Salmos 147
1 ¡Aleluya! Porque es bueno cantar salmos a nuestro ʼElohim, Porque agradable, hermosa es la alabanza.
Haleluja! Ĉar estas bone kanti al nia Dio, Ĉar agrabla estas la glorkantado.
2 Yavé edifica a Jerusalén. Él reúne a los desterrados de Israel.
La Eternulo konstruas Jerusalemon, La elpelitojn de Izrael Li kolektas.
3 Él sana a los quebrantados de corazón Y venda sus heridas.
Li sanigas la korprematojn Kaj bandaĝas iliajn vundojn.
4 Él cuenta el número de las estrellas. Él da nombres a todas ellas.
Li kalkulas la stelojn, Kaj al ili ĉiuj Li donas nomojn.
5 Grande es nuestro ʼAdonay Y prominente en fortaleza. Su entendimiento es infinito.
Granda estas nia Sinjoro kaj tre forta; Lia saĝo estas nemezurebla.
6 Yavé sostiene a los afligidos. Él abate a los perversos hasta la tierra.
La Eternulo altigas la humilulojn; Sed la malvirtulojn Li malaltigas ĝis la tero.
7 Canten a Yavé con acción de gracias. Canten salmos a nuestro ʼElohim con el arpa,
Kantu al la Eternulo gloradon, Muziku al nia Dio per harpo.
8 Quien cubre de nubes el cielo, Quien provee lluvia para la tierra, Quien desarrolla la hierba en las montañas.
Li kovras la ĉielon per nuboj, Pretigas por la tero pluvon, Kreskigas sur la montoj herbon.
9 Él da a la bestia su alimento, A las crías de los cuervos que claman.
Li donas al la bruto ĝian nutraĵon, Kaj al la korvidoj, kiuj krias.
10 No se deleita con la fuerza del caballo, No se complace en las piernas de un hombre.
Ne la forton de ĉevalo Li ŝatas; Ne la femuroj de homo al Li plaĉas:
11 Yavé favorece a los que le temen, Los que esperan su misericordia.
Plaĉas al la Eternulo Liaj timantoj, Kiuj fidas Lian bonecon.
12 ¡Alaba a Yavé, oh Jerusalén! ¡Alaba a tu ʼElohim, oh Sion!
Laŭdu, ho Jerusalem, la Eternulon; Gloru vian Dion, ho Cion.
13 Porque Él refuerza los cerrojos de tus puertas, Él bendice a tus hijos dentro de ti.
Ĉar Li fortikigis la riglilojn en viaj pordegoj, Li benis viajn filojn interne de vi.
14 Él establece paz en tus fronteras, Él te sacia con lo mejor del trigo.
Li donas pacon al viaj limoj, Li satigas vin per la plej bona el la tritiko.
15 Él envía su mandato a la tierra, Su Palabra corre velozmente.
Li sendas Sian ordonon al la tero; Tre rapide kuras Lia vorto.
16 Él da nieve como lana, Él esparce la escarcha como ceniza.
Li donas neĝon kiel lanon, Li ŝutas prujnon kiel cindron.
17 Él lanza su nieve como migas. ¿Quién puede resistir su helada?
Li ĵetas Sian glacion kiel pecojn; Kiu kontraŭstaros al Lia frosto?
18 Envía su Palabra, Y la derrite, Impulsa su viento para que sople, Y fluyan las aguas.
Li sendas Sian vorton, kaj ĉio degelas; Li blovas per Sia vento, kaj ekfluas akvo.
19 Él declara sus Palabras a Jacob, Sus Estatutos y Ordenanzas a Israel.
Li sciigas al Jakob Sian vorton, Siajn leĝojn kaj decidojn al Izrael.
20 No trató así con ninguna nación. Ninguna otra conoció sus ordenanzas. ¡Aleluya! ¡Aleluya!
Tiel Li ne faras al iu alia popolo; Kaj Liajn decidojn ili ne scias. Haleluja!
