Salmos 39

1 Dije: Guardaré mis caminos para no pecar con mi boca. Llevaré mordaza en mi boca Mientras los perversos estén frente a mí.

Ég hugsaði: „Ég ætla ekki að kvarta, né segja neitt ljótt meðan óguðlegir heyra til.“

2 Enmudecí con silencio. Me callé, aun en cuanto a lo bueno, Y se agravó mi dolor.

Og ég þagði. En hið innra leið mér verr og verr.

3 Mi corazón se enardeció. En mi meditación ardió el fuego. [Entonces] hablé con mi lengua:

Ég hélt aftur af mér, en gremjan magnaðist í mér. Að lokum gat ég ekki orða bundist:

4 Oh Yavé, dime mi final, Cuál es la medida de mis días. Permíteme saber cuán pasajero soy.

„Drottinn, fæ ég aðeins að lifa örfá ár í viðbót?

5 En verdad, diste a mis días término corto, Y mi edad es como nada ante Ti. Ciertamente es completa vanidad todo hombre que vive. (Selah)

Ævi mín er lítið lengri en höndin á mér! Og í þínum augum er hún nánast ekki neitt! Maðurinn, hvað er hann? Vindblær, flöktandi skuggi!

6 Ciertamente como un fantasma de realidad anda el hombre, Ciertamente en vano se agita, Amontona riquezas y no sabe quién las recogerá.

Ys hans og amstur kemur engu til leiðar. Hann rakar saman fé sem svo aðrir eyða!“

7 Y ahora, ʼAdonay, ¿qué espero? Mi esperanza está en Ti.

En á hvern vona ég þá? Drottinn, ég vona á þig!

8 Líbrame de todas mis transgresiones. No me coloques como escarnio de los necios.

Frelsa mig frá syndum mínum svo að heimskingjarnir hafi mig ekki að spotti.

9 Enmudecí, no abrí mi boca, Porque Tú lo dispusiste.

Drottinn, ég þegi því að þú hefur talað. Ég vil ekki kvarta, því að þú hefur refsað mér.

10 Quita de sobre mí tu azote, Porque perezco por el golpe de tu mano.

Drottinn láttu refsingu þína taka enda – ég þoli ekki meira!

11 Corriges al hombre con castigos por su iniquidad. Como polilla carcomes lo que es precioso para él. Ciertamente todo hombre es solo un soplo. (Selah)

Þegar þú hirtir manninn vegna synda hans, þá er nánast úti um hann. Hann er sem mölétin flík, já, hann líður burt eins og gufa.

12 Escucha mi oración, oh Yavé, Y presta oído a mi clamor. No guardes silencio ante mis lágrimas, Porque soy un forastero ante Ti, Y un advenedizo como todos mis antepasados.

Heyr þú bæn mína, Drottinn, hlustaðu á hróp mitt! Vertu ekki hljóður við tárum mínum. Mundu að ég er gestur hér, förumaður á þessari jörð eins og forfeður mínir.

13 Aparta de mí tu mirada para que yo sonría, Antes que yo parta y no exista más.

Miskunna þú mér, Drottinn og læknaðu mig. Lofaðu mér aftur að sjá glaðan dag áður en ég dey.