< Salmos 55 >
1 Oh ʼElohim, escucha mi oración, Y no te escondas de mi súplica.
Heyr bæn mína, ó Guð! Snú þér ekki frá þegar ég ákalla þig.
2 Está atento y respóndeme. Estoy inquieto y conturbado en mi oración
Hlustaðu á ákall mitt. Ég andvarpa og græt í sorg minni.
3 A causa de la voz del enemigo. Por la opresión del perverso, Porque bajan aflicción sobre mí, Y me persiguen con furor.
Óvinir mínir æpa á mig, hóta að drepa mig. Þeir umkringja mig og brugga mér banaráð, öskra á mig í hamslausri reiði.
4 Mi corazón se retuerce dentro de mí. Me asaltan terrores de [la] muerte.
Ég er lamaður af ótta, fullur örvæntingar.
5 Temor y temblor vienen sobre mí. El terror me cubre,
Hvílík skelfing!
6 Y digo: ¡Oh, si yo tuviera alas como una paloma! Volaría yo y descansaría.
Ó, að ég hefði vængi eins og fuglinn! Þá mundi ég fljúga burt og leita skjóls.
7 Ciertamente huiría lejos. Viviría en el desierto. (Selah)
Ég mundi svífa langt og leita skjóls í eyðimörkinni,
8 Me apresuraría a escapar del viento borrascoso de la tempestad, Del aguacero fuerte y la tormenta.
flýja á öruggan stað, laus úr allri hættu.
9 Destrúyelos, oh ʼAdonay, confunde sus lenguas, Porque vi en la ciudad violencia y disputa.
Ó, Drottinn, ruglaðu þá í ríminu! Sérðu ekki kúgunina sem viðgengst?
10 Día y noche rondan sobre sus muros. La iniquidad y la aventura están en medio de ella.
Þeir vakta borgina daga og nætur, ganga múrana og skima eftir óvinum. En neyðin er innandyra, því að ofbeldi og svik eru í borginni,
11 Destrucción hay dentro de ella. Opresión y engaño no se apartan de sus calles.
morð og gripdeildir.
12 Porque no es un enemigo el que me agravia. Si fuera así, lo soportaría. Ni se levantó contra mí el que me aborrece. Podría ocultarme de él.
Ekki var það óvinur minn sem ofsótti mig – það gæti ég þolað. Þá hefði ég falið mig um stund.
13 Sino tú, un hombre igual a mí, Mi compañero, mi íntimo amigo.
En það varst þú, vinur minn og félagi.
14 Juntos teníamos dulce comunión, Y con intimidad andábamos en la Casa de ʼElohim.
Við sem vorum alúðarvinir og gengum saman í Guðs hús.
15 Que la muerte los sorprenda, Que desciendan vivos al Seol, Porque hay maldad en su habitación, en medio de ellos. (Sheol )
Dauðinn taki þá og dragi þá til heljar, því að illska er í húsum þeirra, synd í hjörtum þeirra. (Sheol )
16 Pero yo clamaré a ʼElohim, Y Yavé me salvará.
En ég hrópa til Guðs, og hann mun frelsa mig!
17 Al llegar la noche, por la mañana y a mediodía Me quejaré y gemiré, Y Él escuchará mi voz.
Kvölds og morgna og um miðjan dag sárbæni ég Guð. Ég veit að hann heyrir til mín og mun svara mér.
18 Él rescata en paz mi alma del ataque contra mí, Aunque muchos se enfrenten contra mí.
Þótt óvinir mínir séu margir, mun hann samt frelsa mig og gefa mér frið.
19 ʼEL escuchará y los afligirá, Él, Quien está entronizado desde tiempo antiguo. (Selah) Porque ellos no cambian, Por tanto no temen a ʼElohim.
Sjálfur Guð – sem er frá eilífð – mun svara mér, en óvinir mínir, breytast ekki og óttast ekki Guð.
20 [El inicuo] extiende sus manos Contra los que estaban en paz con él. Viola su pacto.
En vinur minn, sveik mig og ofsótti – rauf heit sitt.
21 Su boca fue más blanda que mantequilla, Pero hay contienda en su corazón. Más suaves que aceite son sus palabras, Pero son como espadas desenvainadas.
Orðin á tungu hans voru ljúf og blíð en hjartað fullt af hatri.
22 Echa sobre Yavé tu carga, Y Él te sustentará. Jamás dejará caído al justo.
Varpaðu áhyggjum þínum á Drottin, hann ber umhyggju fyrir þér. Hann mun aldrei láta trúaðan mann verða valtan á fótum.
23 Oh ʼElohim, Tú los harás bajar a la fosa de destrucción. Los sanguinarios y engañadores no vivirán la mitad de sus días. Pero yo confío en Ti.
Guð mun varpa óvinum mínum til heljar, til dánarheima. Morðingjar og svikarar munu ekki ná háum aldri. En ég treysti þér, að þú leyfir mér að lifa. ()