Salmos 74

1 Oh ʼElohim, ¿por qué nos desechaste para siempre? ¿Por qué humea tu ira contra las ovejas de tu prado?

Instruo de Asaf. Kial, ho Dio, Vi forpuŝis nin por ĉiam? Kial fumas Via kolero kontraŭ la ŝafoj de Via paŝtejo?

2 Acuérdate de tu congregación, La que compraste desde tiempo antiguo, La que redimiste para que sea tribu de tu heredad, Y de esta Montaña Sion, donde moras.

Rememoru Vian komunumon, kiun Vi aĉetis en la tempo antikva, La genton de Via heredo, kiun Vi liberigis, Ĉi tiun monton Cion, sur kiu Vi loĝiĝis.

3 Dirige tus pasos hacia las perpetuas desolaciones. Todo destruyó el enemigo en el Santuario.

Direktu Viajn paŝojn al la eternaj ruinoj, Al ĉio, kion detruis malamiko en la sanktejo.

4 Tus adversarios vociferan en medio de tu lugar de reunión. Pusieron como insignias sus propios estandartes.

Krias Viaj malamikoj en Via domo, Metis tie siajn signojn.

5 Se parecen a los que levantan hachas en un bosque de árboles.

Oni vidas, kiel ili levas la hakilojn Kontraŭ la lignajn plektaĵojn.

6 Y ahora todas sus entalladuras destruyen con hachas y martillos.

Kaj nun ĉiujn ĝiajn skulptaĵojn Ili dishakas per hakilo kaj marteloj.

7 Y hasta los cimientos quemaron tu Santuario. Profanaron el lugar de morada de tu Nombre.

Ili bruligis per fajro Vian sanktejon, Malhonore alterigis la loĝejon de Via nomo.

8 Dijeron en su corazón: Destruyámoslos por completo. Y quemaron todas las congregaciones de ʼEL en la tierra.

Ili diris en sia koro: Ni ruinigos ilin tute; Ili forbruligis ĉiujn domojn de Dio en la lando.

9 No vemos nuestras insignias, Ya no hay profeta, Ni hay entre nosotros quien sepa hasta cuándo.

Niajn signojn ni ne vidis; Jam ne ekzistas profeto, Kaj neniu ĉe ni scias, kiel longe tio daŭros.

10 ¿Hasta cuándo, oh ʼElohim, nos seguirá afrentando el adversario? ¿Seguirá blasfemando tu Nombre para siempre?

Kiel longe, ho Dio, mokos la premanto? Ĉu eterne la malamiko insultos Vian nomon?

11 ¿Por qué retraes tu mano? ¿Por qué escondes tu mano derecha en tu regazo? ¡Destrúyelos!

Kial Vi retenas Vian brakon kaj Vian dekstran manon? Ekstermu ilin el Via basko.

12 Sin embargo, ʼElohim es mi Rey desde antaño, Quien hace obras de salvación en la tierra.

Dio estas ja mia Reĝo de antikve, Li faras savon sur la tero.

13 Tú dividiste el mar con tu poder. Quebraste en las aguas las cabezas de los monstruos.

Vi disŝiris per Via forto la maron, Vi rompis la kapojn de balenoj en la akvo;

14 Tú aplastaste las cabezas de cocodrilo. Lo diste como comida a las criaturas del desierto.

Vi disbatis la kapojn de la levjatano, Vi donis ĝin por manĝo al la bestoj de la dezerto;

15 Tú abriste fuentes y torrentes. Secaste corrientes impetuosas.

Vi elfendis fonton kaj torenton, Vi elsekigis potencajn riverojn.

16 Tuyo es el día, tuya también la noche. Tú preparaste la luz y el sol.

Al Vi apartenas la tago, kaj al Vi apartenas la nokto; Vi aranĝis lumon kaj sunon;

17 Tú estableciste todos los límites de la tierra. Tú hiciste verano e invierno.

Vi difinis ĉiujn limojn de la tero; La someron kaj la vintron Vi aranĝis.

18 Recuerda esto, oh Yavé, que el enemigo te ofendió, Y gente insensata blasfemó tu Nombre.

Rememoru tion, ke malamiko insultas la Eternulon Kaj popolo malsaĝa malhonoras Vian nomon.

19 No entregues la vida de tu tórtola a las bestias salvajes. No olvides para siempre la vida de tu pobre.

Ne fordonu al sovaĝa besto la animon de Via turto; La anaron de Viaj mizeruloj ne forgesu por ĉiam.

20 Considera el Pacto, Porque los lugares oscuros de la tierra están llenos de habitaciones de violencia.

Rememoru la interligon, Ĉar ĉiuj mallumaj lokoj de la tero estas plenaj de rabejoj.

21 No permitas que el oprimido regrese avergonzado. Ordena que los afligidos y menesterosos alaben tu Nombre.

La suferanto ne reiru hontigita; Malriĉulo kaj mizerulo gloru Vian nomon.

22 ¡Levántate, oh ʼElohim, y defiende tu propia causa! Recuerda cómo el insensato te ofende todo el día.

Leviĝu, ho Dio, defendu Vian aferon; Rememoru la malhonoron, kiun malsaĝulo faras al Vi ĉiutage.

23 No olvides la voz de tus adversarios, El tumulto de los que se levantan contra Ti, Que sube de continuo.

Ne forgesu la krion de Viaj malamikoj; La bruo de tiuj, kiuj leviĝis kontraŭ Vi, konstante kreskas.