Cantar de los Cantares 2

1 Soy la rosa de Sarón Y el lirio de los valles.

Jam jest jako róża Sarońska, a lilija przy dolinach.

2 Como el lirio entre los espinos, Así es mi amada entre las doncellas.

Jako lilija między cierniem, tak przyjaciółka moja między pannami.

3 Como el manzano entre los árboles del bosque, Así es mi amado entre los jóvenes. A su sombra deseo sentarme y comer sus dulces frutos.

Jako jabłoń między drzewem leśnem, tak miły mój między młodzieńcami. Pragnęłam siedzieć w cieniu jego, i siedzę; bo owoc jego słodki jest ustom moim.

4 Él me lleva a la sala del banquete, Y su estandarte sobre mí es amor.

Wprowadził mię w dom wina, mając za chorągiew miłość przeciwko mnie.

5 ¡Susténtenme con pasas, Confórtenme con manzanas, Porque estoy enferma de amor!

Oczerstwijcie mię temi flaszami, posilcie mię temi jabłkami; boć omdlewam od miłości.

6 ¡Su izquierda esté bajo mi cabeza, Y su derecha me abrace!

Lewica jego pod głową moją, a prawica jego obłapia mię.

7 ¡Oh hijas de Jerusalén, Las conjuro por las gacelas y por los venados del campo, Que no despierten ni hagan velar al amor hasta que quiera!

Poprzysięgam was, córki Jeruzalemskie! przez sarny i łanie polne, abyście nie budziły i nie przerywały snu miłego mego, dokąd nie zechce.

8 ¡La voz de mi amado! ¡Allí salta sobre las montañas, Brinca sobre las colinas!

Głos miłego mego! oto on idzie skacząc po tych górach, a poskakując po tych pagórkach.

9 Mi amado es como un venado o un cervatillo. ¡Miren! Está tras nuestro muro y mira por las ventanas. Observa por las celosías.

Miły mój podobny jest sarnie, albo młodemu jelonkowi; oto on stoi za ścianą naszą, wygląda z okien, patrzy przez kraty.

10 Mi amado habló: ¡Oh amada mía, hermosa mía, levántate y sal conmigo!

Ozwał się miły mój, a rzekł mi: Wstań, przyjaciółko moja! piękna moja! a pójdź.

11 Porque pasó el invierno. La lluvia cesó y se fue.

Albowiem oto minęła zima! deszcz przeszedł, i przestał.

12 Las flores aparecen en la tierra, El tiempo de la poda llegó Y la voz de la tórtola se oye en nuestra tierra.

Kwiatki się ukazują na ziemi; czas śpiewania przyszedł, a głos synogarlicy słychać w ziemi naszej.

13 La higuera ya madura sus brevas, Y las vides en flor exhalan su aroma. ¡Levántate, oh amada mía, Hermosa mía, y ven!

Figowe drzewo wypuściło niedojrzałe figi swoje, a macice winne rozkwitłe, wonią wydały; wstańże przyjaciółko moja, piękna moja! a pójdź.

14 ¡Oh paloma mía! Tú, que anidas en las grietas de la peña, En los escarpados parajes: ¡Muéstrate! ¡Hazme oír tu voz! Porque dulce es tu voz y hermoso tu rostro.

Gołębico moja mieszkająca w rozpadlinach skalnych, w skrytościach przykrych! okaż mi oblicze twoje, niech usłyszę głos twój; albowiem głos twój wdzięczny, a oblicze twoje pożądane.

15 Cácennos las zorras, Las zorras pequeñas que echan a perder las viñas, ¡Nuestras viñas en flor!

Połapcie nam liszki, liszki małe, które psują winnice; ponieważ winnice nasze kwitną.

16 ¡Mi amado es mío y yo suya! Él pastorea entre los lirios

Miły mój jest mój, a jam jest jego, który pasie między lilijami;

17 Hasta que refresque el día y huyan las sombras. ¡Vuelve, oh amado mío! Sé como el venado o el cervatillo sobre las montañas de Béter.

Ażby się okazał ten dzień, a cienie przeminęły. Nawróć się, bądź podobny, miły mój! sarnie albo jelonkowi młodemu na górach Beter.