Salmos 69

1 Sálvame, oh ʼElohim, porque las aguas amenazan mi vida.

Al la ĥorestro. Por ŝoŝanoj. De David. Savu min, ho Dio; Ĉar la akvoj venis ĝis mia animo.

2 Estoy hundido en lodo profundo, Y no hay donde asentar pie. Entré en aguas profundas, Y un diluvio me inunda.

Mi profundiĝis en profundan marĉon, kaj mi ne havas, sur kio stari; Mi enfalis en la profundon de la akvo, kaj la fluo min forportas.

3 Estoy cansado de llamar. Mi garganta enronqueció. Mis ojos desfallecen mientras espero a mi ʼElohim.

Mi senfortiĝis de mia kriado, sekiĝis mia gorĝo; Laciĝis miaj okuloj de la atendado de mia Dio.

4 Aumentaron más que los cabellos de mi cabeza los que me odian sin causa. Son fuertes los que quieren destruirme. Se declararon enemigos míos sin causa. Y tengo que pagar lo que no robé.

Pli multaj ol la haroj de mia kapo estas miaj senkaŭzaj malamantoj; Fortiĝis miaj premantoj, miaj maljustaj malamikoj; Kion mi ne rabis, tion mi devas fordoni.

5 Oh ʼElohim, Tú conoces mi insensatez. Mis pecados no te son ocultos.

Ho Dio, Vi scias mian malsaĝecon; Kaj miaj kulpoj ne estas kaŝitaj por Vi.

6 No sean avergonzados por mi causa los que en Ti esperan, Oh ʼAdonay Yavé de las huestes. No sean avergonzados por mi causa los que te buscan, Oh ʼAdonay Yavé de las huestes. Que los que te buscan no sean deshonrados por mí, Oh ʼElohim de Israel.

Ne hontiĝu per mi tiuj, kiuj esperas al Vi, ho mia Sinjoro, Eternulo Cebaot! Ne hontiĝu per mi tiuj, kiuj Vin serĉas, ho Dio de Izrael!

7 Porque por tu causa he sufrido afrenta. Vergüenza cubrió mi semblante.

Ĉar pro Vi mi portas malhonoron, Honto kovras mian vizaĝon.

8 Me volví extraño para mis hermanos, Y extranjero para los hijos de mi madre.

Mi fariĝis fremda por miaj fratoj, Nekonato por la filoj de mia patrino.

9 Porque el celo de tu Casa me consume, Y las ofensas de los que te reprochan Cayeron sobre mí.

Ĉar fervoro pri Via domo min konsumis, Kaj la insultoj de Viaj insultantoj falis sur min.

10 Me afligí a mí mismo con ayuno. Y esto fue mi afrenta.

Kaj mi ploras, mia animo estas en fasto, Kaj pri tio oni min hontigas.

11 Usé tela áspera como ropa, Y fui para ellos un refrán.

Kiel veston mi metis sur min sakon, Kaj mi fariĝis moka ekzemplo por ili.

12 Los que se sientan en la puerta murmuran contra mí, Y soy el canto de los borrachos.

Parolas pri mi la sidantoj ĉe la pordego, Kaj la drinkantoj kantas pri mi.

13 Pero yo elevo mi oración a Ti, oh Yavé, en el tiempo aceptable. Oh ʼElohim, por la grandeza de tu misericordia, Respóndeme con la verdad de tu salvación.

Kaj mi preĝas al Vi, ho Eternulo, en favora tempo; Ho Dio, pro Via granda boneco respondu al mi per Via vera helpo.

14 Sácame del lodo, Y no dejes que me hunda. Que yo sea librado de los que me aborrecen Y de las aguas profundas.

Eligu min el la ŝlimo, ke mi ne dronu; Mi estu savita kontraŭ miaj malamantoj kaj el profunda akvo.

15 Que no me ahogue el diluvio de agua, Ni me sorba el abismo, Ni la fosa cierre sobre mí su boca.

Ne fortiru min fluo de la akvo, Ne englutu min profundo, Kaj abismo ne fermu super mi sian buŝon.

16 Respóndeme, oh Yavé, Porque tu misericordia es buena. Vuélvete a mí conforme a la grandeza de tu misericordia.

Aŭskultu min, ho Eternulo, ĉar bona estas Via favorkoreco; Laŭ Via kompatemeco turnu Vin al mi.

