Salmos 69

1 Sálvame, oh ʼElohim, porque las aguas amenazan mi vida.

Frelsaðu mig, ó Guð, því að vatnið hækkar sífellt

2 Estoy hundido en lodo profundo, Y no hay donde asentar pie. Entré en aguas profundas, Y un diluvio me inunda.

og ég sekk æ dýpra í þessa botnlausu leðju.

3 Estoy cansado de llamar. Mi garganta enronqueció. Mis ojos desfallecen mientras espero a mi ʼElohim.

Ég er útgrátinn og örmagna, hálsinn þurr og sár og augun þrútin. Góði Guð, bjargaðu mér!

4 Aumentaron más que los cabellos de mi cabeza los que me odian sin causa. Son fuertes los que quieren destruirme. Se declararon enemigos míos sin causa. Y tengo que pagar lo que no robé.

Þeir eru margir sem hata mig að ástæðulausu, fjöldi manna sem brugga mér banaráð. Þó er ég saklaus. Þeir heimta að ég bæti það sem ég hef ekki brotið!

5 Oh ʼElohim, Tú conoces mi insensatez. Mis pecados no te son ocultos.

Ó, Guð, þú þekkir heimsku mína og syndir.

6 No sean avergonzados por mi causa los que en Ti esperan, Oh ʼAdonay Yavé de las huestes. No sean avergonzados por mi causa los que te buscan, Oh ʼAdonay Yavé de las huestes. Que los que te buscan no sean deshonrados por mí, Oh ʼElohim de Israel.

Drottinn Guð, þú sem ræður hersveitum himnanna, láttu mig ekki verða til hneykslunar þeim sem treysta þér. Þú Guð Ísraels, forðaðu mér frá því að valda þeim vonbrigðum,

7 Porque por tu causa he sufrido afrenta. Vergüenza cubrió mi semblante.

þó svo að þín vegna sé ég hæddur og smáður.

8 Me volví extraño para mis hermanos, Y extranjero para los hijos de mi madre.

Jafnvel bræður mínir sniðganga mig!

9 Porque el celo de tu Casa me consume, Y las ofensas de los que te reprochan Cayeron sobre mí.

Guð, þú ert í huga mér öllum stundum og um musteri þitt hugsa ég. Og vegna þess að ég held uppi málstað þínum, hata þeir mig, rétt eins og þig.

10 Me afligí a mí mismo con ayuno. Y esto fue mi afrenta.

Ég hef fastað og iðrast frammi fyrir þér, en þeir hæddu mig engu að síður.

11 Usé tela áspera como ropa, Y fui para ellos un refrán.

Ég klæddist hærusekk – tákni auðmýktar og iðrunar – og þá ortu þeir um mig níðvísu!

12 Los que se sientan en la puerta murmuran contra mí, Y soy el canto de los borrachos.

Ég er nýjasta fréttin í bænum og jafnvel rónarnir spotta mig!

13 Pero yo elevo mi oración a Ti, oh Yavé, en el tiempo aceptable. Oh ʼElohim, por la grandeza de tu misericordia, Respóndeme con la verdad de tu salvación.

En ég held áfram að biðja til þín, Drottinn, og gefst ekki upp, því að þú hlustar! Svaraðu mér með blessun þinni og miskunnaðu mér.

14 Sácame del lodo, Y no dejes que me hunda. Que yo sea librado de los que me aborrecen Y de las aguas profundas.

Dragðu mig upp úr leðjunni, Drottinn, ég finn að ég er að sökkva! Forðaðu mér frá óvinum mínum, úr þessum hræðilega pytti!

15 Que no me ahogue el diluvio de agua, Ni me sorba el abismo, Ni la fosa cierre sobre mí su boca.

Láttu ekki flóðið taka mig, hringiðuna svelgja mig!

16 Respóndeme, oh Yavé, Porque tu misericordia es buena. Vuélvete a mí conforme a la grandeza de tu misericordia.

Ó, Drottinn, svaraðu bænum mínum, vegna gæsku þinnar og náðar við mig.

