Salmos 137

1 Junto a los ríos de Babilonia nos sentábamos y llorábamos Cuando recordábamos a Sion. Sobre los sauces, en medio de ella,

Babil ırmakları kıyısında oturup Siyon'u andıkça ağladık;

2 Colgábamos nuestras arpas.

Çevredeki kavaklara Lirlerimizi astık.

3 Porque allí nuestros cautivadores nos pedían cantos, Y nuestros atormentadores, alegría: ¡Cántennos alguno de los cantos de Sion!

Çünkü orada bizi tutsak edenler bizden ezgiler, Bize zulmedenler bizden şenlik istiyor, “Siyon ezgilerinden birini okuyun bize!” diyorlardı.

4 ¿Cómo podemos cantar el canto de Yavé en tierra extranjera?

Nasıl okuyabiliriz RAB'bin ezgisini El toprağında?

5 Si me olvido de Ti, oh Jerusalén, Que mi mano derecha pierda su destreza.

Ey Yeruşalim, seni unutursam, Sağ elim kurusun.

6 Que mi lengua se pegue a mi paladar Si no te recuerdo, Si no exalto a Jerusalén por encima de mi mayor gozo.

Seni anmaz, Yeruşalim'i en büyük sevincimden üstün tutmazsam, Dilim damağıma yapışsın!

7 Recuerda, oh Yavé, contra los hijos de Edom El día de Jerusalén, quienes dijeron: Arrásenla. Arrásenla, arrásenla hasta sus mismos cimientos

Yeruşalim'in düştüğü gün, “Yıkın onu, yıkın temellerine kadar!” Diyen Edomlular'ın tavrını anımsa, ya RAB.

8 Oh hija de Babilonia, la devastadora. ¡Dichoso el que te pague Por el mal que nos hiciste!

Ey sen, yıkılası Babil kızı, Bize yaptıklarını Sana ödetecek olana ne mutlu!

9 ¡Dichoso el que agarre a tus pequeños Y los estrelle contra la peña!

Ne mutlu senin yavrularını tutup Kayalarda parçalayacak insana!