17 No escondas tu rostro de tu esclavo, Porque estoy en angustia. Respóndeme prontamente.

Kaj ne kaŝu antaŭ Via sklavo Vian vizaĝon, ĉar mi suferas; Rapidu, aŭskultu min.

18 Acércate a mi vida y redímela. Rescátame a causa de mis enemigos.

Alproksimiĝu al mia animo, savu ĝin; Spite miajn malamikojn liberigu min.

19 Tú conoces mi afrenta, mi vergüenza y mi oprobio. Delante de Ti están todos mis adversarios.

Vi scias mian malhonoron kaj mian honton kaj mian mokatecon; Antaŭ Vi estas ĉiuj miaj premantoj.

20 La afrenta quebrantó mi corazón, Y estoy enfermo. Busqué compasión, y no hubo, Y consoladores, pero ninguno hallé.

Honto rompis mian koron, kaj mi senfortiĝis; Mi atendis kompatantojn, sed ili forestis; Konsolantojn, sed mi ne trovis.

21 Me dieron además hiel como alimento, Y en mi sed me dieron a beber vinagre.

Kaj ili donis al mi por manĝo galon, Kaj en mia soifo ili trinkigis al mi vinagron.

22 Vuélvase su mesa delante de ellos una trampa. Y cuando ellos estén seguros en paz, Se convierta en trampa para ellos.

Ilia tablo antaŭ ili fariĝu reto, Kaj ilia prospero fariĝu kaptilo.

23 Sean oscurecidos sus ojos para que no vean, Y que sus cinturas tiemblen continuamente.

Mallumiĝu iliaj okuloj, ke ili ne vidu; Kaj iliajn lumbojn malfortigu por ĉiam.

24 Derrama tu indignación sobre ellos, Y alcánzalos con tu ardiente furor.

Verŝu sur ilin Vian furiozon, Kaj la flamo de Via kolero ilin ataku.

25 Sea su campamento desolado, Que nadie viva en sus tiendas.

Ilia loĝejo dezertiĝu, En iliaj tendoj ne ekzistu loĝanto.

26 Porque persiguen al que Tú mismo mataste, Y comentan el dolor de los que Tú heriste.

Ĉar tiun, kiun Vi frapis, ili persekutas, Kaj la suferojn de Viaj batitoj ili rakontas.

27 Añade iniquidad a su iniquidad, Y no entren ellos en tu justicia.

Aldonu kulpon al ilia kulpo, Ke ili ne atingu Vian bonecon.

28 Sean borrados del rollo de la vida, Y no sean inscritos con los justos.

Ili estu elstrekitaj el la libro de vivantoj, Kaj ili ne estu skribitaj kune kun virtuloj.

29 Pero yo estoy afligido y adolorido. Que tu salvación me ponga en alto, oh ʼElohim.

Sed mi estas malriĉa kaj suferanta; Via helpo min defendu, ho Dio.

30 Yo alabaré el Nombre de ʼElohim con canto, Y lo exaltaré con acción de gracias.

Mi gloros la nomon de Dio per kanto, Kaj mi rakontos en danko Lian grandecon.

31 Y agradará a Yavé más que el sacrificio de un buey, O un novillo con cuernos y pezuñas.

Kaj ĝi estos pli agrabla al la Eternulo, Ol bovo aŭ bovido kun kornoj kaj fendohavaj hufoj.

32 Lo ven los humildes y se alegran. Ustedes, los que buscan a ʼElohim, Que reviva su corazón.

Vidos humiluloj kaj ĝojos! Ho serĉantoj de Dio, via koro reviviĝu.

33 Porque Yavé oye a los menesterosos, Y no desprecia a sus prisioneros.

Ĉar la Eternulo aŭskultas humilulojn, Kaj Siajn malliberulojn Li ne malŝatas.

34 ¡Alábenlo los cielos y la tierra, Los mares, y todo lo que se mueve en ellos!

Gloru Lin la ĉielo kaj la tero, La maroj, kaj ĉio, kio en ili moviĝas.

35 Porque ʼElohim salvará a Sion, Y edificará las ciudades de Judá Para que vivan allí y las posean.

Ĉar Dio helpos Cionon kaj konstruos la urbojn de Judujo, Ke oni tie loĝos kaj ilin heredos.

36 Los descendientes de tus esclavos la heredan, Y los que aman tu Nombre habitarán en ella.

Kaj la idaro de Liaj sklavoj ĝin heredos, Kaj la amantoj de Lia nomo loĝos en ĝi.