< Romanos 6 >
1 Entonces ¿qué diremos? ¿Permanezcamos en el pecado para que abunde la gracia?
Quid ergo dicemus? Manebimus in peccato ut gratia abundet?
2 ¡Claro que no! Porque los que morimos al pecado, ¿cómo seguiremos aún en él?
Absit. Qui enim mortui sumus peccato, quomodo adhuc vivemus in illo?
3 ¿No saben [ustedes] que los bautizados en Cristo Jesús fuimos bautizados en su muerte?
An ignoratis fratres quia quicumque baptizati sumus in Christo Iesu, in morte ipsius baptizati sumus?
4 Por medio del bautismo fuimos sepultados con Él para la muerte, a fin de que como Cristo fue resucitado de entre [los] muertos por medio de la majestad del Padre, también nosotros andemos en vida nueva.
Consepulti enim sumus cum illo per baptismum in mortem: ut quomodo Christus surrexit a mortuis per gloriam Patris, ita et nos in novitate vitae ambulemus.
5 Porque si nos unimos en la semejanza de su muerte, también nos uniremos a la semejanza de su resurrección.
Si enim complantati facti sumus similitudini mortis eius: simul et resurrectionis erimus.
6 Sabemos que nuestro viejo ser fue crucificado con [Él], a fin de que el cuerpo pecaminoso quedara sin fuerza para que no sirvamos más al pecado.
Hoc scientes, quia vetus homo noster simul crucifixus est, ut destruatur corpus peccati, et ultra non serviamus peccato.
7 Porque el que murió fue liberado del pecado.
Qui enim mortuus est, iustificatus est a peccato.
8 Si morimos con Cristo, creemos que también viviremos con Él.
Si autem mortui sumus cum CHRISTO: credimus quia simul etiam vivemus cum illo:
9 Sabemos que Cristo, Quien fue resucitado de entre [los] muertos, ya no muere. La muerte ya no lo domina.
scientes quod Christus resurgens ex mortuis iam non moritur, et mors illi ultra non dominabitur.
10 Porque el que murió, murió una vez por todas al pecado, pero el que vive, vive para Dios.
Quod enim mortuus est peccato, mortuus est semel: quod autem vivit, vivit Deo.
11 Así también ustedes, considérense ciertamente muertos al pecado, pero vivos para Dios en Cristo Jesús.
Ita et vos existimate, vos mortuos quidem esse peccato, viventes autem Deo, in Christo Iesu Domino nostro.
12 Por tanto, no reine [el] pecado en su cuerpo mortal, para que obedezcan a sus desordenados deleites sensuales.
Non ergo regnet peccatum in vestro mortali corpore ut obediatis concupiscentiis eius.
13 Ni tampoco presenten sus miembros como instrumentos de iniquidad para el pecado, sino preséntense ustedes mismos a Dios como vivos entre [los] muertos, y sus miembros a Dios como armas de justicia.
Sed neque exhibeatis membra vestra arma iniquitatis peccato: sed exhibete vos Deo, tamquam ex mortuis viventes: et membra vestra arma iustitiae Deo.
14 Porque el pecado no tendrá dominio sobre ustedes, pues no están bajo [la] Ley, sino bajo [la ]gracia.
Peccatum enim vobis non dominabitur: non enim sub lege estis, sed sub gratia.
15 ¿Entonces, qué diremos? ¿Pecaremos porque no estamos bajo [la ]Ley, sino bajo [la ]gracia? ¡Claro que no!
Quid ergo? peccabimus, quoniam non sumus sub lege, sed sub gratia? Absit.
16 ¿No saben que son esclavos de aquel a quien se presentan para obedecerle, sea del pecado para muerte o de la obediencia para justicia?
An nescitis quoniam cui exhibetis vos servos ad obediendum, servi estis eius, cui obeditis, sive peccati ad mortem, sive obeditionis ad iustitiam?
17 Pero gracias a Dios que, aunque eran esclavos del pecado, obedecieron de corazón la doctrina a la cual se entregaron.
Gratias autem Deo quod fuistis servi peccati, obedistis autem ex corde in eam formam doctrinae, in quam traditi estis.
18 Como se libraron del pecado, se esclavizaron a la justicia.
Liberati autem a peccato, servi facti estis iustitiae.
19 Hablo como humano por causa de la debilidad de su naturaleza humana. Porque así como presentaron sus miembros como esclavos a la impureza [para] la iniquidad, ahora preséntenlos como esclavos a la justicia para santificación.
Humanum dico, propter infirmitatem carnis vestrae: sicut enim exhibuistis membra vestra servire immunditiae, et iniquitati ad iniquitatem, ita nunc exhibete membra vestra servire iustitiae in sanctificationem.
20 Cuando eran esclavos del pecado no tenían obligación con la justicia.
Cum enim servi essetis peccati, liberi fuistis iustitiae.
21 ¿Qué fruto tenían de aquellas cosas de las cuales ahora se avergüenzan? Porque el fin de ellas es muerte.
Quem ergo fructum habuistis tunc in illis, in quibus nunc erubescitis? Nam finis illorum mors est.
22 Pero ahora, ya libres del pecado y esclavizados a Dios, tienen su fruto para santificación, y el fin, vida eterna. (aiōnios )
Nunc vero liberati a peccato, servi autem facti Deo, habetis fructum vestrum in sanctificationem, finem vero vitam aeternam. (aiōnios )
23 Porque la consecuencia del pecado es muerte, pero el regalo de Dios es vida eterna en Cristo Jesús nuestro Señor. (aiōnios )
Stipendia enim peccati, mors. Gratia autem Dei, vita aeterna, in Christo Iesu Domino nostro. (aiōnios )