകാശ്ച സമുപസ്ഥാതുമ് ആദിശ്യ തേഷാം സന്നിധൗ പൗലമ് അവരോഹ്യ സ്ഥാപിതവാൻ|