Salmos 139
1 Oh Yavé, Tú me escudriñaste y conociste.
Zborovođi. Davidov. Jahve, proničeš me svega i poznaješ,
2 Tú sabes cuándo me siento Y cuándo me pongo en pie, De lejos entiendes mi pensamiento.
ti znaš kada sjednem i kada ustanem, izdaleka ti već misli moje poznaješ.
3 Vigilas cuando camino Y cuando reposo, Y estás íntimamente familiarizado con todos mis caminos.
Hodam li ili ležim, sve ti vidiš, znani su ti svi moji putovi.
4 Aun antes que haya una palabra en mi lengua, Ciertamente, oh Yavé, Tú la sabes toda.
Riječ mi još nije na jezik došla, a ti, Jahve, sve već znadeš.
5 Me rodeaste por detrás y por delante, Y pusiste tu mano sobre mí.
S leđa i s lica ti me obuhvaćaš, na mene si ruku svoju stavio.
6 [Tal] conocimiento es demasiado maravilloso para mí. Alto es, no puedo alcanzarlo.
Znanje to odveć mi je čudesno, previsoko da bih ga dokučio.
7 ¿A dónde puedo irme de tu Espíritu? ¿O a dónde puedo huir de tu Presencia?
Kamo da idem od duha tvojega i kamo da od tvog lica pobjegnem?
8 Si subo al cielo, allí estás Tú, Y si en el Seol preparo mi cama, Mira, allí estás Tú. (Sheol h7585)
Ako se na nebo popnem, ondje si, ako u Podzemlje legnem, i ondje si. (Sheol h7585)
9 Si tomo las alas del alba Y vivo en la parte más remota del mar,
Uzmem li krila zorina pa se naselim moru na kraj
10 Aun allí me guiará tu mano Y me sostendrá tu mano derecha.
i ondje bi me ruka tvoja vodila, desnica bi me tvoja držala.
11 Si digo: Ciertamente la oscuridad me cubrirá, La luz a mi alrededor será la noche.
Reknem li: “Nek' me barem tmine zakriju i nek' me noć umjesto svjetla okruži!” -
12 Aun la oscuridad no es oscura para Ti, La noche resplandece como el día. Lo mismo son la oscuridad y la luz.
ni tmina tebi neće biti tamna: noć sjaji kao dan i tama kao svjetlost.
13 Tú formaste mis órganos internos. Me tejiste en el vientre de mi madre.
Jer ti si moje stvorio bubrege, satkao me u krilu majčinu.
14 Te doy gracias, Porque soy temerosa y maravillosamente formado. Maravillosas son tus obras, Y mi alma lo sabe muy bien.
Hvala ti što sam stvoren tako čudesno, što su djela tvoja predivna. Dušu moju do dna si poznavao,
15 No fueron encubiertos de Ti mis huesos, Cuando en secreto fui hecho, Y entretejido en las profundidades de la tierra.
kosti moje ne bjehu ti sakrite dok nastajah u tajnosti, otkan u dubini zemlje.
16 Tus ojos vieron mi embrión, Y en tu rollo estaban escritos todos Los días que me fueron ordenados, Cuando aún [no existía] uno de ellos.
Oči tvoje već tada gledahu djela moja, sve već bješe zapisano u knjizi tvojoj: dani su mi određeni dok još ne bješe ni jednoga.
17 ¡Oh ʼEL, cuán preciosos me son tus pensamientos! ¡Cuán inmensa es la suma de ellos!
Kako su mi, Bože, naumi tvoji nedokučivi, kako li je neprocjenjiv zbroj njihov.
18 Si los cuento, serían más que la arena. Cuando despierto, aún estoy contigo.
Da ih brojim? Više ih je nego pijeska! Dođem li im do kraja, ti mi preostaješ!
19 ¡Oh ʼEloah, si mataras al perverso, Si, por tanto, se alejan de mí los hombres sanguinarios!
De, istrijebi, Bože, zlotvora, krvoloci nek' odstupe od mene!
20 Porque hablan contra Ti perversamente, Y tus enemigos toman [tu Nombre] en vano.
Jer podmuklo se bune protiv tebe, uzalud se dižu tvoji dušmani.
21 Oh Yavé, ¿No aborrezco a los que te aborrecen? ¿No repugno a los que se levantan contra Ti?
Jahve, zar da ne mrzim tvoje mrzitelje? Zar da mi se ne gade protivnici tvoji?
22 Con absoluto odio los aborrezco. Son mis enemigos.
Mržnjom dubokom ja ih mrzim i držim ih svojim neprijateljima.
23 Escudríñame, oh ʼEL, y conoce mi corazón. Pruébame y conoce mis ansiosos pensamientos,
Pronikni me svega, Bože, srce mi upoznaj, iskušaj me i upoznaj misli moje:
24 Ve si hay en mí camino de perversidad Y guíame en el camino eterno.
pogledaj, ne idem li putem pogubnim i povedi me putem vječnim!
