Salmos 77

1 Mi voz se levanta a ʼElohim y clamaré. Mi voz se levanta a ʼElohim, Y Él me oirá.

Zborovođi. Po Jedutunu. Asafov. Psalam. Glasom svojim Bogu vapijem, glas mi se Bogu diže i on me čuje.

2 En el día de mi angustia busqué a ʼAdonay. A Él levanté mi mano de noche sin descanso. Mi alma rehusaba ser consolada.

U dan nevolje tražim Gospodina, noću mi se ruka neumorno pruža k njemu, ne može se utješit' duša moja.

3 Me acuerdo de ʼElohim y me conmuevo. Me lamento y mi espíritu desmaya. (Selah)

Spominjem se Boga i uzdišem; kad razmišljam, daha mi nestane.

4 Mantienes mis párpados abiertos. Estoy turbado y no puedo hablar.

Vjeđe moje držiš, potresen sam, ne mogu govoriti.

5 Consideré los días de antaño, Los años de tiempos pasados.

Mislim na drevne dane i sjećam se davnih godina;

6 Recuerdo mi canto en la noche. Medito en mi corazón, Y mi espíritu escudriña:

razmišljam noću u srcu, mislim, i duh moj ispituje:

7 ¿Desechará ʼAdonay para siempre, Y no volverá a ser favorable?

“Hoće li Gospodin odbaciti zauvijek i hoće li ikad još biti milostiv?

8 ¿Cesó por completo su misericordia? ¿Se extinguió para siempre su promesa?

Je li njegova dobrota minula zauvijek, njegovo obećanje propalo za sva pokoljenja?

9 ¿Olvidó ʼEL ser bondadoso? ¿En su ira retiró su compasión? (Selah)

Zar Bog je zaboravio da se smiluje, ili je gnjevan zatvorio smilovanje svoje?”

10 Entonces dije: Es mi enfermedad: Que la mano derecha de ʼElyón cambió.

I govorim: “Ovo je bol moja: promijenila se desnica Višnjega.”

11 Me acordaré de las obras de YA, ¡Sí! Recordaré tus maravillas de antaño.

Spominjem se djela Jahvinih, sjećam se tvojih pradavnih čudesa.

12 Meditaré en toda tu obra, Y hablaré sobre tus proezas.

Promatram sva djela tvoja, razmatram ono što si učinio.

13 ¡Oh ʼElohim, santo es tu camino! ¿Cuál ʼelohim es tan grande como nuestro ʼElohim?

Svet je tvoj put, o Bože: koji je bog tako velik kao Bog naš?

14 Tú eres el ʼElohim que obra maravillas. Hiciste notorio entre los pueblos tu poder.

Ti si Bog koji čudesa stvaraš, na pucima si pokazao silu svoju.

15 Con tu poder redimiste a tu pueblo, A los hijos de Jacob y de José. (Selah)

Mišicom si izbavio narod svoj, sinove Jakovljeve i Josipove.

16 Te vieron las aguas, oh ʼElohim. Las aguas te vieron y se angustiaron. Los abismos también se estremecieron.

Vode te ugledaše, Bože, ugledaše te vode i ustuknuše, bezdani se uzburkaše.

17 Espesas nubes derramaron agua. Los nubarrones tronaron. También tus flechas centellaron.

Oblaci prosuše vode, oblaci zatutnjiše gromom i tvoje strijele poletješe.

18 El ruido de tu trueno estaba en el remolino de viento. Los relámpagos iluminaron el mundo. Tembló y se estremeció la tierra.

Grmljavina tvoja u vihoru zaori, munje rasvijetliše krug zemaljski, zemlja se zatrese i zadrhta.

19 Abriste tu camino en el mar Y tus senderos en las aguas caudalosas, Para que tus pisadas no fueran conocidas.

Kroz more put se otvori tebi i tvoja staza kroz vode goleme, a tragova tvojih nitko ne vidje.

20 Como un rebaño guiaste a tu pueblo Por medio de Moisés y Aarón.

Ti si svoj narod vodio kao stado rukama Mojsija i Arona.