Salmos 77

1 Mi voz se levanta a ʼElohim y clamaré. Mi voz se levanta a ʼElohim, Y Él me oirá.

Ég ákalla Drottin. Ég hrópa og kalla til hans. Ó, að hann vildi hlusta!

2 En el día de mi angustia busqué a ʼAdonay. A Él levanté mi mano de noche sin descanso. Mi alma rehusaba ser consolada.

Ég er í miklum vanda og þarfnast mjög hjálpar hans. Alla nóttina er ég á bæn, ég lyfti höndum til himins, – ég bið og bið. Ég mun ekki eiga glaðan dag fyrr en Drottinn hefur hjálpað mér.

3 Me acuerdo de ʼElohim y me conmuevo. Me lamento y mi espíritu desmaya. (Selah)

Ég hugsa um Guð, mikið þrái ég hjálp hans!

4 Mantienes mis párpados abiertos. Estoy turbado y no puedo hablar.

Drottinn, mér mun ekki koma dúr á auga fyrr en þú hefur hjálpað mér. Ég er við það að gefast upp, jafnvel bænin er mér erfið.

5 Consideré los días de antaño, Los años de tiempos pasados.

Góðar minningar liðinna ára leita sífellt á huga minn.

6 Recuerdo mi canto en la noche. Medito en mi corazón, Y mi espíritu escudriña:

Þá sungum við gleðiljóð langt fram á kvöld! Ég velti þessu fyrir mér, íhuga hve allt hefur breyst.

7 ¿Desechará ʼAdonay para siempre, Y no volverá a ser favorable?

Hefur Drottinn hafnað mér fyrir fullt og allt? Mun hann ekki miskunna mér framar?

8 ¿Cesó por completo su misericordia? ¿Se extinguió para siempre su promesa?

Elskar hann mig ekki lengur og er umhyggja hans búin fyrir fullt og allt? Gekk hann á bak orða sinna?

9 ¿Olvidó ʼEL ser bondadoso? ¿En su ira retiró su compasión? (Selah)

Gleymdi hann miskunn sinni við mig, vesalinginn? Hefur hann í reiðikasti lokað dyrum kærleika síns?

10 Entonces dije: Es mi enfermedad: Que la mano derecha de ʼElyón cambió.

„Þetta eru örlög mín, “sagði ég, „blessun Guðs hefur snúist í bölvun.“

11 Me acordaré de las obras de YA, ¡Sí! Recordaré tus maravillas de antaño.

Ég renni huganum yfir alla þá blessun sem ég hef notið frá Guði.

12 Meditaré en toda tu obra, Y hablaré sobre tus proezas.

Sú gæfa gleymist seint! – Já, hún líður mér aldrei úr minni!

13 ¡Oh ʼElohim, santo es tu camino! ¿Cuál ʼelohim es tan grande como nuestro ʼElohim?

Guð minn, þínir vegir eru heilagir. Hvar skyldi aðra eins að finna?

14 Tú eres el ʼElohim que obra maravillas. Hiciste notorio entre los pueblos tu poder.

Þú ert Guð undra og tákna. Stórvirki þín blasa við augum.

15 Con tu poder redimiste a tu pueblo, A los hijos de Jacob y de José. (Selah)

Með þinni voldugu hendi bjargaðir þú sonum Jakobs og Jósefs.

16 Te vieron las aguas, oh ʼElohim. Las aguas te vieron y se angustiaron. Los abismos también se estremecieron.

Þegar Rauðahafið sá þig, ókyrrðist það! Jafnvel djúpið skalf af ótta!

17 Espesas nubes derramaron agua. Los nubarrones tronaron. También tus flechas centellaron.

Það varð skýfall og þrumur bergmáluðu um himininn. Elding leiftraði.

18 El ruido de tu trueno estaba en el remolino de viento. Los relámpagos iluminaron el mundo. Tembló y se estremeció la tierra.

Þrumurnar tjáðu reiði þína og eldingarnar lýstu upp jörðina!

19 Abriste tu camino en el mar Y tus senderos en las aguas caudalosas, Para que tus pisadas no fueran conocidas.

Þú lagðir veg gegnum hafið – veg sem enginn þekkti áður!

20 Como un rebaño guiaste a tu pueblo Por medio de Moisés y Aarón.

Þú leiddir fólk þitt þessa leið eins og fjárhóp, undir leiðsögn Móse og Arons.