17 No escondas tu rostro de tu esclavo, Porque estoy en angustia. Respóndeme prontamente.

Snúðu ekki við mér bakinu, því að ég er í nauðum staddur! Flýttu þér! Komdu og frelsaðu mig!

18 Acércate a mi vida y redímela. Rescátame a causa de mis enemigos.

Drottinn, komdu og bjargaðu mér! Leystu mig undan ofríki óvina minna.

19 Tú conoces mi afrenta, mi vergüenza y mi oprobio. Delante de Ti están todos mis adversarios.

Þú sérð þá og þekkir háðsglósur þeirra, hvernig þeir níða mig niður.

20 La afrenta quebrantó mi corazón, Y estoy enfermo. Busqué compasión, y no hubo, Y consoladores, pero ninguno hallé.

Háðsyrði þeirra hafa sært mig djúpu sári og andi minn örmagnast. Ó, ef einhver hefði sýnt mér samúð og einhver viljað hugga mig!

21 Me dieron además hiel como alimento, Y en mi sed me dieron a beber vinagre.

Þeir færðu mér eitraðan mat – malurt – og edik við þorstanum.

22 Vuélvase su mesa delante de ellos una trampa. Y cuando ellos estén seguros en paz, Se convierta en trampa para ellos.

Verði gleði þeirra að sorg og friður þeirra að skelfingu.

23 Sean oscurecidos sus ojos para que no vean, Y que sus cinturas tiemblen continuamente.

Myrkur komi yfir þá, blinda og ringulreið.

24 Derrama tu indignación sobre ellos, Y alcánzalos con tu ardiente furor.

Reiði þín upptendrist gegn þeim og eldur þinn tortími þeim.

25 Sea su campamento desolado, Que nadie viva en sus tiendas.

Leggðu hús þeirra í rúst svo að þar búi enginn framar.

26 Porque persiguen al que Tú mismo mataste, Y comentan el dolor de los que Tú heriste.

Því að þeir ofsækja þann sem þú hefur slegið og hlæja að kvöl þess sem þú hefur gegnumstungið.

27 Añade iniquidad a su iniquidad, Y no entren ellos en tu justicia.

Skráðu hjá þér allar syndir þeirra, já láttu enga gleymast.

28 Sean borrados del rollo de la vida, Y no sean inscritos con los justos.

Strikaðu þá út af listanum yfir þá sem fá að lifa, leyfðu þeim ekki að njóta lífsins með réttlátum.

29 Pero yo estoy afligido y adolorido. Que tu salvación me ponga en alto, oh ʼElohim.

Ó, Guð, frelsaðu mig úr þessari neyð! Ég veit að þú munt bjarga mér!

30 Yo alabaré el Nombre de ʼElohim con canto, Y lo exaltaré con acción de gracias.

Ég lofa Guð í ljóði, mikla hann með lofsöng.

31 Y agradará a Yavé más que el sacrificio de un buey, O un novillo con cuernos y pezuñas.

Það mun gleðja hann meira en margs konar fórnir.

32 Lo ven los humildes y se alegran. Ustedes, los que buscan a ʼElohim, Que reviva su corazón.

Hinir auðmjúku munu sjá að Drottinn hjálpar mér og þeir munu gleðjast. Já, gleðjist, þið sem leitið Guðs!

33 Porque Yavé oye a los menesterosos, Y no desprecia a sus prisioneros.

Því að Drottinn heyrir hróp hinna snauðu, og snýr ekki við þeim bakinu.

34 ¡Alábenlo los cielos y la tierra, Los mares, y todo lo que se mueve en ellos!

Himinn og jörð, lofið Drottin, og hafið og allt sem í því er!

35 Porque ʼElohim salvará a Sion, Y edificará las ciudades de Judá Para que vivan allí y las posean.

Því að Guð mun frelsa Jerúsalem og endurreisa borgirnar í Júda og þjóð hans mun búa við öryggi.

36 Los descendientes de tus esclavos la heredan, Y los que aman tu Nombre habitarán en ella.

Börnin munu erfa landið og þeir sem elska Drottin njóta þar friðar og velgengni.